YEDİNCİ SINIF ÖĞRENCİLERİNE KUVVET VE HAREKET ÜNİTESİNİN ÖĞRETİLMESİNDE ARGÜMANTASYON ODAKLI ÖĞRENME SÜRECİNİN AKADEMİK BAŞARIYA ETKİSİ

Yıl 2018, , 1779 - 1799, 17.10.2018

Gülşah Uluay , Abdullah Aydın

https://doi.org/10.17240/aibuefd.2018.18.39790-471189

Cited By: 6

Öz

Bu araştırma, 2011–2012 eğitim-öğretim yılı güz döneminde
Kastamonu il merkezinde bulunan bir ilköğretim okulunda öğrenim gören 78 yedinci
sınıf öğrencisiyle yürütülmüştür. Araştırmada, 
ön-test son-test kontrol gruplu yarı deneysel desen kullanılmıştır. Araştırmaya
başlamadan önce şubelerden biri kontrol, diğeri ise deney grubu olarak yansız
(seçkisiz) atama ile belirlenmiştir. Araştırmada 24 adet sorudan oluşan çoktan
seçmeli bir başarı testi kullanılmıştır. Ders sunumları deney grubunda,
argümantasyon odaklı öğrenme sürecine göre, kontrol grubunda ise mevcut fen ve
teknoloji programına göre yapılmış ve herhangi bir müdahalede bulunulmamıştır.
Uygulama tamamlandıktan sonra, deney ve kontrol grubuna uygulanan son-testten
elde edilen veriler analiz edildiğinde, argümantasyon odaklı öğrenme sürecinin
uygulandığı deney grubunun akademik başarısı, mevcut fen ve teknoloji
programının uygulandığı kontrol grubunun akademik başarısından daha yüksek
çıkmıştır. 

Anahtar Kelimeler

Argümantasyon, fen eğitimi, Toulmin’in argüman modeli, akademik başarı, kuvvet ve hareket ünitesi

