Examination of the role of leadership tasks in the effect of political components on political success and a research

Yıl 2023, , 84 - 98, 31.07.2023

Zeki Çetin , Ali Akdemir

https://doi.org/10.56723/dyad.1273296

Öz

In the study, it is aimed to reveal the formation of political success, the effect of political components and the role of leadership duties on political success. For this purpose, the political components scale, leaders’ duties scale, political success scale and demographic information form which are developed by the researcher were applied to a sample of 572 people. Factor and reliability analyses, descriptive statistics, correlation and regression analyses were used to analyze the data using SPSS 23.00. The findings were evaluated at 95% confidence interval and 5% significance level. According to the findings of the study, political components have a positive effect on the perception of leaders’ duties and political success. In addition, leaders’ duties also increase political success. In the analyses conducted to evaluate the mediating role, it was determined that leaders’ duties play a mediating role in the effect of organizational culture elements on political success. The results of the study reveal that political success will be achieved by transforming democratic governance and democratic leadership style into organizational culture. Political parties should perceive the demands of voters correctly in this regard in order to ensure sustainable political success.

Anahtar Kelimeler

Politics, political parties, political components, leadership, political success

Siyasal bileşenlerin siyasal başarıya etkisinde liderlik görevlerinin rolünün incelenmesi ve bir araştırma

Öz

Araştırmada, siyasal başarının oluşumu, siyasal başarıda siyasal bileşenlerin etkisi ve liderlik görevlerinin rolünün ortaya koyulması amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda araştırmacı tarafından geliştirilen siyasal bileşenler ölçeği, liderlerin görevleri ölçeği, siyasal başarı ölçeği ile birlikte demografik bilgi formu, 572 kişiden oluşan örnekleme uygulanmıştır. Verilerin analizinde SPSS 23.00 kullanılarak faktör ve güvenirlik analizlerinden betimleyici istatistiklerden, korelasyon ve regresyon analizlerinden yararlanılmıştır. Elde edilen bulgular %95 güven aralığında ve %5 anlamlılık düzeyinde değerlendirilmiştir. Araştırmadan elde edilen bulgulara göre, siyasal bileşenlerin liderlerin görevlerine yönelik algı ve siyasal başarı üzerinde pozitif etkisi bulunmaktadır. Bununla birlikte liderlerin görevleri de siyasal başarıyı artırmaktadır. Aracı rolün değerlendirilmesi için yapılan analizlerde ise örgüt kültürü unsurlarının siyasal başarı üzerindeki etkisinde liderlerin görevlerinin, aracı rol üstlendiği tespit edilmiştir. Araştırmanın sonuçları, demokratik yönetim ve demokratik liderlik tarzının örgüt kültürüne dönüşmesiyle siyasal başarının sağlanacağını ortaya koymaktadır. Siyasal partiler, siyasal başarının sürdürülebilir olması için bu konuda seçmen taleplerini doğru algılamalıdırlar.

