Özel Ders İşleniş Süreçlerinin İncelenmesi

Yıl 2022, Cilt: 13 Sayı: 1, 688 - 715, 28.06.2022

Ayşe Betül Akdemir , Abdurrahman Kılıç

https://doi.org/10.51460/baebd.927905

Öz

Bu araştırmanın amacı ortaöğretim öğrencilerinin özel ders işleniş süreçlerini belirlemektir. Bu bağlamda araştırma özel ders öğrenme öğretme süreçleri ve sürecin akademik başarıya etkisi hakkında fikir vermesi açısından önemli görülmektedir. Araştırmada nitel araştırma yöntemi benimsenmiş ve durum çalışması deseni kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubu amaçlı örnekleme yöntemlerinden maksimum çeşitlilik yöntemi ile belirlenmiştir. Çalışma grubu 17 öğretmen, 24 öğrenci ve 4 veliden oluşturulmuştur. Araştırma verileri görüşme tekniği ile toplanmış, veriler içerik analizi yöntemi kullanılarak çözümlenmiştir. Araştırmada özel ders öğrenme-öğretme sürecine öğrencinin hazırbulunuşluk düzeyinin belirlenmesiyle başlandığı; derslerin öğrenci seviyesine ve ihtiyacına uygun yürütüldüğü görülmüştür. Özel ders süresinin belirlenmesinde paydaş kararlarının etkili olduğu ve zamana yayılmış dersin tercih edildiği belirlenmiştir. Özel ders öğrenme yaşantılarının toplu öğrenmeye göre öğrencinin akademik başarısı üzerinde daha etkili olduğu; bu durumun toplu öğrenmede ortalamaya göre ders anlatılması, öğretmenlerin sınıf yönetimiyle fazla zaman harcaması, konuyla ilgili örneklerin çeşitlendirilmemesinden kaynaklandığı belirlenmiştir. Özel ders öğretmenleri, öğrencilerinin gelişimini derse katılımları ve sınav başarılarını takip ederek belirledikleri görülmüştür. Öğrenci ve velilerin merkezi sınavlarda avantaj sağlamak amacıyla özel derse yöneldiği sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Özel ders, birebir öğrenme, alternatif eğitim, öğretim programı

Examination of Private Lesson Processing Processes

Öz

The study group was determined according to the maximum variation sample. The study group constitutes of 24 students, 17 teachers from different branches working in private and public schools and 4 parents. The interview technique was used as a tool for data collection. During the interviews, semi-structured interview forms prepared by the researcher were used. Content analysis was used to analyze the data. The data were collected using the interview technique and analyzed using the content analysis method. The private lesson learning-teaching process begins with the determination of the student's readiness; it was observed that the lessons were conducted in accordance with the level and needs of the students. Stakeholder decisions are effective in determining the duration of the lesson and lessons spread over time are preferred. In collective learning, lecturing according to student average, teachers spending too much time on classroom management, and not diversifying examples can be counted. Teachers determine student progress if we follow class participation and exam success. In the study, it was concluded that students and parents preferred private lessons in order to gain advantage in central exams.

