A DISCUSSION ON THE NOTATION OF INDIAN MUSIC

Yıl 2022, , 149 - 156, 30.06.2022

Rauf Kerimov

https://doi.org/10.31455/asya.1062975

Öz

The history of music notation is almost as old as music itself. Ever since the art of music arose, people have been involved in musical performance and composition. However, the lack of a systematic recording led to the loss of many old musical materials in the depths of history. The invention of the recording system made it possible to leave music to future generations by writing signs on paper. The perception of music by people has evolved differently in different parts of the world, and along with changing traditions and cultures, musical characteristics have also changed from country to country. Therefore, musical systems throughout the world have always developed on the basis of certain aesthetic laws, facts and phenomena.
The traditional Indian music system is still sophisticated one. This music consisted of the melodies, micro-intervals and complex rhythmic is a very valuable contribution to the world culture. Since it is impossible to convey the subtle sounds and countless rhythms of unprecedented Indian music in written form, compositions have been transmitted by “oral play” method. However, this does not mean that Indian music has never been recorded throughout history. In fact, the history of notations in India is rooted in the distant past. Notation systems, which have emerged from time to time to keep music and prevent loss, also provide access to older compositions. In this article, in which we will discuss the musical notation system of India, which has played a very important role in the cultural shaping of world music history, we want to give some information on this subject.

Anahtar Kelimeler

Notating Indian Music, Swaralipi, Sargam, Guru-Shishya Tradition, Paluskar and Bhatkhande Notation System

HİNT MÜZİĞİNİN NOTASYONU ÜZERİNE BİR TARTIŞMA

Öz

Müziği notaya almanın geçmişi, neredeyse onun kendisi kadar eskidir. Müzik sanatı ortaya çıktığından beri insanlar icracılık ve beste yapmakla uğraşmışlardır. Fakat ezelden sistemli bir nota yazımının olmaması, birçok eski müzik materyalinin tarihin derinliklerinde kaybolmasını neticelendirmiştir. Notasyon sistemlerinin icadıyla bir parça kâğıt üzerinde yazılan işaretler müziğin sonraki nesillere bırakılmasını mümkün kılmıştır. İnsanların müzik algısı dünyanın çeşitli bölgelerinde farklı şekillerde evrimleşmiş, gelenek ve kültürlerdeki değişimle birlikte, müzik işaretlemeleri ülkeden ülkeye farklılıklar göstermiştir. Dolayısıyla, dünyanın her yerinde müzik sistemleri her zaman belirli estetik yasalara, gerçeklere ve görüngülere dayanarak gelişmiştir.
Geleneksel Hint müziği bu zamana kadar var olan en sofistik müzik sistemlerinden birine sahiptir. Benzersiz melodiler, mikro aralıklar ve karmaşık ritimlerden oluşan Hint müziği dünya kültürüne oldukça değerli bir katkı sağlamıştır. Sıradışı Hint müziğine özgü incelikli seslerin ve sayısız ritimlerin yazıyla gösterilmesi pek mümkün olmadığından, yüzyıllar boyunca öğretim yönteminde besteler “ağızla çalarak” aktarılmıştır. Lakin bu, Hint müziğinin tarih boyunca hiç notaya alınmadığı anlamına da gelmez. Oysa Hindistan’da notasyonun geçmişi oldukça gerilere gitmektedir. Müziğin saklanması ve kaybolmasını önlemek amacıyla zaman zaman ortaya çıkan notalama sistemleri, aynı zamanda eski bestelere ulaşabilme imkânını sağlamıştır. Dünya müzik tarihinin kültürel oluşumunda çok önemli bir paya sahip Hindistan’ın notasyon sistemlerinin ele alındığı bu makalede konuya ilişkin birtakım bilgiler vermek hedeflenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Hint Müziğinde Notalama, Swaralipi, Sargam, Guru-Shishya Geleneği, Paluskar ve Bhatkhande Notasyon Sistemi

Kaynakça

• Alison, A. (Ed).; Nettl, B.; Ruth M.; James, P. ve Rice T. (2000). South Asia the Indian Subcontinent. The Garland Encyclopedia of World Music. United Kingdom: Taylor & Francis.
• Divekar, H. ve Tribhuwan, R. (2001). Rudra Veena: An Ancient String Musical Instrument. New Delhi: Discovery Publishing House.
• Eismont, P. ve Konstantinova, N. (2015). Language, Music, & Computing. First International Workshop, LMAC 2015. April 20-22. Revised Selected Papers, St. Petersburg. Russia: Springer Publication.
• Kumar, R. (2003). Essays on Indian Music. New Delhi: Discovery Publishing House.
• Manoharan, P. (2008). Towards Fusion: New Trends in Hindustani Sitar Music in Malaysia. Wacana Seni Journal of Arts Discours, 0(7), 24-25.
• Misra, C.; Chakraborty, T.; Anupam, B. ve Bhattacharya B. (2016). Swaralipi: A Framework for Transcribing & Rendering Indic Music Sheet, Second International Conference on Technology for Music Notation & Representation, Union of International Associations, Brussels, Belgium.
• Morozova, Т. (2004) Indiyskaya Notopis i Spesifika eye Primeneniya k Traditsionnym Muzykalnym Formam. Iskusstvo Vostoka. Khudozhestvennaya Forma i Traditsiya. St. Petersburg. Russia.
• Morozova, Т. (2006). Notopisnoe Naslediye Indii. Znakovaya Svyazi Vremen. Russia: IKAR.
• Morris, R. (2011). Tana Varnam-S: An Entry into Rāga Delineation in Carnatic Music. Analytical Approaches to World Music, 1(1), 1-27.
• Nayar, S. (1989). Bhatkhande's Contribution to Music: A Historical Perspective. India: Popular Prakashan Pub.
• Norman, K. (1979). Sāmavedic Chant by Wayne Howard (Book Review). Modern Asian Studies, 13(3), 524; Wayne Howard (1977), Samavedic Chant, Yale University Press.
• Ramakrishna, L. (2003). Musical Heritage of India. India: Shubhi Publication.
• Thakur, P. (2010). Indian Music Masters of Our Times. ‎India: Pradeep Thakur & Sons Pub.
• Vedabala, S. (2021). Sitar Music: The Dynamics of Structure and its Playing Techniques. New Delhi. India: Wizard Publisher.
• Zon, B. (2017). Music & Orientalism in the British Empire, 1780s-1940s: Portrayal of the East. United Kingdom: Routledge.
• https://chandrakantha.com/music-and-dance/i-class-music/n-indian-notation/ adresinden 22.10.2021 tarihinde erişildi.