Kaynakça

• Acar Ö. (2008). Argumentation skills and conceptual knowledge of undergraduate students in a physics by inquiry class. Doktora tezi, The Ohio State University College of Education and Human Ecology, USA.
• Aktamış, H., & Hiğde, E. (2015). Fen eğitiminde kullanılan argümantasyon modellerinin değerlendirilmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 35, 136–172.
• Anıl, D., & Güzeller, C. O. (2011). Seviye belirleme sınavı fen ve teknoloji alt testi ile diğer alt testler arasındaki ilişkinin yol analizi ile incelenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(1), 1–10.
• Aydoğan, S., Güneş, B., & Gülçiçek, Ç. (2003). Isı ve sıcaklık konusundaki kavram yanılgıları. Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(2), 111–124.
• Berland, L. K., & Reisier, B. J. (2009). Making sense of argumentation and explanation. Science Education, 93(1), 26–55.
• Brown, D. E. (1989). Students’ concept of force: the importance of understanding newton’s third law. Physics Education, 24, 353–358.
• Büyüköztürk, S. (2001). Deneysel desenler. Ankara: Pegema Yayıncılık.
• Büyüköztürk, Ş. (2011). Veri analizi el kitabı. (15. Baskı), Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Capkinoglu, E., Metin, D., Cetin, P. S., & Leblebicioglu G. (2014). Analysis of argumentation elements in turkish elementary and secondary school science curriculum. paper presented at european educational research association, European Educational Research Association (ECER), Porto/Portekiz.
• Champagne, A. B., Klopfer, L. E., & Anderson, J. H. (1980). Factors influencing the learning of classical mechanics. American Journal of Physics, 48, 1074–1079.
• Clement, J. (1982). Students’ preconceptions in introductory mechanics. American Journal of Physics, 50, 66–71.
• Creswell, J. W. (2003). Research design. California: Sage Publication.
• Creswell, J. W. (2012). Educational Research: Planning, Conducting and Evaluating Quantitative and Qualitative Research. 4th ed., Pearson Education.
• Çinici, A., Özden, M., Akgün, A., Herdem, K., Karabiber, H. L., & Deniz, Ş. M. (2014). Kavram karikatürleriyle desteklenmiş argümantasyon temelli uygulamaların etkinliğinin incelenmesi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(18), 571–596.
• Demirci, N. (2001). The effects of a web-based physics software program on students’ achievement and misconceptions in force and motion concepts. Doctoral thesis, Florida Institute of Technology.
• Demirel, R. (2016). Argümantasyon destekli öğretimin öğrencilerin kavramsal anlama ve tartışma istekliliklerine etkisi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 24(3), 1087–1108.
• Deveci, A. (2009). İlköğretim yedinci sınıf öğrencilerinin maddenin yapısı konusunda sosyobilimsel argümantasyon, bilgi seviyeleri ve bilişsel düşünme becerilerini geliştirmek. Yüksek lisans tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Doğru, S. (2016). Agümantasyon temelli sınıf içi etkinliklerin ortaokul beşinci sınıf öğrencilerinin akademik başarılarına, mantıksal düşünme becerilerine ve tartışmaya istekliliklerine olan etkisi. Yüksek lisans tezi, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Hatay.
• Driver, R., Newton, P., & Osborne, J. (2000). Establishing the norms of scientific argumentation in classrooms. Science Education, 84(3), 287–312.
• Duschl, R., & Osborne, J. (2002). Supporting and promoting argumentation discourse in science education. Studies in Science Education, 38, 39–72.
• Duschl, R. A. (2008). Quality Argumentation and Epistemic Criteria. In S. Erduran & M. P. Jiménez-Aleixandre (eds.), Argumentation in Science Education: Perspectives from Classroom-Based research (pp. 159–175). Dordrecht: Springer.
• Erduran, S., & Jiménez-Aleixandre, M. P. (2008). Argumentation in science education: perspectives from classroom-based research. Dordrecht: Springer.
• Erduran, S., Simon, S., & Osborne, J. (2004). TAPping into argumentation: Developments in the application of Toulmin’s argument Pattern for Studying science discourse. Science Education, 88(6), 915–933.
• Eryılmaz, A. (2002). Effects of conceptual assignments and conceptual change discussions on students’ misconceptions and achievement regarding force and motion. Journal of Research in Science Teaching, 39(10), 1001–1015.
• Ford, M. (2008). Disciplinary authority and accountability in scientific practice and learning. Science Education, 92(3), 404–423.
• Halloun, I. A., & Hestenes, D. (1985). Common-Sense Concepts about Motion. American Journal of Physics, 53, 056–65.
• Jiménez -Aleixandre, M. P., & Erduran, S. (2008). Argumentation in Science Education: An Owerview. In S. Erduran & M. P. Jiménez-Aleixandre (Eds.), Argumentation in science education: perspectives from classroom-based research (pp. 3–27). Dordrecht: Springer.
• Jiménez-Aleixandre, M. P., Rodriguez, A., & Duschl, R. (2000). “Doing the lesson” or “doing science”: Argument in high school genetics. Science Education, 84(6), 757–792.
• Kabataş-Memiş, E. (2011). Argümantasyon tabanlı bilim öğrenme yaklaşımının ve öz değerlendirmenin ilköğretim öğrencilerinin fen ve teknoloji dersi başarısına ve başarının kalıcılığına etkisi. Doktora Tezi. Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
• Karasar, N. (2008). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Kelly, G., Druker, S., & Chen, C. (1998). Students’ reasoning about electricity: combining performance assessments with argumentation analysis. International Journal of Science Education, 20(7), 849–871.
