TÜBİTAK Bursiyer Belirleme Puanlarının Bursiyerlerin Yüksek Lisans Genel Akademik Başarılarını Yordama Gücü

Yıl 2015, Cilt: 14 Sayı: 4, 1428 - 1438, 30.06.2015

Recep Gür , Hamide Gülleroğlu

https://doi.org/10.17051/io.2015.18094

Öz

Bu çalışmanın amacı, TÜBİTAK lisansüstü bursiyeri belirlemede kullanılan Akademik Personel ve Lisansüstü Eğitimi Giriş Sınavı puanı [ALES], ve lisans genel akademik başarı not ortalaması [LGNO] değişkenlerinin, bursiyerlerin yüksek lisans genel akademik başarı not ortalamalarını [YLGNO] açıklamada, varyans oranlarının eşit olup olmadığının incelenmesidir. Bu çalışma ilişkisel tarama modelindedir. Araştırmanın çalışma grubunu, 2009-2013 yılları TÜBİTAK yurt içi doğrudan doktora burs programı kapsamındaki 818 bursiyer oluşturmaktadır. Araştırma soruları çerçevesinde toplanan verilerin analizinde aşamalı regresyon analizi yöntemi kullanılmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgular doğrultusunda bursiyerlerin lisans genel akademik başarı not ortalaması ve ALES puanı, YLGNO’nın manidar yordayıcıları olduğu sonucuna ulaşılmıştır. TÜBİTAK bursiyerlerinin LGNO’nın, bursiyer belirleme puanında ALES puanları ile eşit oranda değerlendirilmeye alınmasına rağmen, eşit yordama gücüne sahip olmadığı, bursiyerlerin LGNO’nın, ALES puanlarına göre daha önemli bir yordayıcı olduğu saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler

TÜBİTAK Bursiyeri, Bursiyer Belirleme Puanı, Akademik Başarı

Kaynakça

• Abalı, Y. A., Kutlu, B. S. ve Eren T. (2012). Çok ölçütlü karar verme yöntemleri ile bursiyer seçimi: bir öğretim kurumunda uygulama. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi. 26, 3-4.
• Alpar, R. (2011). Uygulamalı çok değişkenli istatistiksel yöntemler. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Baymur, F., Özgüven, E., Kuzgun, Y., Kılıççı, Y. ve Kepçeoğlu, M. (1978). Üniversitede okuyan TÜBİTAK bursiyerlerinin başarılarını etkileyen faktörler. Ankara: TÜBİTAK Bilim Adamı Yetiştirme Grubu. Proje No: BAYG – E32.
• BTYK (2013). Bilim ve teknoloji yüksek kurulu 25. toplantısı gelişmelere ilişkin değerlendirmeler. Ankara: TÜBİTAK.
• Büyüköztürk, Ş., Çokluk Ö. ve Köklü, N. (2011). Sosyal bilimler için istatistik. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Crocker, L. ve Algina J. (1986). Introduction to classical and modern test theory. USA: Cengage Learning.
• Croll, P. (2004). Families, Social Capital and Educational Outcomes. British Journal of Educational Studies, 52 (4), 390-416.
• Çelen, Ü. (2012). Ölçme ve Değerlendirme Temel Kavramlar. N.Çıkrıkçı-Demirtaşlı, (Ed.), Eğitimde Ölçme ve Değerlendirme İçinde (33-68). Ankara: Elhan Yayınları.
• Çörtoğlu, S. (1996). Üniversite Eğitiminin Geliştirilmesi. N. Koç (Ed.) Üniversite Eğitimi (ss. 53-54). Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü ve Eğitim Bilimleri Fakültesi Ortak Yayınları.
• Devlet Planlama Teşkilatı (1963). Birinci beş yıllık kalkınma planı. Ankara.
• Devlet Planlama Teşkilatı (1967). İkinci beş yıllık kalkınma planı. Ankara.
• Ertürk, S. (2007). İlköğretim programlarının değerlendirilme boyutuna ilişkin öğretmen görüşleri. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.
• House, J. D. (1994). Gender differences in prediction of grade performance from graduate record examination scores, Journal of Psychology, 28 (6), 695-697.
• Kalaycı, Ş. (2010). SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri. (5. Baskı). Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
• Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Dağıtım.
• Kilmen, S. (2007). Lisansüstü eğitimi giriş sınavının ve lisans diploma notunun yüksek lisans başarısını yordama gücü. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7 (2), 2007.
• Konuk, M. (2013). TÜBİTAK (Türkiye Bilimsel ve Teknolojik Araştırma Kurumu). Online:http://www.e-psikiyatri.com/tubitak-turkiye-bilimsel-ve-teknolojik-arastirma-kurumu-39866,7 Şubat 2013 tarihinde alınmıştır.
• Kuzgun, Y. ve Deryakulu, D. (2006). Eğitimde bireysel farklılıklar. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Leech, N.L., Barrett, K.C. ve Morgan, G.A. (2005). SPSS for ıntermediate statistics: Use and interpretation. London: Lawrence Erkbaum Associates Inc.
• McKee, A. J., Mallory, S. L. Ve Campbell, J. (2001). The graduate record examination and undergraduate grade point average: predicting graduate grade point averages ın a criminal justice graduate program. Journal of Criminal Justice Education, 12 (2), 311-318.
• Mutlu, L. (2006). Yükseköğretime giriş ve üniversite yönetimi. Türkiye Bilimler Akademisi Forumu 44. Ankara: Yeni Reform Matbaacılık.
• OECD (2005). Learning for tomorrow’s world first results from PISA 2003. Paris: OECD Publications.
• Örnek, E. (2002). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü’ndeki programlara bağlı yüksek lisans öğrencilerinin LES puanları ile akademik başarıları arasındaki ilişkiler (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
• Özdemir, S. (2008). Eğitim bilimine giriş. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Özgüven, İ. E. (1974). Üniversite öğrencilerinin akademik başarılarını etkileyen zihinsel olmayan faktörler.Ankara: Hacettepe Üniversitesi Basımevi.
• Özoğlu, S. Ç. (1975). Üstün yetenekli öğrencilerin rehberlik psikolojik danışma sorunları ve araştırmaya yönlendirmeleri (Çağrılı Tebliğ). TÜBİTAK V. Bilim Kongresi Bilim Adamı Yetiştirme Grubu Tebliğleri. Ankara: TÜBİTAK, BAYG Yayınları.
• Özoğlu, S. Ç., Uysal, Ş. ve Toker, F. (1967). Zekâ testi, fen kabiliyet testi hazırlama, geliştirme ve 1966 lise burs programı seçme sınavlarında kullanılan ölçme araçları arasındaki korelasyon. Proje No: BAYG-E-4 Kesin Raporu. Ankara: Türkiye Bilimsel ve Teknik Araştırma Kurumu.
• Özoğlu, S. Ç. (1978). TÜBİTAK yurt içi ve yurt dışı doktora burs programlarının değerlendirilmesi: doktora burs programlarının 1964-1975 yılları arasındaki uygulamasına ilişkin bir araştırma. Ankara: TÜBİTAK Yayınları.
• Polat, G. (2008). Sosyo-Ekonomik değişkenlerin yükseköğretim öğrencilerinin akademik başarısı üzerindeki etkisi (Yayımlanmış yüksek lisans tezi). Süleyman Demirel Üniversitesi, Isparta.
• Soy, M. (1973). Yurt içi ve yurt dışı akademik eğitim bursları üzerine bir inceleme. III. Bilim Kongresinde Bilim Adamı Yetiştirme ve Fen Öğretimi Seksiyonuna Sunulan Bazı Tebliğler. Sayı:9, Ankara: BAYG Yayınları.
• Stack, S. ve Kelley, T. (2002).The graduate record examination as a predictor of graduate student performance: the case of criminal justice. Journal of Criminal Justice Education. 13, 335-349.
• Şuhubi, E. S. (1994). Bilim ve eğitimde görevli kuruluşların işlevleri ve işbirliği (TÜBA açısından). Türkiye bilimler akademisi bilimsel toplantılar serileri 2: Bilim ve eğitim içinde (ss. 139-142). Ankara.
• Tabachnick, B.G. ve Fidell L.S. (2007). Using multivariate statistics. (Fifth Editition). ABD: Pearson Education.
• Tokat, E. (2004). Lisansüstü eğitimi giriş sınavı ve diğer kabul ölçülerin yordama geçerliğine ilişkin bir araştırma. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Turgut, M. F. (1973). Pilot liselerde denenen modern fen ve matematik programlarının değerlendirilmesi. III. Bilim Kongresinde Bilim Adamı Yetiştirme ve Fen Öğretimi Seksiyonuna Sunulan Bazı Tebliğler. Sayı:9, Ankara: BAYG Yayınları.
• TÜBİTAK, (2012a). BİDEB Destek Programları. Online http://www.tubitak. gov.tr/sid/455/pid/453/index.htm adresinden 5 Kasım 2012 tarihinde alınmıştır.
• TÜBİTAK, (2012b). 2211 Yurt İçi Doktora Burs Programı Online http:// www.tubitak.gov.tr/tubitak_content_files/BIDEB/ detaylı_bilgi/DB_2211. doc adresinden 10 Kasım 2012 tarihinde alınmıştır.
• TÜBİTAK, (2013a). TÜBİTAK Tarihçe. Online http://www.tubitak.gov.tr/tr/ kurumsal/icerik-hakkimizda adresinden 6 Ocak 2013 tarihinde alınmıştır.
• Uysal, S. (1973). Yurt dışında yetişen ihtisas gücü 1416 sayılı kanunun resmî öğrencilerle ilgili uygulamasına ait bir araştırma.Ankara: TÜBİTAK Bilim Adamı Yetiştirmen Grubu Yayınları.
• Yağımlı, Y. (2004). Öğrenci seçme sınavının yordama geçerliğine ilişkin bir araştırma. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Yazıcı, S. (2011). Belge yönetimi süreçlerinin kuramsal kararlar üzerindeki etkisi: tübitak bilim adamı yetiştirme grubu belgeleri üzerinde bir inceleme. (Yayımlanmış yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi, İstanbul.