Anahtar Kelimeler

Private tutoring, one-on-one learning, alternative education, curriculum

Kaynakça

• Addi-Raccah, A., & Dana O. (2015). Private tutoring intensity in schools: a comparison between high and low socio-economic schools. International Studies in Sociology of Education, 25(3), 183-203.
• Akdemir, A.B. (2018). Ortaöğretim öğrencilerinin özel ders alma süreçlerinin incelenmesi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Düzce Üniversitesi, Sosyal Bilimeler Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Eğitim Programları ve Öğretim Bilim Dalı, Düzce.
• Akdemir, A.B ve Kılıç, A. (2020a). Özel ders desteği almada öğretmen tercihlerini etkileyen faktörler. Marmara University Atatürk Education Faculty Journal of Educational Sciences, 51(51), 177-198. https://doi.org/10.15285/maruaebd.566202
• Akdemir, A.B. ve Kılıç, A. (2020b). Ortaöğretim öğrencilerinin özel ders alma nedenlerinin incelenmesi. Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20(2), 1008-1023. https://dx.doi.org/10.17240/aibuefd.2020..-589261
• Akkutay, U. (1984). Enderun mektebi. Ankara: Gazi Üniversitesi Yayınları.
• Asıcı, E. & İkiz, F. E. (2015). Mutluluğa giden bir yol: Bilişsel esneklik. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 35, 191-211.
• Bakioğlu, A. & Baltacı, R. (2016). Güney Kore eğitim sistemi. A. Bakioğlu (Ed.), Karşılaştırmalı eğitim yönetimi (s. 43-84) içinde. Nobel Akademik Yayınları, Ankara.
• Bakioğlu, A. & Elverici, S. (2016). Finlandiya eğitim sistemi. A. Bakioğlu (Ed.), Karşılaştırmalı eğitim yönetimi (s. 89-124) içinde. Nobel Akademik Yayınları, Ankara.
• Bakioğlu, A. & Özcan, M. (2016). Çin (Şanghay) eğitim sistemi. A. Bakioğlu (Ed.) içinde, Karşılaştırmalı eğitim yönetimi (s. 1-40). Nobel Akademik Yayınları, Ankara.
• Ballı, A. G. & İnke, H. (2017). PISA anketi 2015 sonuçlarından yola çıkarak Türkiye’de eğitimin son 20 yıl için bir değerlendirme. V. Anadolu International Conference in Economist, Eskişehir.
• Baltacı, C. (2005). XV-XVI yüzyıllarda Osmanlı medreseleri-1 (2. Basım). İstanbul: M.Ü. İlahiyat Fakültesi Yayınları.
• Baştürk, S., & Doğan, S. (2010). Lise öğretmenlerinin özel dershaneler hakkındaki görüşlerinin incelenmesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 7(2), 135-157.
• Bray, M. (2007). The shadow education system: private tutoring and its implications for planners. 2nd ed. UNESCO International Institute for Educational Planning, Paris.
• Bray, M. (2017). Schooling and its supplements: Changing global patterns and implications for comparative education. Comparative Education Review, 61, 3.
• Bray, M. (2020). Shadow Education in Europe: Growing Prevalence, Underlying Forces, and Policy Implications. ECNU Review of Education, 1–34. https://doi.org/10.1177/2096531119890142
• Bray, M., & Kwo, O. (2014). Regulating private tutoring for public good -policy options for supplementary education in Asia. Comparative Education Researc Centre (CERC). Hong Kong, China.
• Bray, M., & Lykins, C., (2012). Shadow education: private supplementary tutoring and its implications for policy makers in Asia. Asian Development Bank, Mandaluyong City and Comparative Education Research Centre, The University of Hong Kong, Hong Kong.
• Brehm, W. C., & Silova, I. (2014). Hidden privatization of public education in Cambodia: Equity implications of private tutoring. Journal for Educational Research, 6(1), 94-116.
• Bozpolat, E. (2009). Sınıf öğretmenlerinin eğitim öğretim sürecinde karşılaştıkları sorunlar (Sivas merkez ilçe örneği) (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sivas.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıççakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2016). Bilimsel araştırma yöntemleri (21. Basım). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Camara, F., Coseani, G., & Gertel, H. (2014). Private tutoring: A necessary supplement to admission in higher education?. Investigaciones de Economia de la Education, 9.
