Landscape genetic aims to provide information on how landscape and environmental features
influence population genetic structure by combining theory and analytical methods of population genetics and
landscape ecology. It provides information on how genetic structure of a given species responds to changes in a
landscape and examines the microevolutionary processes driving the distribution of genetic variation across
landscapes. The objective of this research was to investigate the effect of landscape features on genetic structure
of a relict endemic species Dorystoechas hastata from Antalya, Turkey. The 56 genotypes representing 15
populations from natural habitats of the species from Kemer-Kumluca-Korkuteli districts of Antalya province
were studied. Landscape elements among selected populations were determined with the satellite image of the
area using ArcGIS 10.1 software. Habitat connectivity of the selected populations was determined by the related
indexes (IIC, PC) using CONEFOR 2.6 software. The SRAP (Sequence Related Amplified Polymorphism) and
iPBS (interprimer binding site) molecular marker systems were used to determine the variation in genetic
structure within and among populations and the data were evaluated using POPGENE. Habitat connectivity
values of populations were correlated with population genetics data set. When all the populations of D. hastata are considered together, the average number of alleles per species (na) was 1.97,the average effective alleles number (ne) was 1.57, Nei's gene diversity index (h) was 0.3324, Shannon index (Ho) was 0.50, the number of polymorphic loci (np) 346 and polymorphic locus ratio (Ppoly) was estimated to be 92.9.The results of Pearson correlation analysis between habitat connectivity indexs (IIC and PC) and population genetics data set showed that when population connectivity indexs was increased, the mean allele number (r =-0.44), the number of effective alleles (r=-0.44), Nei’s gene diversity index (r=-0,44), Shannon index (r=-0,44) were decreased and genetic differences of populations (FST) was increased, in other words genetic differentiation decreased. Results from the this study indicates that, the connectivity indexes measured among the D. hastata populations might be used as an indicator for the determination of the genetic diversity of the populations.
Landscape genetics biodiversity medicinal and aromatic plants landscape ecology population genetics
TÜBİTAK TOVAG 115O863
Peyzaj genetiği yaklaşımı, popülasyon genetiği ve peyzaj ekolojisi konularının teorik ve analitik metotlarını
dikkate alarak peyzaj ve çevresel özelliklerin popülasyonların genetik yapısını nasıl etkilediği hakkında bilgi
üretmeyi amaçlamaktadır. Bir türün genetik varyasyonunun bir peyzajdaki değişimlere nasıl tepki verdiğini
anlamayı ve genetik çeşitliliğin peyzajlar arasında dağılımını sağlayan mikro evrimsel süreçleri inceleme olanağı
sağlar. Bu çalışmanın amacı, peyzaj unsurlarının relikt endemik Dorystoechas hastata türü özelinde türün
genetik yapısına olan etkisinin ortaya konulmasıdır. Bu kapsamda D. hastata türünün doğal yayılış gösterdiği
Antalya ili Kemer-Kumluca-Korkuteli ilçelerinde bulunan alanlardan çeşitliliği temsil edecek şekilde belirlenen
15popülasyondan toplam 56 genotip çalışılmıştır. Alana ait uydu görüntüsü yardımıyla popülasyonlar arasındaki peyzaj unsurları (ArcGIS 10.1 yazılımı) belirlenmiş ve habitat bağlantısallığı (CONEFOR 2.6 yazılımı) ilgili indeksler (IIC, PC) ile ortaya konmuştur. Popülasyonların arasında genetik yapısının belirlenmesi ve çeşitliliğin ortaya konulmasında SRAP (Sequence Related Amplified Polymorphism) ve iPBS (interpprimer binding sites) moleküler markırlarından faydalanılmıştır.Elde edilen veriler POPGENE bilgisayar paket programında değerlendirilmiştir. Popülasyonlara ait belirlenen bağlantılılık değerleri popülasyon genetiği veri setinden elde edilen değerlerle Pearson korelasyon analizine tabi tutulmuştur. D.hastata popülasyonlarının tamamı birlikte ele
alındığında (tüm allel frekansları üzerinden hesaplandığında) tür bazında ortalama allel sayısı (na)1.97 ortalama
etkili allel sayısı (ne) 1.57, Nei’nin gen çeşitlilik indeksi (h) 0.3324, Shannon indeksi (Ho) 0.50, polimorfik lokus
sayısı (np) 346 ve polimorfik lokus oranı (Ppoly) 92,9 olarak tahmin edilmiştir. Oldukça sınırlı bir alanda yayılış
gösteren D. hastata türünde, genetik çeşitlilik indeksleri açısındanoldukça geniş bir çeşitlilik olduğu tespit
edilmiştir. Sonuçlar D. hastata popülasyonlarının habitat bağlantılılık indeksleri arttıkça ortalama allel sayısı
(r=-0,44), efektif alel sayısı (r=-0,44), Nei’nin gen çeşitliliği indeksi (r=-0,44) Shannon indekslerinin (r=-0,44)
azaldığını ve FST değerinin ise arttığını (r=0,46), başka bir deyişle genetik farklılaşmanın azaldığını ortaya
koymuştur. Elde edilen bu sonuçlar, D. hastata türünün çalışılan popülasyonları arasında ölçülen bağlantılılık
indekslerinin popülasyonlarının genetik çeşitliliğinin belirlenmesinde birer gösterge ölçüt olarak
kullanılabileceğine işaret etmektedir.
Peyzaj genetiği biyoçeşitlilik tıbbi-aromatik bitkiler peyzaj ekolojisi popülasyon genetiği
TÜBİTAK
TÜBİTAK TOVAG 115O863
Bu araştırma TÜBİTAK TOVAG 115O863 no’lu proje kapsamında desteklenmiştir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Bitki Bilimi |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Proje Numarası | TÜBİTAK TOVAG 115O863 |
Yayımlanma Tarihi | 30 Eylül 2020 |
Gönderilme Tarihi | 1 Kasım 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 34 Sayı: Özel Sayı |
Journal of Agricultural Faculty of Bursa Uludag University is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.