Kentsel yeşil alanların yeterliliklerinin değerlendirilmesi : Niğde kenti örneği

Year 2021, Volume: 58 Issue: 2, 181 - 192, 30.06.2021

Gülden Sandal Erzurumlu

https://doi.org/10.20289/zfdergi.740080

Cited By: 1

Abstract

Amaç: Çalışmada, Niğde kentsel yeşil alanlarının ulaşılabilirliği, yeterliliği, etkili hizmet alanlarına bağlı olarak plancı ve yöneticiye yol gösterecek sayısal veriler elde edilmiştir.
Materyal ve Yöntem: Niğde Kenti YA kullanımları, çocuk oyun alanı, park ve spor alanları olarak irdelenmiştir. Verilerin elde edilmesinde, ASTER, Landsat 7-ETM ve SPOT uydu görüntüleri ve 1/1000 ölçekli Niğde İmar Planından (2017), yeşil alanların mekânsal yeterlilik ve erişilebilirlik analizlerinde ise ArcGIS yazılımından yararlanılmıştır.
Araştırma Bulguları: Niğde kent merkezinde, her mahalle için aktif yeşil alanların, mahalle merkezleri arasındaki uzaklıklar ve yüzde oranları hesaplanmıştır. 61 mahalleden sadece 4 park içerisinde spor alanı bulunmaktadır. Mahalle ve semt parklarının % 91’i 1 ha’ın altında iken % 9’u ise 0.001-0.004 ha arasındadır. Spor alanlarına bakıldığında ise, % 6 sı 4-6 ha arasında iken % 1’i 0.1 ha dır.
Sonuç: Niğde kenti yeşil alan varlığı Avrupa Birliği kentleri ile karşılaştırıldığında oldukça düşükdür, Türkiye’de İmar Kanunu çerçevesinde de yetersiz olduğu tespit edilmiştir.

Keywords

Niğde, yeşil alan, kentleşme, kent, çocuk oyun alanı

Evaluation of the sufficiency of urban green spaces: Nigde city example

Abstract

Objective: In this study, the numerical values that will guide the planner and the manager depending on the accessibility, adequacy and effective service areas of the Niğde urban green areas (GA) have been obtained.
Material and Methods: The usage of GA of Niğde City is examined as children's playground, park and sports areas. The data was obtained from ASTER, Landsat 7-ETM and SPOT satellite images, the Niğde Development Plan (2017) with a scale of 1/1000 and ArcGIS software was used in spatial competence and accessibility analyzes of green spaces.
Results: Active GA of Niğde city center is distance between neighborhood centers and percentages are calculated for each neighborhood. There are sport areas only in 4 parks in 61 neighborhood. 91% of the neighborhood and district parks are below 1 ha, while 9% are between 0.001-0.004 ha. Sports areas, 6% is between 4-6 ha, while 1% is 0.1 ha.
Conclusion: Nigde urban green space assets quite low when compared with cities of the European Union, within the framework of the Reconstruction Act in Turkey have also been found to be inadequate.

