Voice Training and Diction in Teacher Education

Yıl 2024, Cilt: 24 Sayı: 3, 1791 - 1812, 15.09.2024

Elif Doğru , Zafer Doğru

https://doi.org/10.17240/aibuefd.2024..-1352699

Öz

The study aims to demonstrate the need for and the contributions of the course of Voice Training and Diction (VTD) in the teaching profession. Using descriptive research methodology, the study group consisted of students that had already completed the course of VTD, and those that had not yet taken the course in the 2016-2017 educational year. Data was compiled from a total of 538 students voluntarily participating in the study, for which an information form and “the Attitude Scale for the Course of Voice Training and Diction (ASCVTD)” created by the researcher was used. Data analyses were conducted through percentage and frequency tables, Kruskal-Wallis H Test for multiple group comparisons, and Mann-Whitney U Test for binary comparisons, with a designated significance threshold of p<0.05. The results showed that the majority of the study participants stated that VTD should be made compulsory for all teaching departments (71.6%), VTD should be provided for at least one semester (63.8%), and VTD should be included in the curriculum of the first year of teacher training (63.8%). While participants not having taken the course tended to agree more with the professional contributions of the course, those that had already taken the course agreed more with the professional necessity for this course. The findings of the study point to the fact that teaching professionals well-trained in voice, diction, prosody, and intonation may convey these skills to their students better. The positive views of both prospective teachers and those studying in departments other than teaching that participated in the present study in terms of the contributions of this course to the verbal skills of teachers may be taken into account in the creation of curricula.

Anahtar Kelimeler

Voice Training, Intonation, Pronunciation, Prosody, Teaching Curricula

Proje Numarası

Yok

Öğretmen Eğitiminde Ses Eğitimi ve Diksiyon

Öz

Bu çalışmanın amacı, Ses Eğitimi ve Diksiyon (SED) dersinin öğretmenlik mesleği için gerekliliğini ve öğretmenlik mesleğine katkısını ortaya koymaktır. Betimsel tarama modelinde bir çalışma olup, 2016-2017 akademik yılında öğrenim görmekte olan, SED dersi alan öğrenciler ile SED dersini henüz almamış öğrenciler çalışma grubu olarak belirlenmiştir. Çalışmada 538 öğrencinin gönüllü olarak katıldığı veriler değerlendirilmiştir. Araştırmacı tarafından geliştirilen “Ses Eğitimi ve Diksiyon Dersi Tutum Ölçeği” (SEDDTÖ) ve bilgi formu kullanılmıştır. Verilerin analizinde yüzde ve frekans tabloları ile çoklu grup karşılaştırmalarında Kruskal-Wallis H testi ve ikili karşılaştırmalarda Mann-Whitney U testleri kullanılmıştır ve anlamlılık düzeyi p<0,05 olarak alınmıştır. Bulgulardan bazıları, genel olarak (n=538) Ses Eğitimi ve Diksiyon dersi ile ilgili olarak öğrencilerin %71,6’sı zorunlu ders olması, %63,8’i bir dönem okutulması ve %63,8’i eğitimlerinin birinci yılında okutulması gerektiğini belirtmişlerdir. SED dersini almamış öğrenciler, alan öğrencilere göre bu dersin mesleğe olan katkısına daha fazla katılmaktadırlar. Bu dersi daha önce almış olan öğrenciler, almamış öğrencilere göre daha fazla gerekli görmektedirler. Sonuç olarak, ses eğitimi ve diksiyon, prozodi ve tonlama konularında iyi yetişmiş öğretmenlerin bu becerileri öğrencilerine de kazandırabileceği düşünülmektedir. Gerek öğretmen adayları gerekse öğretmen adayı olmayan lisans öğrencilerinin olumlu görüşleri dikkate alınarak, öğretim programlarında önerilen değişiklikler yapılabilir.

Anahtar Kelimeler

Ses Eğitimi, Tonlama, Telaffuz, Prozodi, Öğretim Programı

Etik Beyan

Yapılan bu çalışmada “Yükseköğretim Kurumları Bilimsel Araştırma ve Yayın Etiği Yönergesi” kapsamında uyulması belirtilen tüm kurallara uyulmuştur. Yönergenin ikinci bölümü olan “Bilimsel Araştırma ve Yayın Etiğine Aykırı Eylemler” başlığı altında belirtilen eylemlerden hiçbiri gerçekleştirilmemiştir.

