Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

The Evaluation of Science Courses According to Constructivist Learning Environment

Yıl 2013, Cilt: 12 Sayı: 4, 1016 - 1031, 26.06.2013

Öz

The aim of this study was to evaluate the courses on science teaching in the classroom teacher and science teacher education programs in terms of constructivist learning theory principles. The subjects of the study were 240 pre-service teachers. The descriptive method was used in the study. The quantitative data of the study were collected by the Scale on Assessing Constructivist Learning Environments developed by Arkün and Aşkar (2010). The qualitative data of the study were collected through an interview with teacher educators. The findings showed that science teaching in science teacher education program was based on constructivist learning theory. Group factor is important for science teaching in the classroom teacher education program

Kaynakça

  • Açışlı, S. ve Turgut, Ü. (2011). Fizik laboratuvar uygulamalarında 5E öğrenme modeline uygun olarak geliştirilen materyallerin öğrenci kazanımlarına etkisinin incelenmesi. International Online Journal of Educational Sciences, 3(2), 562-593
  • Argün, S. ve Aşkar, P. (2010). Yapılandırmacı öğrenme ortamlarını değerlendirme ölçeğinin
  • geliştirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39, 32-43.
  • Arı, A. (2010). Öğretmen adaylarının ilköğretim programıyla ilgili eğitim fakültelerinde kazındıkları
  • bilgi ve beceri düzeylerine ilişkin görüşleri. Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, 29, 251-274.
  • Bay, E ve Karakaya, Ş. (2009). Öğretmen eğitiminde yapılandırmacı yaklaşıma dayalı uygulamaların
  • etkililiğinin değerlendirilmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi. 8 (28), 40-55.
  • Brooks, M. (1987). Curriculum development from a constructivist perspective. Educational Leadership,1, 63-67.
  • Brooks, J. G., & Brooks, M. G. (1993). In search of understanding: The case for con-structivist classrooms. Alexandria, VA: Association for Supervision and Curriculum Development.
  • Büyüköztürk, a. (2007). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Çetin, O. ve Günay, Y. (2006). Fen öğretiminde yapılandırmacı öğrenme yaklaşımının öğrenci tutumlarına ve öğrenme ortamına etkileri. Eurasian Journal of Educational Research, 25.
  • Demirel, Ö. (2006). Eğitimde Program Geliştirme: Ankara. PegenA Yayıncılık.
  • Deniz, S., Korkmaz, T. Ve Deniz, G. (2008). Yapılandırmacı Öğrenme Yaklaşımı: Sınıf öğretmenliği öğretmenlerinin görüşleri kapsamında bir araştırma. Eğitim Fakültesi Dergisi, 21 (2), 383- 402.
  • Doğan, A. (2010). Fen ve teknoloji dersi programının uygulanması sürecinde karşılaşılan sorunlar. Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, 7 (1), 86-106
  • Ergin, İ., Kanlı, U. ve Tan, M. (2007). Fizik Eğitiminde 5E modelinin öğrencilerin akademik başarılarına etkisinin incelenmesi. Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 27(2), 191- 209.
  • Gömleksiz, M.N. (2005). Yeni ilköğretim programının uygulamadaki etkililiğinin
  • değerlendirilmesi. Kuramdan ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi. 5 (2), 339–384.
  • Gözütok, F. D., Akgün, Ö. E. ve Karacaoğlu, Ö. C. (2005). İlköğretim programlarının öğretmen yeterlilikleri açısından değerlendirilmesi. Eğitimde Yansımalar: 8. Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu Bildirileri (sayfa: 17-40). Ankara: Sim Matbaası.
  • Jonassen, D., Peck, K., & Wilson, B. (1999). Learning with technology: A constructivist perspective. Upper Saddle River, NJ: Prentice-Hall.
  • Kanuka, H., & Anderson, T. (1999). Using constructivism in technology-mediated learn
  • ing: Constructing order out of the chaos in the literature [Electronic version]. Rad
  • ical Pedagogy, 1(2). Retrieved December 17, 2003: http://radicalpedagogy.icaap.org/
  • content/issue1 2/02kanuka1 2
  • Kaptan, S. Bilimsel Araştırma ve İstatistik Teknikleri.11. Baskı. Ankara:Tekışık Web Ofset Tesisleri.
  • Kesal, F. Ve Aksu, M. (2005). Özel Öğretim Yöntemleri II derslerinde oluşturmacı öğrenme ortamı. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 28, 118-126.
  • Maharg, P. (2000). Rogers, constructivism and jurisprudence: Educational critique and the legal curriculum. International Journal of the Legal Profession, 7(3), 189-203.
  • MEB (2005). İlköğretim Fen ve Teknoloji Dersi Öğretim Programı: Ankara. Milli Eğitim Basımevi.
  • Moar, D. & Taylor, P.C. (1995). Teacher epistemology and science inquiry in computerized classroom environments. Journal of Research in Science Teaching, 32, 859-854.
  • Noel, K. (2000). Experiencing the Theory’: constructivism in a pre-service teacher preparation program Teachers and Teaching: Theory and Practice, 6 (2), 183-196
  • Oğuz, A. (2009). Öğretmen eğitim programlarındaki uygulamaların yapılandırmacı yaklaşıma uygunluğunun öğretmen adayı görüşlerine göre değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 42 (1), 129-155
  • Özsevgeç, T ve Karamustafaoğlu, S. (2010).Öğretmen adaylarının geleneksel ve yapılandırmacı ölçme ve değerlendirme yakaşımlarına yönelik profilleri. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 8 (2), 333-354
  • Saygın, Ö., Atılboz, N.G. Ve Salman, S. (2006).Yapılandırmacı Öğretim Yaklaşımının Biyoloji Dersi Konularını Öğrenme Başarısı Üzerine Etkisi: Canlılığın Temel Birimi-Hücre. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 26 (1), 51-64
  • Sert, N. (2008). Constructivism in the elementary school curricula. Journal of Theory and Practice in Education, 4 (2), 291-316.
  • Slavin, R.E. (2003). Educational Psychology. Seventh Edition. Boston: Pearson Education, Inc.
  • Sutinen, A. (2008). Constructivism and education: education as an interpretative transformational process. Study Philosophy Educaiton, 27,1-14.
  • Terwel, J. (1999). Constructivism and its implications for curriculum theory and practice. Journal of Curriculum Studies, 31(2), 195-199.
  • Ünal, G. ve Akpınar, E. (2006). To what extent science teachers are constructivist in their classrooms. Journal of Baltic Science Education, 2 (10), 40-50.
  • Yeşilyurt, S. ve Gül, Ş. (2011). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımına dayalı hazırlanan çalışma yaprağının öğrenci başarısına etkisi. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi, 24(1), 247-261.
  • Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2003). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. 3. Baskı. Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Fen Öğretimi Derslerinin Yapılandırmacı Öğrenme Ortamı Açısından Değerlendirilmesi