• Chan, C., & Mongkolhutthi, P. (2017). The factors effecting students choice in studying English at private tutoring schools: A case of Thai upper-secondary school students. Journal of Nusantara Studies, 2(2), 44-52.
• Christensen, L. B., Johnson and R. B, & Turner, L. A. (2015). Araştırma yöntemleri desen ve analizi (A. Aypay, Çev.Ed.). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Cole, R. (2017). Estimating the impact of private tutoring on academic performance: Primary students in Sri Lanka. Education Economics, 25(2), 142-157.
• Creswell, J. W. (2017). Araştırma deseni nitel, nicel ve karma yöntem yaklaşımları (S. B. Demir Çev. Ed.). Ankara: Eğiten Kitap.
• Creswell, J. W. (2018). Nitel araştırma yöntemleri beş yaklaşıma göre nitel araştırma ve araştırma deseni (M. Bütün ve S. B. Demir, Çev.). Ankara: Siyasal Kitapevi.
• Çetin, A. (2010). Ölçme değerlendirmede yeni yaklaşımlar ve Kars ili I. kademe ilköğretim okullarında uygulama düzeyi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Kafkas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kars.
• Demir, Ö. (2015). Bilişsel koçluk temelli öğretme yaklaşımı. Gülay Ekici (Ed.). Etkinlik örnekleriyle güncel öğrenme öğretme yaklaşımları-I (s.61-98) içinde. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Demir, Ö. & Bal, A.P. (2011). Bilişsel koçluk yaklaşımının tezsiz yüksek lisans öğrencilerinin görüşleri açısından incelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 10(37), 325-340.
• Demir, Ö. & Doğanay, A. (2009). Öğretmen eğitiminde bilişsel koçluk yaklaşımı. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22(2), 717-739.
• Dongre, A., & Tewary V. (2014). Impact of private tutoring on learning levels: Evidence from India. AI Working Paper Series, 1-49.
• Duman, A. O. (2013). Bilişsel koçluk yönteminin yedinci sınıf sosyal bilgiler dersinde öğrencilerin akademik başarılarına ve demokratik tutumlarına etkisi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Niğde Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sosyal Bilimler Anabilim Dalı, Niğde.
• Elterngeld.de, (2018). Erişim adresi: https://www.elterngeld.de/kostenlose-nachhilfe-fuer-sozial-benachteiligte-schueler/ (Erişim tarihi: 09.10.2018)
• Erdem, A. R. (2011). Eğitim fakültelerinde uygulanan öğretmen yetiştirme programlarının felsefesi. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9, 89-97.
• Glesne, C. (2015). Nitel araştırmaya giriş (A. Ersoy ve P. Yalçınoğlu, Çev.Ed.). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Ghosh, P., & Bray, M. (2018). Credentialism and demand for private supplementary tutoring: a comparative study of students following two examination boards in India. International Journal of Comparative Education and Development, 20(1), 33-50.
• Gündüz, M. (2017). Osmanlı’da seçkin eğitimi, Enderun mektebi ve bazı araştırmalar. Yedikıta, 105, 20-35.
• Ha, Y., & Park, H. J. (2017). Can after-school programs and private tutoring help improve students’ achievement? Revisiting the effects in Korean secondary schools. Asia Pacific Education, 18, 65–79.
• Hajar, A. (2018). Exploring year 6 pupils’ perceptions of private tutoring: Evidence from three mainstream schools in England. Oxford Review of Education, 44, 514-531.
• Hamid, M. O., Khan, A., & Islam M. M. (2017). The spread of private tutoring in English in developing societies: Exploring students’ perceptions. Discourse: Studies in the Cultural Politics of Education, 39, 868-886.
• Haus der Generationen-Schwaz, (2018). Erişim adresi: https://www.hausdergenerationen.at (Erişim tarihi: 09.10.2018)
• Hof, S. (2014). Does private tutoring work? The effectiveness of private tutoring: A nonparametric bounds analysis. Education Economics, 22(4), 347-366.
• Huang, H. T. (2017). Private English tutoring and adolescents’ motivation to learn English as a foreing language: A self system perspective. Taiwan Journal of TESOL, 14(1), 1-36.
