ADIYAMAN ÜNİVERSİTESİ BEDEN EĞİTİMİ VE SPOR YÜKSEKOKULU ÖĞRENCİLERİNİN İLETİŞİM BECERİLERİ VE DUYGUSAL ZEKÂ DÜZEYLERİNİN İNCELENMESİ

Yıl 2020, Sayı: 35, 702 - 718, 30.08.2020

Ümit Yetiş , Tayfun Servi

https://doi.org/10.14520/adyusbd.668189

Öz

Bu çalışmada, Adıyaman Üniversitesi Beden Eğitimi Spor Yüksek Okulu’ndaki Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenliği ve Antrenörlük Eğitimi Bölümlerinde öğrenim gören öğrencilerin, iletişim becerileri ve duygusal zekâ durumlarının incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmanın evrenini 2018-2019 öğretim yıllarında Adıyaman Üniversitesi Beden Eğitimi Spor Yüksek Okulu’nda öğrenim gören Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenliği ve Antrenörlük Eğitimi Bölümlerinde amatör ve profesyonel düzeyde bireysel ve takım sporu yapan (1,2,3,4.Sınıf) tüm öğrenciler oluşturmaktadır. Çalışmada veri toplama aracı olarak anket yöntemi kullanılmıştır. Elde edilen veriler SPSS paket programında analiz edilmiştir.
Çalışmanın sonunda, takım sporu yapan sporcuların duygusal zekâ ölçeğinin duyguların kullanımı ve duyguların değerlendirilmesi alt boyutlarında erkek sporcular lehine, takım sporu yapan sporcularda bireysel spor yapan sporculara göre daha yüksek olduğu ve aralarındaki farkında istatistiksel olarak anlamlı olduğu belirtilmiştir. Sporcuların Duygusal zekâ ölçeğinin İyimserlik ve Duyguların Kullanımı boyutları ile İletişim Becerileri Ölçeğinin Uygunluk ve Etkililik Alt Boyutları arasında düşük düzeyde fakat istatistiksel olarak anlamlı pozitif yönlü ilişki tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

