Reliability and Validity Work of Conflict Resolution Skill Scale

Yıl 2019, Cilt: 9 Sayı: 1, 214 - 239, 01.02.2019

Ömür Gürdoğan-bayır , Mehmet Gültekin

https://doi.org/10.18039/ajesi.520843

Cited By: 2

Öz

Bu
çalışmada ilkokul dördüncü sınıf öğrencilerinin çatışma çözme becerisi
ölçülmesine ilişkin geçerli ve güvenilir bir ölçme aracının geliştirilmesi
amaçlanmıştır. Ölçek kapsamına alınacak maddelerin yazımında alanyazında benzer
konuda yer alan ölçeklerden yararlanılmıştır. Alanyazında çatışma çözme becerisine
yönelik yapılan sınıflandırmalar ve uzman görüşleri göz önünde bulundurularak
belirlenen boyutlara toplam 38 madde yazılarak madde havuzu oluşturulmuştur.
Ölçek açımlayıcı faktör analizi için 277, doğrulayıcı faktör analizi için ise
146 öğrenciye uygulanmıştır. Açımlayıcı faktör analizi sonucunda ölçeğin
“uzlaşmaya başvurma” ve “şiddete başvurma” faktörlerinden oluştuğu ve toplam
varyansın %49.89’unu açıkladığı sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca ölçeğin
belirlenen iki faktörlü yapısı doğrulayıcı faktör analizi sonucunda bir model
olarak doğrulanmıştır. Ölçeğin güvenirlik çalışmaları ise Cronbach Alpha
katsayısı, test yarılama,   madde toplam korelasyonları ve alt-üst
%27’lik grupların karşılaştırılması yoluyla yapılmıştır. Elde edilen değerler
sonucunda ölçeğin güvenilir olduğu belirlenmiştir. Bu kapsamda geliştirilen
Çatışma Çözme Becerisi Ölçeği’nin ilkokul dördüncü sınıf öğrencilerinin çatışma
çözme becerilerinin belirlenmesinde geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu
sonucu ortaya çıkmıştır.

Anahtar Kelimeler

Çatışma çözme becerisi ölçeği, çatışma çözme, ölçek geliştirme, açımlayıcı faktör analizi, doğrulayıcı faktör analizi