Yıl 2013, Cilt: 12 Sayı: 4, 1016 - 1031, 26.06.2013

Öz

Bu araştırmada eğitim fakültesi ilköğretim fen bilgisi ve sınıf öğretmenliği öğretmen eğitim
programlarında yer alan fen öğretimi derslerinin yapılandırmacı öğrenme yaklaşımı ilkelerine uygunluğunun
değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Araştırma 240 öğretmen adayı ile yapılmıştır. Araştırma betimsel yöntemle
yapılmıştır. Araştırmanın nicel verileri Arkün ve Aşkar (2010) tarafından geliştirilen “Yapılandırmacı Öğrenme
Ortamlarını Değerlendirme Ölçeği” ile toplanmıştır. Araştırmanın nitel verileri için dersten sorumlu öğretim
elemanları ile görüşme yapılmıştır. Araştırma sonuçları fen bilgisi öğretmenliği programındaki fen öğretiminin
yapılandırmacı öğrenme yaklaşımını temele aldığını ortaya koymuştur. Sınıf öğretmenliği programındaki fen
öğretimi dersleri için grup faktörü önemlidir.

Kaynakça

  • Açışlı, S. ve Turgut, Ü. (2011). Fizik laboratuvar uygulamalarında 5E öğrenme modeline uygun olarak geliştirilen materyallerin öğrenci kazanımlarına etkisinin incelenmesi. International Online Journal of Educational Sciences, 3(2), 562-593
  • Argün, S. ve Aşkar, P. (2010). Yapılandırmacı öğrenme ortamlarını değerlendirme ölçeğinin
  • geliştirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39, 32-43.
  • Arı, A. (2010). Öğretmen adaylarının ilköğretim programıyla ilgili eğitim fakültelerinde kazındıkları
  • bilgi ve beceri düzeylerine ilişkin görüşleri. Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, 29, 251-274.
  • Bay, E ve Karakaya, Ş. (2009). Öğretmen eğitiminde yapılandırmacı yaklaşıma dayalı uygulamaların
  • etkililiğinin değerlendirilmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi. 8 (28), 40-55.
  • Brooks, M. (1987). Curriculum development from a constructivist perspective. Educational Leadership,1, 63-67.
  • Brooks, J. G., & Brooks, M. G. (1993). In search of understanding: The case for con-structivist classrooms. Alexandria, VA: Association for Supervision and Curriculum Development.
  • Büyüköztürk, a. (2007). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Çetin, O. ve Günay, Y. (2006). Fen öğretiminde yapılandırmacı öğrenme yaklaşımının öğrenci tutumlarına ve öğrenme ortamına etkileri. Eurasian Journal of Educational Research, 25.
  • Demirel, Ö. (2006). Eğitimde Program Geliştirme: Ankara. PegenA Yayıncılık.
  • Deniz, S., Korkmaz, T. Ve Deniz, G. (2008). Yapılandırmacı Öğrenme Yaklaşımı: Sınıf öğretmenliği öğretmenlerinin görüşleri kapsamında bir araştırma. Eğitim Fakültesi Dergisi, 21 (2), 383- 402.
  • Doğan, A. (2010). Fen ve teknoloji dersi programının uygulanması sürecinde karşılaşılan sorunlar. Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, 7 (1), 86-106
  • Ergin, İ., Kanlı, U. ve Tan, M. (2007). Fizik Eğitiminde 5E modelinin öğrencilerin akademik başarılarına etkisinin incelenmesi. Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 27(2), 191- 209.
  • Gömleksiz, M.N. (2005). Yeni ilköğretim programının uygulamadaki etkililiğinin
  • değerlendirilmesi. Kuramdan ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi. 5 (2), 339–384.
  • Gözütok, F. D., Akgün, Ö. E. ve Karacaoğlu, Ö. C. (2005). İlköğretim programlarının öğretmen yeterlilikleri açısından değerlendirilmesi. Eğitimde Yansımalar: 8. Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu Bildirileri (sayfa: 17-40). Ankara: Sim Matbaası.