iletişim, duygusal zekâ, , Öğrenci, Sporcu

Kaynakça

• Arkun Tatar, Serdar Tok & Gaye Saltukoğlu (2011). ‘’Gözden Geçirilmiş Schutte Duygusal Zekâ Ölçeğinin Türkçe'ye Uyarlanması ve Psikometrik Özelliklerinin İncelenmesi’’. Klinik Psikofarmakoloji Bülteni-Bulletin of Clinical Psychopharmacology, 21:4, 325-338,
• Austin EJ, Saklofske DH, Huang SHS, McKenney D. (2004). ‘’Measurement of trait emotional intelligence: testing and cross-validating a modified version of Schutte et al.’s (1998) measure’’. Pers Indiv Differ; 36(3): 555-62.
• Austin, E.J., Saklofske, D.H., Huang, S.H.S. ve McKenney, D. (2004). “Measurement of Trait Emotional Intelligence: Testing and Cross-Validating a Modified Version of Schutte Et Al.'s (1998) Measure”, Personality and Individual Differences, 36 (3): 555-562.
• Bacanlı H, 2008. Sosyal beceri eğitimi. 3. Baskı İstanbul: Asal Yayınları, s.1-136.
• Barutçugil. (2002). Bilgi Yönetimi, İstanbul: Kariyer Yayınları, s. 73.
• Canary DJ, Brian HS. (1987). ‘’Approprlateness and effectiveness; perceptions of conflictstrategies’’. Human Communication Research, 14(1), 83—118.
• Canary, D. J., & Cody, M. J. (1994). Interpersonal communication: A goals-based approach. New York: St. Martin’s Press.
• Cerin, E., Barnett, A. (2006). ‘’A processual analysis of basic emotions and sources of concerns as they are lived before and after a competition’’. Psychology of Sport and Exercise, 7, 287- 307.
• Costarelli, V. & Stamou,. (2009). ‘’Emotional Intelligence, Body Image and Disordered Eating Attitudes in Combat Sport Athletes’’. Journal of exercise science and fitness (JESF). 7. 104-111. 10.1016/S1728-869X(09)60013-7.
• Cüceloğlu D, 2013. Yeniden insan insana, 47. Baskı, İstanbul: Remzi Kitabevi, s. 1-268.
• Dökmen Ü, (2004). İletişim çatışmaları ve empati. 1. Baskı, İstanbul: Sistem Yayıncılık, s. 28.
• Dunn EW, Brackett M, Ashton-James C, Schneiderman E, Salovey P. (2007). ‘’On emotionally intelligent time travel: Individual differences in affective forecasting ability’’. Personality and Social Psychology Bulletin.; 33:85–93. Satija,S ve Khan, W. (2013). ‘’Emotional İntelligence as predictor of occupational stress among Working Protessionals’’ , a Washkar, XV(1):79-97.
• Erinç E, (2008). Okulöncesi eğitim alan ve almayan ilköğretim birinci sınıf öğrencilerinin sosyal becerilere sahip olma düzeyleri. Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Feldman, R. S. (1996).Understanding Psychology. ABD: McGrawHillInc. [AKT; Çakar, Ulaş. (2002). Duygusal Zekanın Dönüşümcü Liderlik Davranışı Üzerindeki Etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Goleman, D. (1995). Duygusal Zekâ, (Çev. Banu Seçkin Yüksel), Varlık Yayınları.
• Jones WH, Freemon JH, Goswick RA. (1981). ‘’The persistence of loneliness: self andotherdeterminent’’. Journal of Personality, 49(1), 27-48.
• Kalaycı, Ş. (Ed.) (2005). SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri. Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
• Karasar, N. (2016). Bilimsel Araştırma Yöntemi: Kavramlar İlkeler Teknikler, Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık Eğitim Danışmanlık Tic. Ltd. Şti.
• Korkut F, (2011). Okul temelli önleyici rehberlik ve psikolojik danışma. 3. Baskı, Ankara: Anı Yayıncılık, s. 1-64 Martinez, M. N. (1997).The Smarts that Count, HR Magazine.
• Mayer, D.,Salovey, P., Caruso, D., (2004). “EmotionalIntelligence: Theory, Findings, andImplications”, PsychologicalInquiry, C. 15, s.2-3.197-198.199-215.
• Mikolajczak, M., Menil, C. & Luminet, O. (2007). ‘’Explaining the Protective Effect of Trait Emotional Intelligence Regarding Occupational Stress’’. Journal of Research in Personality. 41. 1107-1117. 10.1016/j.jrp.2007.01.003.
• Oğuzkan AF. (2003). Eğitim terimleri sözlüğü. 1. Baskı, Ankara: Emel Matbaacılık, s. 3.
• Özdemir, M. ve Dilekmen, M. (2014). Eğitim Fakültesi İlköğretim Bölümünde Okuyan Öğrencilerin Duygusal Zeka Düzeylerinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. Yıldız Uluslararası Eğitim Araştırmaları ve Sosyal Bilimler Konferansında Sunulan Bildiri, Yıldız Teknik Üniversitesi, İstanbul.
• Özer, K. (2006). İletişimsizlik becerisi. 1. Baskı, İstanbul: Sistem Yayıncılık, s. 6.
• Özgit, Ş. (1991). İletişim becerileri konusunda verilen eğitimin iletişim çatışmalarına girme eğilimi üzerindeki etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Robazza,C., Pellizzari,M., Hanin, Y. (2004). ‘’Emotion self-regulation and athletic performance: An application of the IZOF model’’. Psychology of Sport and Exercise, 5, 379-404.
• Salman, Melih., Toros, T. ve Soylu, Y. (2018). ‘’Elit Sporcuların Duygusal Zekâ Yönünden Karşılaştırılması: Takım ve Bireysel Sporlar’’. Journal of Turkish Studies. 13, 1021-1036.
• Salovey, P., Brackett, M. A., & Mayer, J. D. (Eds.). (2004). Emotional intelligence: Key readings on the Mayer and Salovey model. Dude Publishing.
• Scherer, K. R. (1993). ‘’Studying the emotion-antecedent appraisal process: An expert system approach’’. Cognition and Emotion s. 325-355.
• Timuçin, A. (1994). Felsefe Sözlüğü, İstanbul. s. 262.
• Titrek, O. (2007). IQ’dan EQ’ya duyguları zekice yönetme. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Tuncer, UÇ. (2008). İnsan Kaynaklarının Psiko-Sosyal Bakımdan Geliştirilmesi Amacıyla Hazırlanan Gelişim Programlarının Değerlendirilmesine Yönelik Bir Araştırma: Man Türkiye A.Ş. Örneği. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı İnsan Kaynakları Yönetimi Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi.
• Whitman, D.S., Kraus, E., & Van Rooy, D.L. (2014). ‘’Emotional Intelligence Among Black and White Job Applicants: Examining Differences in Test Performance and Test Reactions’’. International Journal of Selection and Assessment, 2, 199-210.
• Yamane, Taro (2001). Temel Örnekleme Yöntemleri, Çeviri: Alptekin, E., Bakır, M. A., Aydın, C. ve Gürbüzsel, E., İstanbul: Litaratür Yayınları.
• Yaşlıoğlu, M., Pekdemir I. ve Toplu, D. (2013). ‘’Duygusal Zeka ve Çatışma Yönetimi Yöntemleri Arasındaki İlişki ve Bu İlişkide Lider Üye Etkileşiminin Rolü’’, Yönetim Bilimleri Dergisi.
• Yaylacı, G. Ö. (2006). Kariyer Yaşamında Duygusal Zeka ve İletişim Yeteneği. İstanbul: Hayat Yayıncılık.