21. Yüzyılda Uzaktan Öğretimde Paradigma Değişimi

Yıl 2016, Sayı: 2, 142 - 150, 01.08.2016

Mehmet Fırat

Öz

21. Yüzyılda yükseköğretimin yükselişini sağlayan ve bilimsel alanlara dinamik bir yapı kazandıran itici güçlerden biri bilgi ve iletişim teknolojileri olmuştur. Yükseköğretimde bu itici gücü en etkin kullanan alanlardan biri ise uzaktan öğretimdir. Önceleri kısıtlı koşullarda, eğitimde fırsat eşitliğini sağlamak ve vatandaşların öğretim ihtiyaçlarını kısmen karşılamak için başvurulan bir yöntem olarak görülen uzaktan öğretim, günümüzde sahip olduğu fonksiyonel esneklik, güçlü teknoloji altyapısı, program çeşitliliği, yenilikçi öğretim yaklaşımları ve hızla artan öğrenci sayısıyla disiplinler arası bir bilim alanına dönüşerek göz ardı edilemez bir paradigma değişimine uğramıştır. Bu çalışmada, meydana gelen bu paradigma değişimini tarihsel bir bakış açısı ile ortaya koymak amaçlanmış, uzaktan öğretimin bilişim teknolojileri destekli yükselişi ve bu paradigma değişimi, literatürdeki çalışmalardan güncel araştırma konularına kadar farklı pencerelerden bütüncül bir bakış açısı ile ele alınmıştır

Anahtar Kelimeler

Uzaktan öğretim, 21. Yüzyıl becerileri, Paradigma değişimi, Akademik disiplin

Paradigm Shift in Distance Education in the 21st Century

Öz

Information and communication technologies have been one of a driving force which enables higher education expansion and gives a dynamic structure to the science in the twenty-first century. One of the most effective users of this driving force in higher education is distance education. Previously, distance education was considered to be as a method to ensure equality of opportunity in education, and partly to meet the educational needs of citizens in limited circumstances; today it has undergone an incontrovertible paradigm shift by transforming into an interdisciplinary science field with its functional flexibility, strong technology infrastructure, diversity of programs, innovative teaching approaches and rapidly increasing student numbers. In this study, it is aimed to reveal this paradigm shift with a historical point of view, and the information technology supported rise and paradigm shift of distance education is evaluated by a holistic perspective from different point of views of different perspectives from the studies in literature to the current research topics

Anahtar Kelimeler

Distance education, 21st Century skills, Paradigm shift, Academic discipline

Kaynakça

• Akan, H. (2012). Yükseköğretimde reform mu, onarım mı? Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 2(1), 24-25.
• Akdemir, O. (2011). Yükseköğretimimizde uzaktan eğitim. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 1(1), 69-71.
• Aydın, C. H. (2005). Açık ve uzaktan öğrenmede kullanılan basılı materyallerdeki anlatım biçimine ilişkin öğrenen tercihleri. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 5(1), 131-147.
• Baruque, L. B., & Melo, R. N. (2004). Learning theory and instruction design using learning objects. Journal of Educational Multimedia and Hypermedia, 13(4), 343-370.
• Bates, T. (2014). The role of technology in distance education (Routledge Revivals). London: Taylor & Francis
• Casey, D.M. (2008). A journey to legitimacy: The historical development of distance education through technology. TechTrends: Linking Research and Practice to Improve Learning, 52(2), 45-51.
• Coldeway, D. O. (1988). Research: Methodological issues in distance educational research. American Journal of Distance Education, 2(3), 45-54
• Crawford, J. (2009). Learning theories related to distance education: Learning theories that encompass distance education. Boise State University. April, 28, 2009. Retriewed from http://edtech2.boisestate.edu/crawfordj/portfolio/files/5_ Learn_theories.pdf
• Dick, W. O., Carey, L., & Carey, J. O. (2004). Systematic Design of Instruction. Boston: Allyn & Bacon.
• Feasley, С. (1991). The research, evaluation, and documentation of independent study. In Watkins B., & Wright S. (1991). The foundations of American distance education. Dubuque, Iowa: Kendal
• Gunawardena, C.N. & McIsaac, M. S. (1996). Distance education. In Handbook of Research in Educational Communications and Technology. Jonassen D. H. (Ed.) (2nd ed.). (pp. 355-395). Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum.
• Hutchins, R. M. (1969). The learning society. 111 Fourth Avenue, New York: Praeger
• Kuhn, T. S. (2008). Bilimsel devrimlerin yapısı. (Çev: Kuyaş N.) İstanbul: Kırmızı Yayınları.
• McLuhan, M. (1964). Understanding media. The extensions of man. New York: Mentor. Retriewed from http://robynbacken. com/text/nw_research.pdf
• ma değişiminin ışığında uzaktan öğretimin günümüz yükseköğ
• Simonson, M., Schlosser, C., & Hanson, D. (1999). Theory and distance education: A new discussion. American Journal of Distance Education, 13(1), 60-75.
• Simonson, M., Schlosser, C., & Orellana, A. (2011). Distance education research: A review of the literature. Journal of Computing in Higher Education, 23(2-3), 124-142.
• Toffler, A. (1981). Üçüncü dalga. (Çev: Seden A.). İstanbul: Altın kitaplar.
• Toprak, M., & Erdoğan, A. (2012). Yaşamboyu öğrenme: Kavram, politika, araçlar ve uygulama. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 2(2), 69-91.
• UNESCO/COL, (2005). Perspectives on distance education: Lifelong learning and distance higher education. McIntosh C. (Ed). Paris: UNESCO Publishing. Retriewed from http://unesdoc. unesco.org/images/0014/001412/141218e.pdf
• Watkins, R., & Schlosser, C. (2003). Conceptualizing educational research in distance education. Quarterly Review of Distance Education, 4(3), 331-341.
• Zawacki-Richter, O. (2009). Research areas in distance education: A Delphi study. International Review of Research in Open and Distance Learning, 10(3), 1-17. Retriewed from http://ltc-ead. nutes.ufrj.br/constructore/objetos/Zawacki-Richter_delphi. pdf