  • Jonassen, D., Peck, K., & Wilson, B. (1999). Learning with technology: A constructivist perspective. Upper Saddle River, NJ: Prentice-Hall.
  • Kanuka, H., & Anderson, T. (1999). Using constructivism in technology-mediated learn
  • ing: Constructing order out of the chaos in the literature [Electronic version]. Rad
  • ical Pedagogy, 1(2). Retrieved December 17, 2003: http://radicalpedagogy.icaap.org/
  • content/issue1 2/02kanuka1 2
  • Kaptan, S. Bilimsel Araştırma ve İstatistik Teknikleri.11. Baskı. Ankara:Tekışık Web Ofset Tesisleri.
  • Kesal, F. Ve Aksu, M. (2005). Özel Öğretim Yöntemleri II derslerinde oluşturmacı öğrenme ortamı. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 28, 118-126.
  • Maharg, P. (2000). Rogers, constructivism and jurisprudence: Educational critique and the legal curriculum. International Journal of the Legal Profession, 7(3), 189-203.
  • MEB (2005). İlköğretim Fen ve Teknoloji Dersi Öğretim Programı: Ankara. Milli Eğitim Basımevi.
  • Moar, D. & Taylor, P.C. (1995). Teacher epistemology and science inquiry in computerized classroom environments. Journal of Research in Science Teaching, 32, 859-854.
  • Noel, K. (2000). Experiencing the Theory’: constructivism in a pre-service teacher preparation program Teachers and Teaching: Theory and Practice, 6 (2), 183-196
  • Oğuz, A. (2009). Öğretmen eğitim programlarındaki uygulamaların yapılandırmacı yaklaşıma uygunluğunun öğretmen adayı görüşlerine göre değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 42 (1), 129-155
  • Özsevgeç, T ve Karamustafaoğlu, S. (2010).Öğretmen adaylarının geleneksel ve yapılandırmacı ölçme ve değerlendirme yakaşımlarına yönelik profilleri. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 8 (2), 333-354
  • Saygın, Ö., Atılboz, N.G. Ve Salman, S. (2006).Yapılandırmacı Öğretim Yaklaşımının Biyoloji Dersi Konularını Öğrenme Başarısı Üzerine Etkisi: Canlılığın Temel Birimi-Hücre. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 26 (1), 51-64
  • Sert, N. (2008). Constructivism in the elementary school curricula. Journal of Theory and Practice in Education, 4 (2), 291-316.
  • Slavin, R.E. (2003). Educational Psychology. Seventh Edition. Boston: Pearson Education, Inc.
  • Sutinen, A. (2008). Constructivism and education: education as an interpretative transformational process. Study Philosophy Educaiton, 27,1-14.
  • Terwel, J. (1999). Constructivism and its implications for curriculum theory and practice. Journal of Curriculum Studies, 31(2), 195-199.
  • Ünal, G. ve Akpınar, E. (2006). To what extent science teachers are constructivist in their classrooms. Journal of Baltic Science Education, 2 (10), 40-50.
  • Yeşilyurt, S. ve Gül, Ş. (2011). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımına dayalı hazırlanan çalışma yaprağının öğrenci başarısına etkisi. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi, 24(1), 247-261.
  • Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2003). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. 3. Baskı. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Toplam 39 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Zeki Arsal