• Hui, L. (2005). Chinese cultural schema of education, implications for comminication between Chinese student and Australian educators. Issues in Educational Research, 15(1), 17-36.
• İnci, Ş. (2015). Yapılandırmacı yaklaşıma göre tasarlanan ilköğretim programlarında velilerin rollerini yerine getirme düzeyi (Ankara ili-Polatlı ilçesi örnekliği) (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi), Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• İşpirli, M. (1985). Enderun. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, 11, 185-187.
• Kaya, H. İ. & Demir, Ö. (2014). Öğretmen adaylarının öğretmen yeterlilikleri hakkındaki görüşlerinin bilişsel koçluk yaklaşımı bağlamında İncelenmesi. Eğitim Bilimleri Araştırma Dergisi, 4(2), 67-92.
• Kılıç, A. (2010). Learner-centered micro teaching in teacher education. International Journal of Instruction, 3(1), 77-100.
• Kılıç, A. & Saruhan H. (2006). Teknik eğitim fakültesi öğretmen adaylarının öğretmenlik becerileri. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16, 407-417.
• Kırpık, C. (2010). II. Meşrutiyetten sonra şehzade eğitiminde değişim. SDÜ Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 21, 99-30.
• Kışla, T. & Şahin, M. (2015). Kişiselleştirilmiş (kişiye özgü) öğrenme öğretme yaklaşımı. Gülay Ekici (Ed.). Etkinlik örnekleriyle güncel öğrenme öğretme yaklaşımları-II. (s. 171-209) içinde. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Kim, T. Y. (2017). EFL learning motivation and influence of private education: Cross-grade survey results. English Teaching, 72(3), 25-46.
• Koçak, O., Kavi, E., & Es, M. (2017). Bilgi toplumu perspektifinde refah devleti: Finlandiya modeli. Yalova Sosyal Bilimler Dergisi, 8(13), 48-75.
• Liu, J., & Bray, M (2017). Determinants of demand for private supplementary tutoring in China: Findings from a national survey. Education Ecomonics, 25(2), 205–218.
• Medlin, R. G., (2006). Homeschooled children’s social skills. Home School ResearcherVolume, 17(1), 1-8.
• Melese, W., & Abese M. (2017). Demand and supply of supplementary private tutoring in upper primary schools of Ethiopia. International Online Journal of Educational Sciences, 9(3), 629 – 640.
• Miles, M. B. & Huberman, A. M. (2016). Nitel veri analizi (S. Akbaba Altun ve A. Ersoy, Çev.Ed.). Ankara: Pegem Akademi.
• Negiz, M. (2011). Finlandiya’ nın inovasyon sistemi. Erişim adresi: https://works.bepress.com/muhammet-negiz/18/download/ (Erişim tarihi: 16.03.2018)
• Oğuz, M. (2008). Osmanlı Devleti’nin yükselme döneminde Enderun saray okulunun yeri ve önemi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Yeditepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Ortaylı, İ. (2008). Osmanlı sarayında hayat. İstanbul: Yitik Hazine Yayınları.
• Ozan, C. (2017). Biçimlendirici değerlendirmenin öğrencilerin akademik başarı, tutum ve öz düzenleme becerilerine etkisi (Yayımlanmamış doktora tezi), Atatürk Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
• Ödemiş, S. (2014), Enderun mektebi ve demokratik eğitim modeli perspektifinden mesleki eğitim: Teorik bir çözümleme. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi / Journal of Research in Education and Teaching, 3(3), 65-75.
• Pallegedara, A., Mottaleb, & K. A. (2018). Patterns and determinants of private tutoring: the case of Bangladesh households. International Journal of Educational Development. 59, 43-50.
• Pearce, S., Power, S., & Taylor, C. (2018). Private tutoring in wales: Patterns of private investment and public provision, Research Papers in Education, 33(1), 113-126.
• Petrov, G. (2017). Beyaz zambaklar ülkesi (S. Gürses, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Polat, E. (2013). Özel öğrenme güçlüğü çeken öğrenciler için web destekli uyarlanabilir öğretim sistemi tasarımı (Yayınlanmamış yüksel lisans tezi). Sakarya Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi Anabilim Dalı, Sakarya.