Kaynakça

• Akbulut, Y. (2008). Exploration of the attitudes of freshman foreign language students toward using computers at a Turkish state university. Online Submission, 7(1).
• Akbulut, Y. (2010). Sosyal bilimlerde SPSS uygulamaları. İstanbul: İdeal Kültür Yayıncılık.
• Akgün, S. ve Araz, A. (2010). Anlaşmazlıkları çözebiliriz çatışma çözümü eğitim programı. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Andrews, B. J. (2000). The early childhood teacher’s role in conflict resolution. (Yayınlanmamış doktora tezi). George Mason University, Virginia. (UMI No: 9987981).
• Ayas, T., Deniz, M., Kağan, M. ve Kenç, M. F. (2010). An investigation of conflict resolution strategies of adolescents. Procedia- Social and Behavioral Sciences, 2, 3545-3551.
• Balcı, A. (2010). Sosyal bilimlerde araştırma yöntem, teknik ve ilkeler. (Gözden Geçirilmiş ve Genişletilmiş 8. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Basım, H. N., Çetin, F., ve Tabak, A. (2009). Beş faktör kişilik özelliklerinin kişilerarası çatışma çözme yaklaşımlarıyla ilişkisi. Türk Psikoloji Dergisi, 24(63), 20-37.
• Bedir, D. (2008). Erken çocukluk döneminde çatışma çözme becerisi hakkında öğretmen görüşlerinin incelenmesi ve çatışma çözme beceri ölçeği’nin geçerlik ve güvenirlik çalışması. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Çanakkale On Sekiz Mart Üniversitesi, Çanakkale.
• Bilgin, A. (2008). Okullarda şiddeti önlemede bir yöntem çatışma çözme. Bursa: Ezgi Kitabevi.
• Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. (12. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2010). Bilimsel araştırma yöntemleri. (5. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Collins, L. (2002). Teaching conflict resolution through literature. The Delta Kappa Gamma Bulletin, 69(1), 15-18.
• Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik. spss ve lisrel uygulamaları. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Dinçyürek, S., ve Civelek, A. H. (2008). The determination of the conflict resolution strategies of university students that they use when they have conflicts with people. Behavior Analyst Today, 9, 215-233.
• Ekiz, D. (2009). Bilimsel araştırma yöntemleri. (Geliştirilmiş 2. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Erem, F. (2008). Çatışma çözme eğitiminin şiddet yönelimli öğrencilerin velilerinin çatışma çözme becerileri üzerindeki etkisi. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
• Ergül, H. (2008). Müzakere (problem çözme) ve arabuluculuk eğitim programının ortaöğretim 9. sınıf öğrencilerinin çatışma çözüm becerileri, atılganlık becerileri ile saldırganlık düzeyleri üzerindeki etkisinin incelenmesi. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
• Finger, J. ve Bamford, B. (2010). Sınıf yönetimi stratejileri öğretmen kılavuzu. T. Karaköse (Çev. Ed.). Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Karip, E. (2013). Çatışma yönetimi. (5. Baskı) Ankara: Pegem Akademi.
• Kline, R. B. (2005). Principles and practise of structural equation modeling. NewYork: Guilford Publications.
• Leventhal, J. E. (2007). Conflict resolution strategies in young children: do they do what they say? (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). University of North Texas, Denton.
• Owens, L., Daly, A. ve Slee, P. (2005). Sex and age differences in victimisation and conflict resolution among adolescents in a south australian school. Aggressive behavior, 31(1), 1-12.
• Öğülmüş, S. (2006). Okullarda şiddet ve alınabilecek önlemler. Eğitime Bakış, 2(7), 16-24.
• Öner, U. (2006). Çatışma çözme ve arabuluculuk eğitimi. Y. Kuzgun (Ed.), İlköğretimde rehberlik içinde (ss. 189-234). (6. Baskı) Ankara: Nobel Yayın dağıtım.
• Özdemir, A. A. (2013). Çatışmanın doğası. E. Ceyhan (Ed.), Çatışma ve stres yönetimi-I içinde (ss.2-21). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Rahim, M. A. (2001). Managing conflict in organizations. (3. Baskı) United States of America: Quorum Books.
• Rehber, E. (2007). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin empatik eğilim düzeylerine göre çatışma çözme davranışlarının incelenmesi. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Çukurova Üniversitesi, Adana.
• Safchik, E. (2000). Teaching conflict resolution using children’s literature to second graders in the matawan-aberdeen regional school district. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Kean University Of Nj.
• Sarı, S. (2005). İlköğretim 5. sınıf öğrencilerine çatışma çözümü becerilerinin kazandırılmasında, akademik çelişki değer çizgisi ve güdümlü tartışma yöntemlerinin etkisi. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Çukurova Üniversitesi, Adana.
• Sümer, N. (2000). Yapısal eşitlik modelleri: temel kavramlar ve örnek uygulamalar. Türk Psikoloji Yazıları, 3(6), 49–74.
• Şimşek, Ö. F. (2007). Yapısal eşitlik modellemesine giriş. temel ilkeler ve lısrel uygulamaları. Ankara: Ekinoks Yayınevi.
• Tabachnick, B. G. ve Fidell, L. S. (2001). Using Multivariate Statistics. MA: Allyn&Bacon, Inc.
• Taştan, N. (2004). Çatışma çözme ve akran arabuluculuğu eğitimi programlarının ilköğretim altıncı sınıf öğrencilerinin çatışma çözme ve akran arabuluculuğu becerilerine etkisi. (Yayınlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Taştan, N. (2010). Çatışma çözme eğitimi ve akran arabuluculuğu. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Thompson, B. (2004). Exploratory and confirmatory factor analysis: understanding concepts and applications. Washington: APA.
• Türnüklü, A. (2012). Öğrenciler arasındaki çatışmaların çözümünde problem çözme ve arabuluculuk. E. Karip (Ed.) Sınıf yönetimi içinde (193-233). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Türnüklü, A. ve Şahin, İ. (2004). 13-14 yaş grubu öğrencilerin çatışma çözme stratejilerinin incelenmesi. Türk Psikoloji Yazıları, 7(13), 45-61.
• Wheeler, E. J. (2004). Conflict resolution in early childhood helping children understand and resolve conflict. USA: Pearson Prentice Hall.
• Yılmaz, V. ve Çelik, E. H. (2009). Lisrel ile yapısal eşitlik modellemesi-I: temel kavramlar, uygulamalar, programlama. Ankara: Pegem Yayıncılık.