Turkish Adaptation of the Social-Emotional Competence Teacher Rating Scale: Validity-Reliability Study

Yıl 2021, , 3 - 26, 31.12.2021

Barış Sarısoy , Bülent Alcı , Yavuz Erişen

https://doi.org/10.52597/buje.953597

Öz

The aim of this study is to perform the Turkish adaptation study of the scale named "Social-Emotional Competence Teacher Rating Scale" developed by Tom (2012), which evaluates the social emotional competencies of teachers, and perform validity and reliability analyzes. The original scale is a 6-point Likert-type scale, created in English, consisting of 25 items. The scale was first translated into Turkish by English Language Experts, based on these translations, the Turkish items of the scale were selected. Later, a Linguistic Equivalence Study will be conducted with 51 people with advanced level competence in Turkish and English. After this study, the validity and reliability analyzes of the scale were carried out. These analyzes were carried out with the data collected from 363 participants who were teaching in 2020-2021. As a result of the analyzes made, it shows that the Turkish form of ÖSDYD is at a sufficient validity and reliability level that can be used for the evaluation of teachers' social emotional skills.

Anahtar Kelimeler

Social emotional competence, Teacher, Scale Adaptation

Öğretmenlerin Sosyal-Duygusal Yetkinliklerini Değerlendirme Ölçeğinin Türkçe Uyarlaması: Geçerlik-Güvenirlilik Çalışması

Öz

Bu çalışmada amaç, öğretmenlerin sosyal-duygusal yetkinliklerini değerlendirmek amacıyla Tom (2012) tarafından geliştirilen “Social-Emotional Competence Teacher Rating Scale” isimli ölçeğin Türkçe adaptasyon ve geçerlik-güvenirlik çalışmasının yapılmasıdır. Özgün ölçek İngilizce dilinde, 25 maddeden ve 4 faktörden oluşturulmuş, 6’lı Likert tipi bir ölçektir. Ölçek öncelikle üç İngilizce dil uzmanı tarafından Türkçe’ye çevrilmiş, bu çevirilerden yola çıkılarak ölçeğin Türkçe maddelerine karar kılınmıştır. Daha sonra Türkçe ve İngilizce dilinde ileri düzey yetkinliği olan 51 öğretmenle Dilsel Eşdeğerlik Çalışması yapılmıştır. Bu çalışmadan sonra ise ölçeğin geçerlik ve güvenilirlik analizleri gerçekleştirilmiştir. Analizler 2020-2021 yılında öğretmenlik görevine devam eden 363 katılımcıdan toplanılan veriyle gerçekleştirilmiştir. Yapılan analizler sonucunda ÖSDYD’nin Türkçe formunun öğretmenlerin sosyal-duygusal becerilerinin değerlendirilmesi için kullanılabilecek kabul edilebilir geçerlik ve güvenirlik düzeyinde olduğunu görülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Sosyal Duygusal Öğrenme, Sosyal duygusal yetkinlik, Öğretmen, Ölçek

