Türkçe Öğretmenlerinin Hizmet İçi Eğitim İhtiyaçları

Yıl 2022, Cilt: 24 Sayı: 2, 186 - 197, 01.08.2022

Atilla Dilekçi

https://doi.org/10.17556/erziefd.981621

Cited By: 4

Öz

Bu araştırmanın amacı, Türkçe öğretmenlerinin hizmet içi eğitim ihtiyaçlarını belirlemektir. Araştırma tarama modeline göre yürütülmüştür. 98 Türkçe öğretmenine hizmet içi eğitim ihtiyaçları anketi uygulanmıştır. Öğretmenlere uygulanan anketlerden elde edilen veriler SPSS 23.0. programıyla analiz edilmiştir. Bu veriler betimsel ve karşılaştırmalı istatistikler kullanılarak alan bilgisi, öğretmenlik meslek bilgisi ve genel kültür temalarına göre üç boyutta incelenmiştir. Araştırma sonucunda elde edilen bulgulara göre öğretmenlerin daha çok etkili iletişim ardından okuma, yazma, konuşma yöntem ve teknikleri eğitimlerine ihtiyaç duydukları belirlenmiştir. Ayrıca öğretmenlerin diksiyon ve beden dili konularında kendilerini geliştirmek istedikleri anlaşılmaktadır. COVID-19 salgınıyla birlikte eğitimde dijitalleşmenin artmasına ve eğitimde teknoloji kullanımının yaygınlaşmasına paralel olarak hem kadın hem de erkek öğretmenlerin bilgi ve iletişim teknolojileri konularında hizmet içi eğitim talepleri de artmıştır. Türkçe öğretmenlerinin hizmet içi eğitim ihtiyaçlarında cinsiyete ve hizmet yılına göre anlamlı bir fark bulunmamıştır. Genel olarak öğretmenlerin değişime açık oldukları ve bilgilerini güncellemek istedikleri söylenebilir. Araştırmada belli aralıklarla öğretmenlerin eğitim ihtiyaçlarının belirlenerek hizmet içi eğitimlerin planlanması önerilmiştir.

Anahtar Kelimeler

hizmet içi eğitim, eğitim ihtiyaçları, mesleki gelişim, Türkçe öğretmenleri

Turkish Teachers’ Needs for In-Service Training

Öz

The aim of this research is to determine the in-service training needs of Turkish teachers. The research was carried out according to the scanning model. An in-service training needs questionnaire was applied to 98 Turkish teachers. Data obtained from the questionnaires analyzed by the SPSS 23.0. program. The data were analyzed using descriptive and comparative statistics based on three themes: field knowledge, professional knowledge, and general knowledge. The results showed that participants needed training in effective communication and reading, writing, and speaking methods and techniques. It is also understood that teachers want to improve themselves in diction and body language. An increase in digitalization and the widespread use of technology in education parallel with the COVID-19 pandemic, in-service training demands of both female and male teachers on information and communication technologies have also increased. There was no significant difference in the in-service training needs of Turkish teachers according to gender and experience. In general, it can be said that teachers are open to change and want to update their knowledge. In the research, it has been suggested to plan in-service trainings by determining the training needs of teachers at regular intervals.