• Köseoğlu, F., Tümay, H., & Budak, E. (2008). Bilimin doğası hakkında paradigma değişimleri ve öğretimi ile ilgili yeni anlayışlar. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28(2), 221–237.
• Kuhn, D., & Udell, W. (2003). The development of argument skills. Child Development, 74(5), 1245–1260.
• Kurt, Ş., & Akdeniz, A. R. (2003). Bütünleştirici öğrenme kuramına uygun öğretmen rehber materyallerinin geliştirilmesi. XII. Eğitim Bilimleri Kongresi Bildiriler Kitabı, Sayfa. 61–78. Gazi Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Antalya.
• Lawson, A. E. (2003). The nature and development of hypothetico-predictive argumentation with implications for science teaching. International Journal of Science Education, 25, 1387–1408.
• McDermott, L. C. (1984). Research on conceptual understanding in mechanics. Physics Today, 24–32.
• McMillan, J. H. (2000). Educational research: fundamentals for the consumer. USA: Longman.
• McNeill, K. L., & Pimentel, D. S. (2010). Scientific discourse in three urban classrooms: the role of the teacher in engaging high school students in argumentation. Science Education, 94(2), 203–229.
• MEB. (2005). İlköğretim fen ve teknoloji dersi (6, 7 ve 8. Sınıflar) öğretim programı. Ankara: MEB Yayınevi.
• MEB. (2013). İlköğretim kurumları (ilkokullar ve ortaokullar) fen bilimleri dersi (3, 4, 5, 6, 7 ve 8. sınıflar) öğretim programı. Ankara.
• MEB. (2017). Fen bilimleri dersi öğretim programı (ilkokul ve ortaokul 3, 5, 5, 6, 7 ve 8. sınıflar), Ankara.
• Narjaikaew, P. (2013). Alternative conceptions of primary school teachers of science about force and motion. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 88, 250–257.
• Newton, P. (1999). The place of argumentation in the pedagogy of school science. International Journal of Science Education, 21(5), 553–576.
• Norris, S. P., & Phillips, L. M. (2003). How literacy in its fundamental sense is central to scientific literacy. Science Education, 87(2), 224–240.
• Osborne, J., Erduran, S., & Simon, S. (2004). Enhancing the Quality of Argumentation in School Science. Journal of Research in Science Teaching, 41(10), 994–1020.
• Ozdem, Y., Ertepinar, H., Cakiroglu, J., & Erduran, S. (2013). The nature of pre-service science teachers’ argumentation in inquiry-oriented laboratory context. International Journal of Science Education, 35(15), 2559–2586.
• Saban, Y., Aydoğdu, B., & Elmas, R. (2014). 2005 ve 2013 fen bilgisi öğretim programlarının 4. ve 5. sınıf düzeylerinin bilimsel süreç becerileri açısından karşılaştırılması. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32, 62–85.
• Sadler, T. D., & Zeidler, D. L. (2004). The morality of socioscientific issues: Construal and resolution of genetic engineering dilemmas. Science Education, 88, 4–27.
• Sağır, U. Ş. (2008). Fen bilgisi dersinde bilimsel tartışma odaklı öğretimin etkililiğinin incelenmesi. Doktora tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Secor, M. J. (1987). Recent research in argumentation theory. The Technical Writing Teacher, 15(3), 254–337.
• Simon, S., Erduran, S., & Osborne, J. (2006). Learning to teach argumentation: research and development in the science classroom. International Journal of Science Education, 28(2–3), 235–260.
• Suppapittayaporn, D., Emarat, N., & Arayathanitkul, K. (2010). The effectiveness of peer instruction and structured inquiry on conceptual understanding of force and motion: a case study from thailand. Research in Science and Technological Education, 28(1), 63–79.
• Teichert, M., & Stacy, A. M. (2002). Promoting understanding of chemical bonding and spontaneity through student explanation and integration of ideas. Journal of Research in Science Teaching, 39, 464–496. 4
• Tokiz, A. (2013). İlköğretim 6. 7. ve 8. sınıf öğrencilerinin kuvvet ve hareket konusundaki kavramsal anlama düzeylerinin kavram karikatürleri, kavram haritası, çizimler ve görüşmeler kullanılarak değerlendirilmesi. Yüksek lisans tezi, Celal Bayar Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Manisa.
• Toulmin, S. E. (1958). The uses of argument. cambridge: Cambridge University Press.
• Trowbridge, D. E., & McDermott, L. C. (1980). Investigation of student understanding of the concept of velocity in one dimension. American Journal of Physics, 48(12), 1020–1028.
• Uluçınar-Sağır, Ş., & Kılıç, Z. (2013). İlköğretim öğrencilerinin bilimin doğasını anlama düzeylerine bilimsel tartışma odaklı öğretimin etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 44, 308–318.
• Ünal, A. (2018). Araştırma-sorgulamaya dayalı ve sosyal ağ destekli kimya laboratuvarı etkinliklerinin fen bilimleri öğretmen adaylarının algı, tutum ve başarıları üzerine etkisi. Doktora tezi, Kastamonu Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Kastamonu.
• Von Aufschnaiter, C., Erduran, S., Osborne, J., & Simon, S. (2008). Arguing to learn and learning to argue: Case studies of how students’ argumentation relates to their scientific knowledge. Journal of Research in Science Teaching, 45(1), 101–131.
• Yeşiloğlu, S. N. (2007). Gazlar konusunun lise öğrencilerine bilimsel tartışma (argümantasyon) odaklı yöntem ile öğretimi. Yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Zohar, A., & Nemet, F. (2002). Fostering students’ knowledge and argumentation skills through dilemmas in human genetics. Journal of Research in Science Teaching, 39(1), 35–62.
• Zuckerman, G. A., Chudinova, E. V., & Khavkin, E. E. (1998). Inquiry as a pivotal element of knowledge acquisition within the vygotskian paradigm: building a science curriculum for the elementary school. Cognition and Instruction, 16(2), 201–233.