Kaynakça

• Açıkgöz, K. Ü. (2008) Aktif Öğrenme. (10. Baskı). Biliş Yayıncılık
• Argon, T. ve Uylas, S. D. (2020). Social-emotional educational leadership: A study of scale adaptation. International Journal of Educational Research Review, 5(2), 100-106.
• Arslan, S. ve Akın. A. (2013). Sosyal duygusal öğrenme ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25, 23-34.
• Aspen Institute. (2018). National Commission on Social, Emotional and Economic Development. From a Nation at Risk to a Nation at Hope.
• Bijen, F. ve Durnalı, M. (2019). Delaware sosyal-duygusal yeterlik ölçeğinin (DSDYÖ) Türk diline uyarlanması. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi [Journal of Theoretical Educational Science], 12(3), 962-977.
• Bar-On, R. (2006). The Bar-On model of emotional-social intelligence (ESI). Psicothema, 18, 13-25.
• Baydan, Y. (2010). Sosyal-Duygusal Beceri Algısı Ölçeği’nin Geliştirilmesi ve Sosyal- Duygusal Beceri Programının Etkililiği. [Yayınlanmamış doktora tezi]. Hacettepe Üniversitesi.
• Bollen, K. A. (1989). Structural equations with latent variables. New York: Wiley.
• Buchanan, R., Gueldner, B. A., Tran, O. K. ve Merrell, K. W. (2009). Social and emotional learning in classrooms: A survey of teachers’ knowledge, perceptions, and practices. Journal of Applied School Psychology, 25(2), 187- 203.
• Büyüköztürk, Ş. (2002). Faktör analizi: Temel kavramlar ve ölçek geliştirmede kullanımı. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 32(32), 470-483.
• Büyüköztürk, S., Akgün, Ö. E., Özkahveci, Ö. ve Demirel, F. (2004). The validity and reliability study of the Turkish version of the motivated strategies for learning questionnaire. Educational Sciences: Theory & Practice, 4(2).
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E.K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2016). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. (22. Baskı). Pegem Akademi Yayıncılık.
• Byrne, B.M. (1998). Structural equation modeling with LISREL, PRELIS and SIMPLIS: Basic concepts, applications and programming. Lawrence Erlbaum Associates.
• Cefai, C., Bartolo, P. A., Cavioni, V. ve Downes, P. (2018). Strengthening social and emotional education as a core curricular area across the EU: A review of the international evidence. European Union: Brussels, Belgium.
• Cherniss, C., Extein, M., Goleman, D. ve Weissberg, R. P. (2006). Emotional intelligence: what does the research really indicate?. Educational Psychologist, 41(4), 239-245.
• Chernyshenko, O. S., Kankaraš, M. ve Drasgow, F. (2018). Social and emotional skills for student success and well-being: Conceptual framework for the OECD study on social and emotional skills. OECD Publishing
• Collaborative for Academic, Social, and Emotional Learning [CASEL]. (2003). Safe and sound: An educational leader’s guide to evidence based social and emotional learning (SEL) programs. CASEL Publications.
• Collaborative for Academic, Social, and Emotional Learning [CASEL]. (2005). Safe and sound: An educational leader’s guide to evidence-based social and emotional learning programs. IL: Author.
• Collaborative for Academic, Social, and Emotional Learning [CASEL]. (2013). Guidelines for Social and Emotional Learning: Quality Programs for School and Life Success. CASEL Publications.
• Collaborative for Academic, Social, and Emotional Learning [CASEL]. (2015). Effective Social and Emotional Learning Programs – Middle and High School Edition. CASEL Publications.
• Collaborative for Academic, Social, and Emotional Learning [CASEL]. (2017). Key implementation insights from the Collaborating Districts Initiative.
• Durlak, J. A. ve Weissberg, R. P. (2005). A major meta-analysis of positive youth development programs. The Annual Meeting of the American Psychological Association, Washington, DC.
