Öz
Hekate
Olymposlu tanrılar grubunda yer almayan ve kendine ait bir efsaneyi
barındırmayan bir tanrıçadır. Hekate Phrygia’da önemli bir tapım yerine
sahiptir. Hekate buluntuları bölgede
yerel kutsal alanların varlığını göstermektedir. Heykelcikler için belirlenen tipolojik ve stil özellikleri ile birlikte
ikonografik değerlendirilmeler ışığında bölgedeki ya da yerleşim yerindeki
inanç yapısını ve adak kültürünü belirlemektir. Phrygia Bölgesi’nde yer
alan Afyonkarahisar’da bulunan ve bugün Afyon Müzesi’nde sergilenen altı adet
Hekate heykelinin ikonografik ve stilistik analizi yapılmıştır. Bu
heykelciklerin; dört adeti Hekate iki adeti Meter Tetraprosopos’tan
oluşmaktadır. Afyon Müzesi’nde sergilenen altı adet Hekate heykeli Roma
Dönemi’ne aittir. Bu heykelcikler nitelik ve kalite açısından
değerlendirildiğinde Dokimeon atölyesine ait heykelcikler olduğu
görülmektedir.
Kaynakça
- Bean, G. E. (2000). Eskiçağda Menderes’in Ötesi. Pınar Kurtoğlu (çev.). İstanbul: Arion Yayınevi.
- Drew-Bear, T., Thomas, C. M., & Yıldızturan, M. (1999). The Museum of Anatolian Civilizations Phrygian Votive Steles. Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı.
- Durugönül, S. (2015). Manisa Müzesi Heykeltıraşlık Eserleri. İçinde: Serra Durugönül (Ed.), Manisa Müzesi’ndeki Arkaik-Roma Dönemi Kabartmaları, (s. 116-159). Mersin: Mersin Üniversitesi Kilikia Arkeolojisini Araştırma Merkezi Yayınları – 3.
- Ful, Ş. D. (2008). Yazıtlar Işığında Mysia Bölgesi Kültleri. Doktora Tezi. Erzurum: Atatürk Üniversitesi.
- Hesiodos (2015). Tanrıların Doğuşu. Furkan Akderin (çev.). İstanbul: Say Yayınları.
- İnan, J. (1975). Side’nin Roma Devri Heykeltraşlığı. Ankara: Türk Tarih Kurumu.
- Kruse, H. J. (1975). Römische weibliche Gewandstatuen des zweiten Jahrhunderts n.Chr. Doktorgrades. Göttingen: Georg-August Universität zu Göttingen.
- Levick, B. (1993). Monuments from Appia and the Upper Tembris Valley, Cotiaeum, Cadi, Synaus, Ancyra Sidera and Tiberiopolis. MAMA, X. London.
- Mitchell, S. (1993). Anatolia: Land, Men, and Gods in Asia Minor-The Celts and the Impact of Roman Rule (Vol. 1). Oxford University Press.
- Nicholls, R. V. (1962). Recent Additions at the Fitzwilliam Museum, Cambridge. Archaeological Reports, 8, 47-52. https://doi.org/10.2307/581003
- Ramsay, W. M. (1918). The utilisation of old epigraphic copies. The Journal of Hellenic Studies, 38, 124-192.
- Shear, T. L. (1937). Excavations in the Athenian Agora. American Journal of Archaeology, 41(2), 177-189.
- Şahin, N. E. A. (2012). Eskişehir’den Üç Yeni Meter Tetraprosopos Adağı. Mediterranean Journal of Humanities, 2(1), 1-9.
- Tarhan, M. A. (2006). 2002-2003 yılı Laodikeia Antik Kenti Kabartma Buluntuları. Yüksek Lisans Tezi. Denizli: Pamukkale Üniversitesi.
- Vermeule, C. (1965). Greek, Etruscan, Roman, and Byzantine Sculpture in the Museum of Fine Arts, Boston. The Classical Journal, 60(7), 289-305.
Öz
Hecate is a goddess who does not take part in
the group of the Olympian gods and does not have his own legend. Hecate has an
important place of worship in Phrygia. Hecate finds indicate the presence of
local sanctuaries in the region. In the
light of iconographic evaluations in addition to the typological and style
characteristics determined for statuettes, the belief structure and votive
culture in the region or settlement region were identified. Iconographic
and stylistic analysis of six Hecate statues in Afyonkarahisar, located in the
Phrygia Region, and now on display at the Afyon Museum, was conducted. These statuettes consist of four Hecate and
two Meter Tetraprosopos. These six Hecate sculptures exhibited at the Afyon
Museum belong to the Roman period. When these statuettes are evaluated in terms of features and quality, it is
seen that they are belonging to Dokimeon workshop.
Kaynakça
- Bean, G. E. (2000). Eskiçağda Menderes’in Ötesi. Pınar Kurtoğlu (çev.). İstanbul: Arion Yayınevi.
- Drew-Bear, T., Thomas, C. M., & Yıldızturan, M. (1999). The Museum of Anatolian Civilizations Phrygian Votive Steles. Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı.
- Durugönül, S. (2015). Manisa Müzesi Heykeltıraşlık Eserleri. İçinde: Serra Durugönül (Ed.), Manisa Müzesi’ndeki Arkaik-Roma Dönemi Kabartmaları, (s. 116-159). Mersin: Mersin Üniversitesi Kilikia Arkeolojisini Araştırma Merkezi Yayınları – 3.
- Ful, Ş. D. (2008). Yazıtlar Işığında Mysia Bölgesi Kültleri. Doktora Tezi. Erzurum: Atatürk Üniversitesi.
- Hesiodos (2015). Tanrıların Doğuşu. Furkan Akderin (çev.). İstanbul: Say Yayınları.
- İnan, J. (1975). Side’nin Roma Devri Heykeltraşlığı. Ankara: Türk Tarih Kurumu.
- Kruse, H. J. (1975). Römische weibliche Gewandstatuen des zweiten Jahrhunderts n.Chr. Doktorgrades. Göttingen: Georg-August Universität zu Göttingen.
- Levick, B. (1993). Monuments from Appia and the Upper Tembris Valley, Cotiaeum, Cadi, Synaus, Ancyra Sidera and Tiberiopolis. MAMA, X. London.
- Mitchell, S. (1993). Anatolia: Land, Men, and Gods in Asia Minor-The Celts and the Impact of Roman Rule (Vol. 1). Oxford University Press.
- Nicholls, R. V. (1962). Recent Additions at the Fitzwilliam Museum, Cambridge. Archaeological Reports, 8, 47-52. https://doi.org/10.2307/581003
- Ramsay, W. M. (1918). The utilisation of old epigraphic copies. The Journal of Hellenic Studies, 38, 124-192.
- Shear, T. L. (1937). Excavations in the Athenian Agora. American Journal of Archaeology, 41(2), 177-189.
- Şahin, N. E. A. (2012). Eskişehir’den Üç Yeni Meter Tetraprosopos Adağı. Mediterranean Journal of Humanities, 2(1), 1-9.
- Tarhan, M. A. (2006). 2002-2003 yılı Laodikeia Antik Kenti Kabartma Buluntuları. Yüksek Lisans Tezi. Denizli: Pamukkale Üniversitesi.
- Vermeule, C. (1965). Greek, Etruscan, Roman, and Byzantine Sculpture in the Museum of Fine Arts, Boston. The Classical Journal, 60(7), 289-305.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 11 Nisan 2018 |
| Kabul Tarihi | 6 Şubat 2018 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 6 Sayı: 2 |
Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.