Destekleyen Kurum

Yok

Proje Numarası

Yok

Kaynakça

• Aktaş, Ş., & Gündüz, O. (2021). Yazılı ve Sözlü Anlatım (28. bs). Akçağ Yayınları.
• Alkan, C. (2000). Öğretmenlik Mesleğindeki Yeterlik ve Nitelikler. İçinde V. Sönmez (Ed.), Öğretmenlik Mesleğine Giriş. Anı Yayıncılık.
• Baskan, G. A. (2001). Öğretmenlik Mesleği ve Öğretmen Yetiştirmede Yeniden Yapılanma. Hacettepe Üniversitesi - Eğitim Fakültesi Dergisi, 20, 16-25.
• Carroll, J. B. (1975). The Teaching of French as A Foreign Language in Eight Countries. John Wiley and Sons.
• Çelik, Y. (2020). Mezunlarının Görüşlerine Göre Sınıf Öğretmenliği Programlarının Değerlendirilmesi (OMÜ Örneği). Ondokuz Mayis University Journal of Education Faculty, 39(3 100. Yıl Eğitim Sempozyumu Özel Sayı), 329-349.
• Darling-Hammond, L. (2000). Teacher Quality and Student Achievement. Education Policy Analysis Archives, 8(1), 1-44. https://doi.org/10.14507/epaa.v8n1.2000
• Demirel, Ö. (2021). Öğretim İlke ve Yöntemleri “Öğretme Sanatı” (23. bs). Pegem A Yayıncılık.
• Doğru, E. (2017). “Ses Eğitimi ve Diksiyon” Dersi Alan Öğrencilerin Tutumları ve Bu Dersin Öğretmen Eğitimindeki Yeri ve Önemi. Sürdürülebilir Gelecek İçin Sanat Eğitimi. Pamukkale Üniversitesi 1. Uluslararası Sanat Eğitimi Sempozyumu, Denizli.
• Doğru, E. (2023). Sınıf Öğretmenliği Öğrencilerinin “Ses Eğitimi ve Diksiyon” Dersine Yönelik Tutumları. Journal of Global Sport and Education Research, 6(1), 53-66. https://doi.org/10.55142/jogser.1235568
• Eacute, J., & Esteve, M. (2000). The Transformation of the Teachers’ Role at the End of the Twentieth Century: New challenges for the future. Educational Review, 52(2), 197-207. https://doi.org/10.1080/713664040
• Erden, M. (2007). Eğitim Bilimlerine Giriş. Arkadaş Yayınevi.
• Ergun, M. (2015). İsviçre ve Türkiye Sınıf Öğretmeni Yetiştirme Programlarının Karşılaştırılması. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(1), 35-54.
• Karacaoğlu, Ö. C. (2008). Öğretmenlerin Yeterlilik Algıları. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5(1), Article 1.
• Karakelle, Ş. S. (2005). Öğretmenlerin Etkili Öğretmen Tanımlarının Etkili Öğretmenlik Boyutlarına Göre İncelenmesi. Eğitim ve Bilim, 30(135), Article 135.
• Mentiş Taş, A. (2004). Sosyal Bilgiler Öğretmenliği Eğitimi Program Standartlarının Belirlenmesi. Ankara University Journal of Faculty of Educational Sciences (JFES), 37(1), Article 1. https://doi.org/10.1501/Egifak_0000000091
• Mert Duran, C. N. (2023). 2019 Türkçe Öğretim Programında Prozodi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 43, 1-32. https://doi.org/10.14520/adyusbd.1233675
• OECD. (2004). Learning for Tomorrow’s World First Results from PISA 2003. OECD. https://doi.org/10.1787/9789264063556-de
• Oğuz, A. (2009). Öğretmen Adaylarının Sözlü ve Yazılı Anlatım Becerilerine İlişkin Öz Yeterlik Algıları. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 8(30), Article 30.
• Özbay, M. (2005). Sesle İlgili Kavramlar ve Konuşma Eğitimi [Resmi Web Sayfası]. Millî Eğitim Dergisi. https://dhgm.meb.gov.tr/yayimlar/dergiler/Milli_Egitim_Dergisi/168/index3-ozbay.htm
• Topuzkanamış, E. (2021). Yeni Türkçe Öğretmenliği Lisans Programının Ortaokula Uygunluğu. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 25(2), 563-580.
• Ubuz, B., & Sarı, S. (2009). Sınıf Öğretmeni Adaylarının İyi Öğretmen Olma ile İlgili Görüşleri. Ondokuz Mayıs Universitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28. https://avesis.metu.edu.tr/yayin/dd03dc30-c02d-43f2-b43e-dd8e33c41293/sinif-ogretmeni-adaylarinin-iyi-ogretmen-olma-ile-ilgili-gorusleri
• Vargelen Akcin, H., & Keray Di̇nçel, B. (2022). Türkçe Öğretmenlerinin Lisans Eğitimlerine İlişkin Görüşlerinin Değerlendirilmesi. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19(3), 872-909. https://doi.org/10.33711/yyuefd.1082262
• Wells, B., & Peppé, S. (2003). Intonation Abilities of Children With Speech and Language Impairments. Journal of Speech, Language, and Hearing Research, 46(1), 5-20. https://doi.org/10.1044/1092-4388(2003/001)
• Yalap, H., Demi̇rgüneş, S., & Akay, A. (2020). Türkçe Eğitimi Bölümlerinde Eğitim Programı Nasıl Olmalıdır? Uluslararası Medeniyet Çalışmaları Dergisi, 5(2), 230-254.
• YÖK. (1998). Eğitim Fakültesi Öğretmen Yetiştirme Lisans Programları. Yükseköğretim Kurumu. https://www.yok.gov.tr/Documents/Yayinlar/Yayinlarimiz/egitim-fakultesi-ogretmen-yetistirme-lisans-programlari-mart-1998.pdf
• YÖK. (2018). Yeni Öğretmen Yetiştirme Lisans Programları [Resmi Web Sayfası]. YÖK Öğretmen Yetiştirme Lisans Programları. https://www.yok.gov.tr/kurumsal/idari-birimler/egitim-ogretim-dairesi/yeni-ogretmen-yetistirme-lisans-programlari
• YÖK. (2020). Yükseköğretim Kurulu [Resmi Web Sayfası]. YÖK’ten Eğitim Fakültelerine Önemli Yetki Devri Kararı. https://www.yok.gov.tr/Sayfalar/Haberler/2020/egitim-fak%C3%BCltelerine-yetki-devri.aspx