Türkçe Öğrenenlerin Noktalama İşaretlerinin Kullanımı Konusundaki Yetkinlik Düzeyleri

Yıl 2022, Cilt: 17 Sayı: 33, 54 - 72, 31.03.2022

Muhammet Memiş , Hasan Basri Kansızoğlu

https://doi.org/10.35675/befdergi.947868

Cited By: 4

Öz

Bu araştırmanın amacı, Türkiye’de Türkçe öğrenen yabancı öğrencilerin noktalama işaretleri konusundaki yeterlik düzeylerini belirlemektir. Bu amaç doğrultusunda araştırma tarama modellerinden betimsel tarama modeli ile gerçekleştirilmiş olup çalışmanın verileri bu araştırma kapsamında geliştirilen Noktalama İşaretleri Başarı Testi aracılığıyla toplanmıştır. Araştırmanın örneklemi C1 sertifikasına sahip 96 kişiden oluşmaktadır. Araştırma sonunda, Türkçe öğrenenlerin, noktalama başarısı bakımından istenen seviyeden oldukça uzak oldukları, bazı noktalama işaretlerinin işlevlerini neredeyse hiç bilmedikleri ve ana dillerini okuyup yazmada kullandıkları alfabeye göre farklı düzeylerde noktalama başarısı elde ettikleri anlaşılmıştır. Araştırma sonuçlarından hareketle, son dönemde hazırlanan Türkçenin yabancı dil olarak öğretimi programlarının, noktalama işaretleriyle ilgili kazanımların eklenerek güncellenmesi; öğretim setlerine noktalama işaretlerinin öğretimine yönelik öğretim ve pekiştirme etkinliklerinin koyulması ve öğreticilerin temel seviyeden itibaren noktalama işaretleri konusunda öğrenenlere daha fazla geri dönüt vermesi önerilerinde bulunulmuştur

Anahtar Kelimeler

Noktalama işaretleri, noktalama kazanımları, yabancılara Türkçe öğretimi, , yabancılara Türkçe öğretimi

Competency Levels of Turkish Language Learners in the Use of Punctuation Marks

Öz

The aim of this study is to determine competency levels of Turkish learners as a foreign language on punctuation. The research was carried out with the descriptive survey model. The sample of the study was formed from 96 people with C1 certificate. It was understood that Turkish learners were far from the desired level in terms of punctuation success, they almost did not know the functions of some punctuation marks, and they achieved different levels of punctuation success according to the alphabet they used in their mother tongue. Based on the results of the research, these were suggested that recently prepared Turkish language teaching programs should be updated by adding necessary learning outcomes related to punctuation marks, teaching and practicing activities should be included into Turkish teaching sets; and more feedback should be given to the learners starting from the A1 level about punctuation marks.

Anahtar Kelimeler

Punctuation acquirement, punctuation marks, teaching Turkish to foreigners

Kaynakça

• Akkaya, A. (2013). 6. sınıf öğrencilerinin yazım yanlışları sıklığı ve yazım yanlışlarının nedenlerine ilişkin öğretmen görüşleri. Turkish Studies, 8(4), 33-52.
• Albayrak, F. (2010). Türkçe öğrenen Moğol öğrencilerin yazılı anlatım yanlışlarının dil bilgisi açısından değerlendirilmesi. (Yüksek Lisans Tezi) Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Türkçe Eğitimi Ana Bilim Dalı, Erzurum, Türkiye. Ankara Üniversitesi TÖMER (2015). Yabancı dil olarak Türkçe öğretim programı. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
• Boylu, E., Çal, P. & Ustabulut, M. Y. (2018). Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenenlerin Türkçede konuşma ve yazı dili arasındaki farklılıklara ilişkin görüşleri. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 7(1), 459-480.
• Boylu, E., Güney, E. Z. & Özyalçın, K. E. (2017). Yanlış çözümleme yaklaşımına göre Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenen B1 seviyesi öğrencilerinin yazılı anlatımlarının değerlendirilmesi. International Journal of Languages’ Education and Teaching, 5(3), 184-202.
• Bölükbaş, F. (2011). Arap öğrencilerin Türkçe yazılı anlatım becerilerinin değerlendirilmesi. Turkish Studies, 6(3), 1357-1367.
• Büyükikiz, K. K. & Hasırcı, S. (2013). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen öğrencilerin yazılı anlatımlarının yanlış çözümleme yaklaşımına göre değerlendirilmesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 1(4), 51-62.
• Büyüköztürk, Ş. (2017). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
• Çerçi, A., Derman, S. & Bardakçı, M. (2016). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen öğrencilerin yazılı anlatımlarına yönelik yanlış çözümlemesi. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 15(2), 695-715.
• Cohen, L., Manion, L. & Morrison K. (2000). Research methods in education. London: Routledge Falmer.
• Erkuş, A. (2005). Bilimsel araştırma sarmalı. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Fidan, M. (2019). Türkçe öğrenen yabancı öğrencilerin yazılı anlatım metinlerinin yazım ve noktalama kuralları yönünden değerlendirilmesi. EKEV Akademi Dergisi, 23(77), 253-266.
• Gordon, I. (1988). Punctuation. Hong Kong: Longman English Guides.
• Karasar, N. (2013). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Memiş, M. (2021). Yabancılara Türkçe öğretiminin güncel sorunları. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Onan, B. (2006). Ses olgusunun denetlenebilirliği bağlamında dil becerilerinin geliştirilmesinde etkili olduğu düşünülen fonolojik yönlendiriciler: Noktalama işaretleri. Türklük Bilimi Araştırmaları Dergisi, 20, 141-163.
• TDK (2012). Yazım kuralları. http://tdk.gov.tr/category/icerik/yazim-kurallari/ bağlantısından ulaşılmıştır.
• Türkiye Maarif Vakfı (2020). Türkçenin yabancı dil olarak öğretimi programı. İstanbul: Bayem Ajans.
• Woods, G. (2006). Webster‘s new World punctuation: Simplified and applied. NJ: Wiley Publishing.
• Yazıcıoğlu, Y. & Erdoğan, S. (2017). Spss uygulamalı bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Yılmaz, F. & Bircan, D. (2015). Türkçe Öğretim Merkezi’nde Okuyan Yabancı Öğrencilerin Yazılı Kompozisyonlarının Yanlış Çözümleme Yöntemine Göre Değerlendirilmesi. International Journal of Language Academy, 3(1), 113-126.