Yayımlanma Tarihi 26 Haziran 2013
Yayımlandığı Sayı Yıl 2013 Cilt: 12 Sayı: 4

Kaynak Göster

APA Arsal, Z. (2013). Fen Öğretimi Derslerinin Yapılandırmacı Öğrenme Ortamı Açısından Değerlendirilmesi. İlköğretim Online, 12(4), 1016-1031.
AMA Arsal Z. Fen Öğretimi Derslerinin Yapılandırmacı Öğrenme Ortamı Açısından Değerlendirilmesi. İOO. Aralık 2013;12(4):1016-1031.
Chicago Arsal, Zeki. “Fen Öğretimi Derslerinin Yapılandırmacı Öğrenme Ortamı Açısından Değerlendirilmesi”. İlköğretim Online 12, sy. 4 (Aralık 2013): 1016-31.
EndNote Arsal Z (01 Aralık 2013) Fen Öğretimi Derslerinin Yapılandırmacı Öğrenme Ortamı Açısından Değerlendirilmesi. İlköğretim Online 12 4 1016–1031.
IEEE Z. Arsal, “Fen Öğretimi Derslerinin Yapılandırmacı Öğrenme Ortamı Açısından Değerlendirilmesi”, İOO, c. 12, sy. 4, ss. 1016–1031, 2013.
ISNAD Arsal, Zeki. “Fen Öğretimi Derslerinin Yapılandırmacı Öğrenme Ortamı Açısından Değerlendirilmesi”. İlköğretim Online 12/4 (Aralık 2013), 1016-1031.
JAMA Arsal Z. Fen Öğretimi Derslerinin Yapılandırmacı Öğrenme Ortamı Açısından Değerlendirilmesi. İOO. 2013;12:1016–1031.
MLA Arsal, Zeki. “Fen Öğretimi Derslerinin Yapılandırmacı Öğrenme Ortamı Açısından Değerlendirilmesi”. İlköğretim Online, c. 12, sy. 4, 2013, ss. 1016-31.
Vancouver Arsal Z. Fen Öğretimi Derslerinin Yapılandırmacı Öğrenme Ortamı Açısından Değerlendirilmesi. İOO. 2013;12(4):1016-31.