The aim of this study is to examine the credit rationing is valid or not after the restruction period in Turkish banking sector. Rationing is the denial of the loan application by credit institutions, although loaners in credit market are willing to become borrower by paying more interest. In this context, the ratio of three months non-performing loans to total loans and the share of total loans in total assets which belongs to 2002:Q4-2013:Q3 periods was used. The causality relationship between the variables were analyzed by Toda-Yamamoto method (1995) and Hacker and Hatemi-J (2006) Bootstrap method. According to the results, there is no relationship between variables and credit rationing is not valid for the Turkish banking sector
Bu çalışmanın amacı, Türk bankacılık sektöründe yeniden yapılandırma sonrasında kredi tayınlamasının geçerli olup olmadığının araştırılmasıdır. Tayınlama, kredi piyasasında kredi talep edenlerin daha fazla faiz oranını kabul ederek borçlanmak istemelerine rağmen kredi veren kurumların kredi talebini ret etmesidir. Bu doğrultuda 2002:Q4-2013:Q3 dönemine ait üç aylık takipteki kredilerin toplam kredilere oranları ile toplam kredilerin toplam aktifler içindeki payını gösteren oranlar kullanılmıştır. Değişkenler arasındaki nedensellik ilişkisi Toda-Yamamoto (1995) ve Hacker ve Hatemi-J (2006) Bootstrap nedensellik analizleri ile test edilmiştir. Elde edilen sonuçlara göre değişkenler arasında nedensellik ilişkisi söz konusu olmamakla birlikte Türk bankacılık sektöründe kredi tayınlamasının geçerliliğine dair bulgulara erişilememiştir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 18 Mayıs 2015 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2014 |
ERÜ İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 2021 | iibfdergi@erciyes.edu.tr
Bu eser Creative Commons Atıf-Gayri Ticari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.