AGRO-TOURISM POTENTIAL IN BILECIK PROVINCE

Yıl 2018, Sayı: 38, 234 - 246, 10.07.2018

Taner Kılıç , Zafer Başkaya

https://doi.org/10.32003/iggei.424968

Cited By: 2

Öz

The
tourism sector in Turkey is
rapidly growing and diversifying as well as in the world. The fact that tourism has become a massive
phenomenon has led to emergence of alternative tourism types reactively. Agro-tourism as a type of
alternative tourism is considered as an important alternative that can maintain
rural population in developing countries where rural population gets smaller.
Bilecik province is not an exception which loses rural population rapidly. It
is thought that if agro-tourism is developed, it will extend support to rural
development creating a significant area of employment and will make great contribution the income
of the local people. The location of Bilecik is close to major cities such as Istanbul, Kocaeli,
Bursa, Sakarya and Eskişehir seems to be a considerable advantage. The province
is situated at intersection of four different geographical regions with different
climatic characteristics, and thus offers a wide variety of agricultural
product. Besides
agricultural products; traditional Ottoman houses preserved by
Ministry of Culture and Tourism, Ertugrul Ghazi Tomb in Söğüt district, and
traditional pot making in Kınık Village around the district of Pazaryeri bear
an important potential of agro-tourism. In the study, SWOT analysis was done to help the investment
planned for agro-tourism at decision-making phase. Bilecik has favourable conditions
for development of this particular tourism although it is in the initial stages
of agro-tourism activities. Zeytinliboğaz can stand as a good example of agro-tourism as the only farm. As a result, Bilecik reserves rich
potentials of agro-tourism considering the agricultural festivals, Hıdırellez,
The Commemorating Ertugrul Ghazi and Söğüt Festivities, its historical and
cultural heritage, Harmankaya Canyon, self-picking activities, and farm
activities. 

Anahtar Kelimeler

Agro-tourism, Alternative Tourism, Rural Development, Zeytinliboğaz Farm, Bilecik

BİLECİK İLİNİN AGRO-TURİZM POTANSİYELİ

Öz

Dünya genelinde
olduğu gibi Türkiye'de de turizm sektörü hızlı bir şekilde büyümekte ve
çeşitlenmektedir. Turizmin kitlesel bir olgu haline gelmesi, tepkisel olarak
alternatif turizm türlerinin ortaya çıkmasını da beraberinde getirmiştir.
Alternatif turizm türleri içerisinde değerlendirilen agro-turizm, kırsal
nüfusun giderek azaldığı gelişmekte olan ülkelerde, kır nüfusunu koruyabilecek
önemli bir alternatif olarak değerlendirilmektedir. Kırsal nüfusu hızla azalan
Bilecik'te, agro-turizm geliştirilebilirse; kırsal kalkınmaya destek
sağlayarak, önemli bir istihdam alanı olacak ve yöre halkının ekonomisine büyük
katkılar sağlayacaktır. Bilecik'in, İstanbul, Kocaeli, Bursa, Sakarya ve
Eskişehir gibi büyük şehirlere yakın olması önemli bir avantaj olarak
görünmektedir. Farklı iklim özelliklerinin hakim olduğu, dört farklı coğrafi
bölgede toprakları bulunan Bilecik'te, tarımsal ürün çeşitliliği de fazladır. Tarım
ürünlerinin yanı sıra; Kültür ve Turizm Bakanlığı tarafından koruma altına
alınan geleneksel Osmaneli evleri, Söğüt İlçesindeki Ertuğrul Gazi Türbesi,
Pazaryeri İlçesinin Kınık Köyü'nde geleneksel çömlek yapımı, agro-turizm
bakımından önemli bir potansiyeli barındırmaktadır. Çalışmada Agro-turizm ile
ilgili yapılması planlanan yatırımlara, karar alma aşamasında yardımcı olması
amacıyla SWOT analizi yapılmıştır. Agro-turizm faaliyetleri bakımından
başlangıç aşamasında olan Bilecik, bu turizm çeşidinin geliştirilmesi
bakımından elverişli şartlara sahiptir. Agro-turizm alanında faaliyet gösteren
tek çiftlik olan Zeytinliboğaz bu duruma iyi bir örnektir. Sonuç olarak Bilecik,
agro-turizm faaliyetleri açısından; tarım festivalleri, hıdrellez, Ertuğrul
Gazi'yi Anma ve Söğüt şenlikleri, sahip olduğu tarihi ve kültürel miras,
Harmankaya Kanyonu, kendin topla faaliyetleri ve çiftlik aktiviteleri
bakımından önemli bir potansiyele sahip bulunmaktadır. 