Anahtar Kelimeler

Siyaset, siyasal partiler, siyasal bileşenler, liderlik, siyasal başarı

Kaynakça

• [1] Bülbül K. Siyaset Bilimi & Kavramlar, Kurumlar, İdeolojiler. İzmir, Türkiye, Adres Yayınları, 2019.
• [2] Akyüz Ü. “Siyaset ve Ahlak”. Yasama Dergisi, 11(1), 93-129, 2009.
• [3] Peker Ö. Aytürk N. Etkili Yönetim Becerileri. Ankara, Türkiye, Yargı Yayınları, 2000.
• [4] Meyer T. Begriff und Gegenstand der Politik. Wiesbaden, Almanya, VS Verlag für Sozialwissenschaften, 2003.
• [5] Kapani M. Politika Bilimine Giriş. Ankara, Türkiye, Bilgi Yayınevi, 2007.
• [6] Ertugay F. Siyaset Bilimi. Ankara, Türkiye, Orion Kitabevi, 2014.
• [7] Öztekin A. Siyaset Bilimine Giriş, Ankara, Türkiye, Siyasal Yayınevi, 2010.
• [8] Gökçe AF. “Siyasi Partilerde Parti İçi Demokrasi ve Disiplin Algısı: Türkiye”. Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi (AKAD), 5(9), 65-79, 2013.
• [9] Daft RL. Management. Fort Worth, ABD, Drydenpress, 1994.
• [10] Peltekoğlu F. Halkla İlişkiler Nedir? İstanbul, Türkiye, Beta Yayınları, 2014.
• [11] Babacan M. Nedir Bu Reklam? İstanbul, Türkiye, Beta Yayınları, 2015.
• [12] Kongar E. 21. Yüzyılda Türkiye: 2000’li yıllarda, Türkiye’nin Toplumsal Yapısı. İstanbul, Türkiye, Remzi Kitabevi, 1999.
• [13] Eagleton T. İdeoloji. İstanbul, Türkiye, Ayrıntı Yayınevi, 2015.
• [14] Tully J. “Political philosophy as a critical activity”. Political theory, 30(4), 533-555, 2002.
• [15] Demirci F. “Kadro Hareketi ve Kadrocular”. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (15), 35-54, 2006.
• [16] Tuncay S. Parti İçi Demokrasi ve Türkiye. İstanbul, Türkiye, Gündoğan Yayınları, 2016.
• [17] Demir A. Kant Ahlak Siyaset. Ankara, Türkiye, Siyasal Kitabevi, 2020.
• [18] Erol G, Köroğlu A. “Liderlik Tarzları ve Örgütsel Sessizlik İlişkisi: Otel İşletmelerinde Bir Araştırma”. Seyahat ve Otel İşletmeciliği Dergisi, 10(3), 45-64, 2013.
• [19] Köse S, Tetik S, Ercan C. “Örgüt Kültürünü Oluşturan Faktörler”. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 8(1), 219-242, 2001.
• [20] Kayıran M, Metintaş MY. “Atatürkçü Düşünce Sistemi: Atatürkçülük Kemalizm”. Ankara Üniversitesi Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü Atatürk Yolu Dergisi, 13(51), 579-615, 2013.
• [21] Tan M, Çiçek Y, Koçar H. “Siyasi Partiler ve Türkiye’de Parti İçi Demokrasi Sorununa İlişkin Çözüm Önerileri”. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 5(2), 347-366, 2016.
• [22] Karcıoğlu F. “Örgüt Kültürü ve Örgüt İklimi İlişkisi”. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 15(1-2), 265-283, 2001.
• [23] Ladrech R. “Europeanization and Political Parties: Towards a Framework for Analysis”. Party Politics, 8(4), 389-403, 2002.
• [24] Tokmakoğlu S. Türkiye’de parti içi demokrasi. Yüksek Lisans Tezi, Çağ Üniversitesi, Mersin, Türkiye, 2016.
• [25] Firestone W.A. International handbook of educational leadership and administration. Dordrecht, Hollanda, Springer, 1996.
• [26] Özdevecioğlu M, Kanıgür S. “Çalışanların İlişki ve Görev Yönelimli Liderlik Algılamalarının Performansları Üzerindeki Etkileri”. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 2009(1), 53-82, 2009.
• [27] Çiçek AC. “Türk Siyasal Hayatında Toplayıcı Bir Parti Olarak Anavatan Partisi (1983-1989)”. Manisa Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16(4), 73-98, 2018.
• [28] Akdemir A. Lider ve Vizyon Yönetimi. İstanbul, Türkiye, Beta Yayınları, 2018.
• [29] TDK. “Başarı”. www.tdk.gov.tr (01.05.2020).
• [30] Karagöl ET, Dama N. “Partilerin Vaatleri Seçim Sonuçlarını Nasıl Etkiler”. Seta Perspektif, 101, 1-5, 2015.
• [31] Çetin Z. Stratejik politik pazarlama, Y kuşağına yönelik politik pazarlama stratejilerinin geliştirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Arel Üniversitesi, İstanbul, Türkiye, 2015.
• [32] Çelik H, Özbek G. “7e Öğretim Modelinin Hipotez Kurma ve Değişken Belirleme Becerileri Üzerine Etkisi”. Gazi Üniversitesi Endüstriyel Sanatlar Eğitim Fakültesi Dergisi, 31, 13-23, 2013.
• [33] Lawson AE. Science Teaching and the Development of Thinking. California, ABD, Wadsworth, 1995.
• [34] Baron RM, Kenny DA. “The Moderator-Mediator Variable Distinctionin Social Psychological Research: Conceptual, Strategic, And Statistical Considerations”. Journal of Personality and Social Psychology, 51(6), 1173-1182, 1986.
• [35] Ulus T, İnce H, Aliustaoğlu F, Melez, İ. “Araştırma Nasıl tasarlanır?” Adli Tıp Dergisi, 24(2), 40-47, 2010.
• [36] Altunışık R, Coşkun R, Bayraktaroğlu S, Yıldırım E. Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri. Sakarya, Türkiye, Sakarya Yayıncılık, 2007.
• [37] Karasar N. Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara, Türkiye, Nobel Akademik Yayıncılık, 2016.