• Durlak, J. A., Weissberg, R. P., Dymnicki, A. B., Taylor, R. D. ve Schellinger, K. B. (2011). The impact of enhancing students’ social and emotional learning: A meta‐Analysis of school‐based universal interventions. Child Development, 82(1), 405-432.
• Durualp, E. (2014). Ergenlerin sosyal duygusal öğrenme becerilerinin cinsiyet ve sınıfa göre incelenmesi. The Journal of Academic Social Science Studies, 26, 13-25.
• Ekşi, H., Tuncer, E. ve Avcu, E. (2019). Sosyal duygusal yeterlik Anketi’nin (SDYA) Türkçe’ye adaptasyonu: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 50(50), 109-124.
• Elias, M. J., Zins, J. E., Weissberg, R. P., Frey, K. S., Greenberg, M. T., Haynes, N. M. ve Shriver, T. P. (1997). Promoting social and emotional learning: Guidelines for educators. ASCD.
• Elias, M. J. (2006). The connection between academic and social-emotional learning. M. J. Elias ve H. Arnold (Haz.), The educators guide to emotional intelligence and academic achievement: Social-emotional learning in the classroom (s. 4-14). Corwin Press.
• European Network for Social and Emotional Competence [ENSEC]. (2019, Şubat 15). About European Network for Social and Emotional Competence. Erişim adresi: https://www.enseceurope.com/about
• Erkman, F., Göl Güven, M., Erten, B., Bilgin, G. G., Kabakçı, N., Pınar, M., Mardin, N. ve Kırmacı, M. (2019). Sosyal ve duygusal öğrenme becerileri: Yeni sanayi devriminin eşiğinde iş ve yaşam yetkinliklerinin anahtarı. TÜSİAD.
• Esen-Aygun, H. ve Sahin-Taskin, C. (2017). Teachers' views of social-emotional skills and their perspectives on social-emotional learning programs. Journal of Education and Practice, 8(7), 205-215.
• Goleman, D. (2011). Duygusal zekâ: neden IQ'dan daha önemlidir? (34.baskı). (B. S. Yüksel, Çev.) Varlık Yayınları.
• Göl-Güven, M. (2016). The Lions Quest program in Turkey: Teachers' views and classroom practices. International Journal of Emotional Education, 8(2), 60-69.
• Greenberg, M. T., Domitrovich, C. E., Weissberg, R. P. ve Durlak, J. A. (2017). Social and emotional learning as a public health approach to education. The Future of Children, 27(1), 13-32.
• Grossman, D. C., Neckerman, H. J., Koepseli, T. D., Liu, P. Y., Asher, K. N., Beland, K., Frey, K. ve Rivara, F. P. (1997). Effectiveness of a violence prevention curriculum among children in elementary school. Violence Prevention Among Children, 277(20), 1605-1611.
• Hu, L. T., Bentler, P. M. (1999). Cutoff criteria for fit indexes in covariance structure analysis: Conventional criteria versus new alternatives. Structural Equation Modeling: A Multidisciplinary Journal, 6(1), 1-55.
• Hoagwood,K. E., Olin, S. S., Kerker, B. D., Kratochwill, T. R., Maura, C. ve Saka, N. (2007). Empirically based school interventions targeted at academic and mental health functioning. Journal of Emotional and Behavioral Disorders, 15(2), 66-92.
• Hooper, D.; Coughlan, J. ve Mullen, M. (2008). Structural equation modelling: Guidelines for determining model fit. The Electronic Journal of Business Research Methods, 6(1), 1-55.
• İnan, A. Y. ve Temel, G. (2021). Sosyal-Duygusal Yetkinlik Ölçeği'nin Türkçeye uyarlanması ve güvenilirlik-geçerlilik çalışması. IBAD Sosyal Bilimler Dergisi, 10, 142-160.
• Jennings, P. A. ve Greenberg, M. T. (2009). The prosocial classroom: Teacher social and emotional competence in relation to student and classroom outcomes. Review of Educational Research, 79(1), 491-525.
• Jones, S. M. ve Doolittle, E. J. (2017). Social and emotional learning: Introducing the issue. The Future of Children, 27(1), 3-11.
• Kabakçı, Ö. F. ve Korkut-Owen, F. (2010). Sosyal duygusal öğrenme becerileri ölçeği geliştirme çalışması. Eğitim ve Bilim, 35(157), 152-166.
• Kusché, C. A. ve Greenberg, M. T. (2006). Brain development and social-emotional learning: An introduction for educators. M. Elias ve H. Arnold (Haz.), The Educator’s Guide to Emotional Intelligence and Academic Achievement. (s.15-20). Corwin Press.