Anahtar Kelimeler

Agro-turizm, Zeytinliboğaz Çiftliği, Alternatif Turizm, Kırsal Kalkınma, Bilecik

Kaynakça

• Aikaterini, G., Ioannis, S. & Thanasis, K., (2001). Is agrotourism "agro" or "tourism"? Evidence from agrotourist holdings in Lesvos, Greece. Anatolia: An International Journal of Tourism and Hospitality Research, 12(1), 6-22.
• Civelek, M., Dalgın, T. & Çeken, H. (2013b). Agro-Turizm ve sürdürülebilirlik ilişkisi: Muğla yöresindeki TaTuTa çiftliklerinde bir Araştırma. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 1(3), 22-32.
• Civelek, M., Dalgın, T., Çeken, H. & Ekiztepe, B. (2013a). Menemen yöresinde agro-turizm potansiyelinin değerlendirilmesi. IJSES Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi, 3(2), 01-07.
• Çıkın, A., Çeken, H. & Uçar, M. (2009). Turizmin tarım sektörüne etkisi, Agro-turizm ve ekonomik sonuçları. Tarım Ekonomisi Dergisi, 15(1), 1-8.
• DİE, (1963). 1960 Genel Nüfus Sayımı, Yayın No: 444. Ankara.
• DİE, (1993). 1990 Genel Nüfus Sayımı Nüfusun Sosyal ve Ekonomik Nitelikleri Bilecik İli, Yayın No: 1578. Ankara.
• Dinçer İstanbullu, F. & Emiroğlu, D. B. (2017). Agro Turizm faaliyetleri ve bölgeye olan etkilerinin yerel paydaşların bakış açısıyla incelenmesi: Çanakkale Kazdağı yöresi örneği. IJSES Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi, 70(1), 01-17.
• Dünya Çevre Kalkınma Komisyonu. (1991). Ortak Geleceğimiz. Ankara: Türkiye Çevre Sorunları Vakfı Yayını.
• Dünya Ekonomi Gazetesi, (2017). 1 Şubat 2018 tarihinde https://www.dunya.com/sektorler/turizm/turist-sayisi-2016da-yuzde-30-azaldi- haberi-347944, adresinden edinilmiştir.
• Faganel, A. (2011). Developing sustainable agro-tourizm in central and east europen countries. Academica Turistica, Year: 4,(1), 26-33.
• Gökalp, D. D. & Yazgan, E. M. (2013). Kırsal Peyzaj Planlamada Agroturizm ve Agriturizm. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 15(24), 25-29.
• Keating, M. (1995). Yeryüzü Zirvesinde Değişimin Gündemi-Gündem 21 ve Diğer Rio Anlaşmalarının Popüler Metinleri. Ankara: UNEP Türkiye Komitesi ve Türkiye Çevre Vakfı Yayını.
• Kosmaczewska, J. (2008). The relationship between development of agritourism in Poland and local community potential, Studies in Physical Culture and Tourism, 15(2), 141-148.
• Küçükaltan, D. (2002). Tarım Turizmi ve Türkiye'de Tarım Turizmi İşletmeciliği. II. Turizm Şurası Bildirileri. Ankara: Turizm Bakanlığı Yayını.
• Mollison, B. (2017). Permakültüre Giriş. Ankara: Sinek Sekiz Yayınevi.
• Oruç, M. C., Dalgın, T. & Çeken, H. (2015). Tarım turizmi uygulamaları ve pazarlama modelleri: Türkiye için bir model önerisi. IJSES Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi, 5(2), 40-45.
• Özçağlar, A. (2015). Yönetsel Coğrafya. Ankara: Nika Yayınevi.
• Özgüç, N. (2003). Turizm Coğrafyası Özellikler ve Bölgeler. İstanbul: Çantay Kitabevi.
• Özşahin, E. & Kaymaz, Ç. K. (2014). Amik Ovası'nın tarım (agro) turizm potansiyelinin coğrafi yaklaşımla incelenmesi. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 25(2), 241-257.
• Soykan, F. (2000). Turizm coğrafyası ve turizm planlaması, Ege Coğrafya Dergisi, 11, 39-55.
• Soykan, F. (2003). Kırsal turizm ve Türkiye turizmi için önemi. Ege Coğrafya Dergisi, 12(1), 1-11.
• Sznajder, M., Lucyna, P., Scrimgeour F. & (2009), Agritourism, CABI, UK. Retrieved February 1, 2018, from https://books.google.com.tr/books? id=t5YuIMs7mFQC&pg=PR4&lpg=PR4&dq=Sznajder+Lucyna+Scrimgeour+2009+Agritourism&source=bl&ots=qzoegM0WEE&sig=P5DlCk6 a6PMGQGMDgcMqqzVwx8M&hl=tr&sa=X&ved=0ahUKEwjw0NmMopPZAhUQY1AKHW5bDsAQ6AEIPTAD#v=onepage&q=Sznajder%20L ucyna%20Scrimgeour%202009%20Agritourism&f=false.
• Tatuta, (2018), 6 Mart 2018 tarihinde http://www.tatuta.org/?p=301&pg=10&lang=tr#tatuta, adresinden edinilmiştir.
• Turizmdatabank Turizm Veri Bankası (2018), 1 Şubat 2018 tarihinde http://www.turizmdatabank.com/haber/2017-de-turkiye-yeniden-ilk-10- da, adresinden edinilmiştir.
• TÜİK, (2018). 1 Mart 2018 tarihinde https://biruni.tuik.gov.tr/medas/?kn=92&locale=tr, adresinden edinilmiştir.
• TÜİK, (2018). 1 Mart 2018 tarihinde https://biruni.tuik.gov.tr/medas/?kn=95&locale=tr, adresinden edinilmiştir.
• UNWTO. (2017). Faits saillants OMT du tourisme. Retrieved February 1, 2018, from https://www.e- unwto.org/doi/pdf/10.18111/9789284419050.