Anahtar Kelimeler

In-service training, training needs, professional development, Turkish teachers

Kaynakça

• Aksoy, N. C., Karabay, E. ve Aksoy, E. (2021). Sınıf Öğretmenlerinin Dijital Okuryazarlık Düzeylerinin İncelenmesi. Selçuk İletişim, 14(2), 859-894. https://doi.org/10.18094/josc.871290
• Azar, A. ve Çepni S. (1999). Yeni öğretmenlerin iş basında gelişimini destekleyen modelleri. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi Özel Sayı, 39-45.
• Babacan, Ş. ve Özey, R. (2016). Coğrafya öğretmenlerinin hizmet içi eğitim ihtiyacı. Marmara Coğrafya Dergisi, 33, 1-24. https://doi.org/10.14781/mcd.17180
• Baskan, H. (2001). İlköğretim okullarında görevli öğretmenlerin hizmetiçi eğitim programlarının etkililiğine ilişkin algı ve beklentileri (Denizli ili örneği) (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Pamukkale Üniversitesi, Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Denizli.
• Baştürk, R. (2012). İlköğretim Öğretmenlerinin Hizmetiçi Eğitime Yönelik Algı ve Beklentilerinin İncelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 42(42). 96-107.
• Bozkurt, A. (2020). Koronavirüs (COVID-19) pandemi süreci ve pandemi sonrası dünyada eğitime yönelik değerlendirmeler: Yeni normal ve yeni eğitim paradigması. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 6(3), 112-142.
• Budak, Y. (1998). Eğitimde toplam kalite yönetimi açısından öğretmenlere yönelik hizmet içi eğitim ihtiyaçları ve programlarına bir yaklaşım. Millî Eğitim, 140, 35-38.
• Budak, Y. (1999). Eğitimde toplam kalite yönetimi ve etkili okulun gerçekleştirilmesinde öğretmenlere yönelik hizmet içi eğitimin önemi. Çağdaş Eğitim Dergisi, 251, 35-38.
• Cemaloğlu, N. ve Erdemoğlu Şahin, D. (2007). Öğretmenlerin mesleki tükenmişlik düzeylerinin farkli değişkenlere göre incelenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 15(2), 463-484.
• Cemaloğlu, N., Kukul, V., Üstündağ, M. T., Güneş, E., ve Arslangilay, A. S. (2018). Eğiticilerin hizmet içi eğitim ihtiyaçlarının belirlenmesi: Bilecik ili örneği. Electronic Turkish Studies, 13(11), 399-420.
• Cherubini, G., Zambelli, F. ve Boscolo, P. (2002). Student motivation: an experience of inservice education as a context for professional development of teachers. Teaching and Teacher Education, 18, 273-288. https://doi.org/10.1016/S0742-051X(01)00069-5
• Dilekçi, A. (2021). 21. yüzyıl becerilerine göre tasarlanan öğretim etkinliklerinin eleştirel ve yaratıcı düşünme becerilerini geliştirmeye etkisi (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Bolu.
• Epçaçan, C. ve Erzen, M. (2008). İlköğretim Türkçe dersi öğretim programının değerlendirilmesi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1(4), 182-202. https://doi.org/10.24315/tred.580427
• Erdem, A. R. ve Şimşek S. (2013). Öğretmenlere ve Okul Yöneticilerine Verilen Hizmet İçi Eğitimlerin İrdelenmesi. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(4), 94-108.
• Ergin, İ., Akseki, B. ve Deniz, E. (2012). İlköğretim okullarında görev yapan sınıf öğretmenlerinin hizmet içi eğitim ihtiyaçları. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 11(42), 55-66.
• Ersözlü, Z. N., Maviş, F. Ö., Özel, Ö. ve Kürşadoğlu, A. E. (2014). Alan Değişikliği Yapan Sınıf Öğretmenlerinin Geçtikleri Alanla İlgili Uyum Sorunları ve Çözüm Önerileri. Eğitimde Politika Analizi, 3(1), 8-23.
• Eskicumalı, A. , Demirtaş, Z. , Erdoğan, D. G. ve Arslan, S. (2014). Sınıf öğretmenliğinden branş öğretmenliğine geçiş sürecinin getirdiği sorunlar: Sakarya örneği. Akademik Bakış Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler Dergisi, (42), 0-2.
• Gönen, S. ve Kocakaya, S. (2006). Fizik öğretmenlerinin hizmet içi eğitimler üzerine görüşlerinin değerlendirilmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19(19), 37-44.
• Gül, T. ve Aslan, N. (2009). Sınıf öğretmenlerinin küreselleşme, toplumsal gelişme ve hizmet içi eğitim programlarına ilişkin görüşleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 17(3), 881-894.
• Gültekin, M. ve Çubukçu, Z. (2008). İlköğretim öğretim öğretmenlerinin hizmet içi eğitime ilişkin görüşleri. Manas Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19, 185-201.
• Gültekin, M., Çubukçu, Z. ve Dal, S. (2010). İlköğretim öğretmenlerinin eğitim-öğretimle ilgili hizmet içi eğitim gereksinimleri. Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, 29, 131-152.
• Gündüz, B. (2004). Öğretmenlerde tükenmişliğin akılcı olmayan inançlar ve bazı mesleki değişkenlere göre yordanması (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