• Mayer, J. D. ve Salovey, P. (1997). What is emotional intelligence. Emotional development and emotional intelligence: Educational implications, 3, 31.
• Mayer, J. D., Roberts, R. D. ve Barsade, S. G. (2008). Human abilities: Emotional intelligence. Annual Review of Psychology, 59, 507-536.
• Mayer, J. D., Caruso, D. R. ve Salovey, P. (2016). The ability model of emotional intelligence: Principles and updates. Emotion review, 8(4), 290-300.
• Merrell, K. W. (2010). Linking prevention science and social-emotional learning: The Oregon resiliency project. Psychology in the Schools, 47(1), 55-70.
• Milli Eğitim Bakanlığı (MEB) (2018). 2023 Eğitim Vizyon Belgesi.
• Sarısoy, B. ve Erişen, Y. (2018). Öğretmenler için duygusal zekâ becerileri eğitim programının tasarlanması, uygulanması ve değerlendirilmesi. İlköğretim Online, 17(4).
• Schilling, D. (2009). Duygusal zekâ beceri eğitimi uygulamaya yönelik pratik bir model ve 50 aktivite (1.baskı). (T.F. Karahan, B.Y. Müge, Y.M.E. Sardoğan, Çev.). Maya Akademi
• Strum, J. R. (2001). An action research study of a social-emotional learning program and its effect on the behavior and academic success of fifth grade students. [Doctoral dissertation, University of California.] ProQuest Dissertations Publishing.
• Sönmez, E. ve Ayaz, E. (2019). Olumlu öğrenme ortamı oluşturmada öğretmenlerin sosyal ve duygusal becerilerinin incelenmesi. Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi, 11(20), 29-44.
• Sümer, N. (2000). Structural equation modeling: Basic concepts and applications, Turkish Psychological Articles, 3(6), 49–74.
• Tabachnick, B. G., Fidell, L. S. ve Ullman, J. B. (2007). Using multivariate statistics (5. baskı) (s. 481-498). Pearson.
• Tavşancıl, E. (2002). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi. Nobel Yayıncılık.
• Tom, K. M. (2012) Measurement of teachers’ social-emotional competence: Development of the social-emotional competence teacher rating scale. [Doctoral dissertation, University of Oregon.]. UO Libraries.
• Totan, T. ve Kabasakal, Z. (2012). The effect of problem solving skills training on the social and emotional learning needs and abilities of 6th grade students. İlkogretim Online, 11(3).
• Totan, T. (2018). Ergenlerde sosyal ve duygusal öğrenme ölçeğinin geliştirilmesi. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 48(48).
• Uşaklı, H. (2017). Sosyal duygusal öğrenme nedir neden önemlidir (insan ilişkilerinde beş duygu alanı). Sinop Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1(2), 1-16.
• Ülvay, G. F. ve Özkul, A. E. (2018). Social-Emotional learning competencies scale of secondary school students. Eurasia Journal of Mathematics, Science and Technology Education, 14(4), 1295-1304.
• Wooley, S. F. ve Rubin, M. A. (2006). Physical health, social-emotional skills and academic success are inseparable. Elias, M. J. and Arnold, H. (Haz.). The educator’s guide to emotional intelligence and academic achievement. (s.62-66). Sage Publications Company.
• Yıldız, M. ve Bulut, A. (2016). Okur benlik algısı ölçeği: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Uluslararası Avrasya Sosyal Bilimler Dergisi, 7(22), 311-326.
• Zins, J. E., Bloodworth, M. R., Weissberg, R. P. ve Walberg, H. (2004). The scientific base linking social and emotional learning to school success. J. Zins, R. P. Weissberg, M. Wang ve H. J. Walberg, (Haz.), Building academic success on social and emotional learning: What the research says. Teachers College Press.
• Zins, J. E., Payton, J. W., Weissberg, R. P. ve Utne O’Brien, M. (2007). Social and emotional learning for successful school performance içinde. Matthews, M. Zeidner ve R. D. Roberts (Haz.). Emotional intelligence: Knows and unknowns (376–395). Oxford University Press.