Keywords

Children Playground, city, green area, Niğde, urbanization

References

• Akpınar, A., Cankurt, M. 2015. Türkiye'de Kişi Başına Düşen Yeşil Alan Miktarı İle Ölüm Oranı Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Adnan Menderes Üniv. Zir. Fak. Dergisi 2015; 12(2) :101-107
• Altunkasa, M.F. (2004). Adana'nın kentsel gelişim süreci ve yeşil alanlar. Adana Kent Konseyi Çevre Çalışma Grubu Bireysel Raporu. Adana. Annear, M.J., Cushman, G., Gidlow, B. 2009.Leisure time physical activity differences among older adults from diverse socioeconomic neighborhoods. Health and Place 15:482-490.
• Anonymous, 2012. Niğde Valiliği Çevre ve Kentcilik İl Müdürlüğü. Niğde İl Çevre Durum Raporu 2011. www.csb.gov.tr/turkce/dosya/ced/icdr2011/nigde_icdr2011.pdf
• Anonymous, 2017. Mevzuatı geliştirme ve yayın genel müdürlüğü, Mevzuat Bilgi sistemi.e.mevzuat. Mekânsal Planlar Yapım Yönetmeliği. Birinci bölüm.17.05.2017
• Anonymous, tarihsiz. (www.tepav.org.tr/tr/blog/s/4059). Alıntı Tarihi.27.11.2019.
• Aydemir, S. 2004. Kentsel Açık Ve Yeşil Alanlar “Rekreasyon”, Kentsel Alanların Planlanması ve Tasarımı, 285-337, Trabzon.
• Bağcı, Ö. 2010. YeniKent (Mersin) Kentsel Alanında Peyzaj Mimarlığı Disiplini Kapsamında Kentsel Gönenç Araştırması. Çukurova Üniv., Fen Bil. Ens. YL Tezi. Adana
• Brown, B., Bentley, D.L. 1993. Residential burglars judge risk: the role of territoriality. J Environ Psychol 13: 51-61.
• Bruch, S.P. 2006. EnvironmentalEquity of Lansing’s Urban Park Policy, Michigan State University Department of Geography, Doctorate Thesis
• Burgess, J., Harrison, C.M., Limb, M. 1988. People, parks and the urban green: a study of popular meanings and values for open spaces in the city. Urban Stud. 25: 455–473 Coles, R.W., Bussey, S.C. 2000. Urban forest landscapes in the UK – progressing the social agenda. Landscape and Urban Planning 52: 181–188.
• Çetiner, A., 1991 Kentcilik Çalışmalarında Donatım İlkeleri. İTÜ Mim. Fak. Baskı Atöl. İst. Demiriz, S., Karadağ, A., Ulutaş, İ. 2003. “Okul Öncesi Eğitim Kurumlarında Eğitim Ortamı ve Donanım”, Anı Yayıncılık, Ankara
• de Jong, K., Albin, M., Skarback, E., Grahn, P., Bjork, J. 2012. Perceived green qualities were associated with neighbordhood satisfaction,physicalactivity, and general health: Results from a cross-sectional study in suburban and rural Scania, southern Sweden. Health & Place 18: 1374-1380.
• Friedberg, M.P. (1982) “Juvenile Play Areas”, (Ed. Alpern, A.), Handbook of Speciality Elements in Architecture, Chapter Seven, Mcgraw-Hill Book Company.
• Grahn, P., Stigsdotter, U.A. 2003. Landscape planning and stress. Urban Forestry and Urban Greening 2: 1–18.
• La Grange, R., Ferraro, K., Supancic, M. 1992. Perceived risk and fear of crime: role of social and physical incivilities. J Res Crime Delinquency 29: 311-334
• Önder, S., Polat, A.T., Korucu. S., 2011. The evaluation of existing and proposed active gren spaces in Konya Selçuklu District, Turkey. African Journal of Agricultural Research Vol. 6(3), pp. 738-747.
• Öztan, Y. 2004. Yaşadığımız Çevre ve Peyzaj Mimarlığı, Tisimat Basım San., S:252, Ankara.
• Stronegger, W.J., Titze, S., Oja, P. 2010. Perceived characteristics of the neighborhood and its association with physical activity behavior and self-rated health. Health & Place 16:736-743
• Şişman, E.E., Özyavuz, M. 2010. “Çocuk Oyun Alanlarının Dağılımı ve Kullanım Yeterliliği: Tekirdağ Örneği”, Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 7 (1):13–22.
• TÜİK, 2015. www.tuik.gov.tr/jsp/duyuru/upload/PP-2015.pdf
• Türkan, E.E., Önder, S. 2011. “Balıkesir Kenti Çocuk Oyun Alanlarının İrdelenmesi”, Journal of Tekirdag Agricultural Faculty, 8 (3) 69-80.
• Uysal, A.B. 2015. Çocuk Oyun Alanlarının Geliştirilmesinde Bir Yerel Katılım Deneyimi. Yıldız Teknik Üniversitesi, Mimarlık Fakültesi E-dergi. Cilt 10.Sayı.3.s.423-439
• Van Herzele, Wiedemann, T. 2003. A monitoring tool forth eprovision of accessible and Attractive urban green spaces. Landscape and Urban Planning 63 (2003) 109–126
• Yenice, M. 2015. "A Method for Evaluation of the Efficiency of Urban Green Spaces; Aksaray, Turkey". Artium 3 (2015)
• Yılmaz, S., Bulut, Z. 2002. Kentsel Mekanlarda Çocuk Oyun Alanları Planlama ve Tasarım İlkeleri”, Atatürk Üniv. Ziraat Fak. Dergisi. 33 (3), 345-351.