• Gürel T. (2009). Hizmet içi eğitimlerin kurum içi iletişim aracı olarak kullanımına yönelik bir öneri. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 23(3), 19-34.
• Harris, B. (1989). In-service education for staff development. Boston: Allyn and Bacon Inc.
• IBM Corp. (2015). IBM SPSS statistics for windows, version 23.0. Armonk, NY: IBM Corp.
• Karadağ, R. (2015). Sınıf öğretmenlerinin Türkçe öğretimine yönelik hizmet içi eğitimlere ilişkin görüşleri ve hizmet içi eğitim gereksinimleri. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16 (3), 33-50. https://doi.org/10.17679/iuefd.16380134
• Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Karasolak, K., Tanrıseven, I. ve Yavuz Konokman G. (2013). Öğretmenlerin hizmetiçi eğitim etkinliklerine ilişkin tutumlarının belirlenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 21 (3), 997-1010.
• Kaya, Ö. ve Bozkurt, B. Ü. (2019). Türkçe Öğretmenlerinin Konuşma Becerisi Yeterliklerine İlişkin Bir Durum Çalışması. Cumhuriyet Uluslararası Eğitim Dergisi, 8(3), 670-691.
• MEB, (1988). Hizmet içi eğitim, kuruluş, gelişme, faaliyetler 1960-1987. Ankara: MEB Yayınları.
• O’Sullivan, M. C. (2001). The inset strategies model: an effective inset model for unqualified and underqualified primary teachers in Namibia. International Journal of Educational Development, 21, 93-117. https://doi.org/10.1016/S0738-0593(00)00026-2
• Öztürk Akar E., (2007). Biyoloji öğretmenlerinin hizmetiçi eğitim ihtiyaçları ve gözlemlenen bölgesel farklılıklar. Eğitim ve Bilim, 32, (143), 68-79.
• Öztürk, G. ve Öztürk, Ö. (2019). Müzik Öğretmenlerinin Hizmetiçi Eğitim İhtiyaçları (Tokat İli Örneği). Kastamonu Eğitim Dergisi, 27(5), 1921-1934. https://doi.org/10.24106/kefdergi.3001
• Saban, A. (2000). Hizmet içi eğitimde yeni yaklaşımlar, Millî Eğitim Dergisi. 145 (1), 25-27.
• Şahin, Ü. (2013). Sınıf öğretmenlerinin hizmet içi eğitim ihtiyaçlarının belirlenmesi ve bir model önerisi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Adnan Menderes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstütüsü, Aydın.
• Seferoğlu, S. S. (2003). Öğretmenlerin hizmet içi eğitiminde yeni yaklaşımlar. Çağdaş Eğitim Sistemlerinde Öğretmen Yetiştirme Ulusal Sempozyumu, Sivas.
• Selimoğlu, E. ve Biçen Yılmaz, H. (2009). Hizmet içi eğitimin kurum ve çalişanlar üzerine etkileri. Paradoks, Ekonomi, Sosyoloji ve Politika Dergisi, 5,(1). 1-12.
• Şen, B. (2011). Okul öncesi öğretmenlerinin mesleki doyumları ve hizmet içi eğitim ihtiyaçları üzerine bir araştırma (Uşak ili örneği) (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstütüsü, Konya.
• Serin, M. K. ve Korkmaz, İ. (2014). Sınıf öğretmenlerinin hizmet içi eğitim ihtiyaçlarının analizi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(1), 155-169.
• Sözen, N. (2020). COVID-19 sürecinde uzaktan eğitim uygulamaları üzerine bir inceleme. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 7(12), 302-319.
• Susar Kırmızı, F. (2000). Türkçe öğretiminde karşılaşılan sorunlar ve bu sorunların öğretmen performansına etkileri (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Pamukkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
• Tortop, N. (1994). Personel yönetimi. Ankara: TODAİE Yayınları.
• Tuğrul, B ve Çelik, E. (2002). Normal çocuklarla çalışan anaokulu öğretmenlerinde tükenmişlik. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2, 12.
• Turgut S. (2012). İlköğretim sınıf öğretmenlerinin hizmet içi eğitim ihtiyaçlarının saptanması. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstütüsü, Burdur.
• Uçar, A., Başar, M. A. ve Hamarat S. (2007). Çanakkale ilinde görev yapan sınıf öğretmenlerinin hizmetiçi eğitim ihtiyaçlarının belirlenmesine yönelik istatistiksel bir yaklaşım. Çanakkale Araştırmaları Türk Yıllığı Bahar, 140, 103-127.
• Uçar, R. ve İpek, C. (2006). İlköğretim okullarında görev yapan yönetici ve öğretmenlerin MEB hizmet içi eğitim uygulamalarına ilişkin görüşleri. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, III (I), 34-53.
• Varış, F. (1973). Cumhuriyetin 50. yılında Türkiye’de öğretmen yetiştirmede karşılaşılan sorunlar 50. yıla armağan. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları.
• Yılmaz H. ve Düğenci, M. (2010, Şubat). Hizmet İçi Eğitime Farklı Bir Yaklaşım: E-Hizmet İçi Eğitim. XII. Akademik Bilişim Konferansı’ında sunulan bildiri, Muğla Üniversitesi, Muğla.