• Pritchard, A. (2015). Öğrenme yolları-sınıfta öğrenme teorileri ve öğrenme stilleri (M. Çevikbaş ve S. Çevikbaş, Çev. Ed.). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Robinson, K. (2017). Yaratıcı öğrenciler (D. Boyraz, Çev.). İstanbul: Sola Yayınları.
• Robson, C. (2017). Bilimsel araştırma yöntemleri gerçek dünya araştırmaları (Ş. Çımkır, N. Demirkasımoğlu, Çev.Ed). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Senemoğlu, N. (2018). Gelişim öğrenme ve öğretim (25. Basım). Ankara: Anı Yayıncılık
• Schuelerhilfe, (2018). Erişim adresi: https://www.schuelerhilfe.at/ (Erişim tarihi: 09.10.2018)
• Sieverding, M., Krafft C., & Elbadawy A. (2017). The teacher does not explain in class: An exploration of the drivers of private tutoring in Egypt. GLO Discussion Paper, 135.
• Sriprakash, A., Proctor, H., & Hu B. (2016). Visible pedagogic work: Parenting, private tutoring and educational advantage in Australia. Discourse: Studies in the Cultural Politics of Education, 37(3), 426–441.
• Tan, C. (2017). Private supplementary tutoring and parentocracy in Singapore. Interchange, 48, 315–329.
• The Dalton School, (2018). Erişim adresi: https://www.dalton.org/page/about/the-dalton-plan (Erişim tarihi: 09.03.2018)
• Tochon, V. F. (2013). Derin Türkçe öğreniminde proje temelli müfredat tasarlanması (Designing A Project-Based Curriculum for Deep Turkish Learning) Erişim adresi: https://www.researchgate.net/profile/Francois_Tochon2 (Erişim tarihi: 07.03.2018)
• Tsiplakides, (2018). Shadow education and social class inequalities in secondary education in Greece: The case of teaching English as a foreign language. International Journal of Sociology of Education, 7(1), 71-93.
• Türkan, A. (2019). Ortaöğretim öğrencilerinin özel ders eğilimleri ve paydaşların özel derse yönelik görüşleri (Yayınlanmamış doktora tezi) Yıldız Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Ana Bilim Dalı, Eğitim Programları ve Öğretim Bilim Dalı, İstanbul.
• VCLB Leuven, (2018). Erişim adresi: http://www.vclbleuven.be/flyers/flyerCLBjuni2011duits.pdf (Erişim tarihi: 09.10.2018)
• Wagner, T. (2016). Yenilikçiler yaratmak -dünyayı değiştirecek gençler yetiştirmek (Çev. Aytül Özer). İstanbul: İKÜ Yayınevi.
• Walberg, H. J. (2016). Üretken öğretmenler: bilgi temelini belirleme (N. Bümen, Çev.Ed.). Eğitim programlarında güncel sorunlar (s. 87-102) içinde. Ankara: Pegem Akademik Yayıncılık.
• Wall, E. (2012), Parents spend £6bn a year on private tuition. (Erişim adresi: https://www.telegraph.co.uk/finance/personalfinance/9651689/Parents-spend-6bn-a-year-on-private-tuition.html (Erişim tarihi: 08.10.2018)
• Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara. Seçkin Yayıncılık.
• Yılmaz, K. & Altınkurt, Y. (2011). Göreve yeni başlayan özel dershane öğretmenlerinin kurumlarındaki çalışma koşullarına ilişkin görüşleri. Kuramdan Uygulamaya Eğitim Bilimleri, 11(2), 635-650.
• Yin, R. K. (2017). Durum çalışması araştırması uygulamaları (İ. Günbayı, Çev.). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Yoluk, M. E. (2010). XVIII. yüzyılda Osmanlı Devleti’nde eğitim ve öğretim faaliyetleri (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Selçuk Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İlkokul Bölümü, İlköğretim Anabilim dalı, Sosyal Bilimler Öğretmenliği Bilim Dalı, Konya.
• Zhang, W., & Bray, M. (2017). Micro-neoliberalism in China: Public-private interactions at the confluence of mainstream and shadow education. Journal of Education Policy, 32(1), 63-81.
• Zhang, W., & Bray, M. (2018). Equalising schooling, unequalising private supplementary tutoring: access and tracking through shadow education in China. Oxford Review of Education, 44(2), 221-238.
• Zhao, Y. (2016). Yenilik ve yaratıcılıkta sınıfta kalmak. (N. Bümen, Çev.Ed.). Eğitim programlarında güncel sorunlar (s. 189-196) içinde. Ankara: Pegem Akademik Yayıncılık.