BibTex RIS Kaynak Göster

BARTIN İLİ DAĞLIK ALANLARINDA COĞRAFİ BİLGİ SİSTEMLERİ KULLANILARAK EKOTURİZM FAALİYETLERİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Yıl 2015, Cilt: 5 Sayı: 12, - , 02.09.2015

Ercan Gökyer , Melih Öztürk , Yasin Dönmez , Suat Çabuk

Öz

Dağlık alanlar sahip olduğu zengin flora-fauna varlığı ve sağladığı iklimsel konfor olanakları nedeniyle rekreasyon ve turizm faaliyetleri için tercih edilen alanlar arasında yer almaktadır. Günümüzde kentleşmenin artması ile birlikte kentlerde yaşayanlar kentin olumsuzluklarından uzaklaşma isteği eğilimindedirler. Bu amaçla kırsal ve dağlık alanlara yönelen kent insanı buralardaki doğal ve kültürel özellikleri görme, bu alanlardaki farklı yaşam koşularını öğrenme ve tecrübe etme isteği içindedir. Ekoturizm, doğal ve kırsal alanlarda yapılan bir turizm şekli olarak son yıllarda tercih edilen bir turizm ve rekreasyon faaliyetidir. Bu çalışmada Bartın İli dağlık alanları araştırma materyali olarak seçilmiştir. Bartın İlinin  %56’sı dağlık alanlarla kaplıdır. Bu alanlar ekoturizm faaliyetleri için önemli kaynak değerlerine sahiptir. Bitki örtüsü ve yaban hayatı çeşitliliği, önemli kuş türlerinin bulunması topoğrafik yapının uygunluğu, kırsal yerleşim alanlarının varlığı dağlık alanlarda ekoturizm faaliyetlerinin yapılmasını destekleyen kaynak değerleridir. Dağlık alanlarda ekoturizm faaliyetleri için uygun alanların belirlenmesinde Coğrafi Bilgi Sistemlerinden (CBS) yararlanılmıştır. Buna bağlı olarak, uygun alanlar üretilen sayısal haritalar üzerinde belirtilmiştir. Dağlık alanlarda ekoturizm faaliyetleri geliştirilirken kaynak değerlerinin korunması ve planlı bir yaklaşım içinde olunması gerekliliği vurgulanmıştır.

Kaynakça

  • Altan, Ş. 2006. Türkiye’de Ekoturizm Uygulamaları ve Ekonomiye Katkıları. Niğde Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü, İktisat Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Niğde.
  • Anonim, 2006. Türkiye’nin Önemli Doğa Alanları, Doğa Derneği, Ankara.
  • Benzer N. A. 2006. Bolu-Göynük ve Yakın Çevresi Doğal Ve Kültürel Kaynaklarının Ekoturizm Açısından Değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi. Fen Bilimleri Enstitüsü, Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı, Doktora Tezi, Ankara.
  • Buckley, R. 2009. Ecotourism: Principles and Practices, CABI International Publishing, Cambridge University Press, Cambridge UK.
  • Duran, C. 2012. Türkiye’de Dağlık Alanların Kırsal Turizm Açısından Önemi. Sosyal ve Ekonomik araştırmalar Dergisi, 14, (22): 45-52.
  • Düzgüneş, E. ve Demirel, Ö. 2013. Maçka Bölgesi’nin Alternatif Turizm Potansiyeli Açısından Değerlendirilmesi, İnönü Üniversitesi Sanat ve Tasarım Dergisi ISSN: 1309-9876 E-ISSN: 1309-9884 cilt/vol. 3, sayı/no.7: 1-11, Malatya.
  • Fennel, D. A. 2001. A Content Analysis of Ecotourism Definitions, Current Issues in Tourism, Vol. 4, No. (5).
  • Fennel, D. A. 2003. Ecotourism (2nd edition), Routledge, London and New York.
  • Foody, G.M. 2002. Status of Land Cover Classification Accuracy Assessment. Remote Sensing and Environment. 80: 185-201.
  • Jensen, R.J., Im J. Hardin, P., and Jensen, R.R. 2009. Image Classification the SAGE Handbook of Remotes Sensing 269-282.
  • Kimmel, R.J. 1999.Ecotourism as Environmental Learning, The Journal of Environmental Education, Vol. 30, No. 2,40-44.
  • Küçük, S. 1999. Rekreasyon Boş Zamanları Değerlendirme, Gazi Kitabevi, Ankara.
  • Lausch, A. and Herzog, F. 2002. Applicability of Landscape Metrics for the Monitoring of Landscape Change Issues of Scale. Resolution and Interperability. Ecological Indicators (2) 3-15.
  • Pickton, W. D. and Wright, S. 1998.What is SWOT in Strategic Analysis? Strategic Change, 7, 101-109.
  • Stehman, S.V., Foody, G.M. 2009. Accuracy Assessment the SAGE Handbook of Remote Sensing 297-311
  • Somuncu, M. 2004. Dağcılık ve Dağ Turizmindeki İkilem: Ekonomik Yarar ve Ekolojik Bedel. Coğrafi Bilimler Dergisi, 2, (1):1-21.
  • Turoğlu, H. 2008. Coğrafi Bilgi Sistemlerinin Temel Esasları, Çantay Kitabevi, İstanbul.
  • Weaver, D.B. 2001. Ecotourism in the Context Other Tourism Types, The Encyclopedia of Ecotourism, CABI Publishing, New York, USA.
  • Altan, Ş. 2006. Türkiye’de Ekoturizm Uygulamaları ve Ekonomiye Katkıları. Niğde Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü, İktisat Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Niğde.
  • Anonim, 2006. Türkiye’nin Önemli Doğa Alanları, Doğa Derneği, Ankara.
  • Benzer N. A. 2006. Bolu-Göynük ve Yakın Çevresi Doğal Ve Kültürel Kaynaklarının Ekoturizm Açısından Değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi. Fen Bilimleri Enstitüsü, Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı, Doktora Tezi, Ankara.
  • Buckley, R. 2009. Ecotourism: Principles and Practices, CABI International Publishing, Cambridge University Press, Cambridge UK.
  • Duran, C. 2012. Türkiye’de Dağlık Alanların Kırsal Turizm Açısından Önemi. Sosyal ve Ekonomik araştırmalar Dergisi, 14, (22): 45-52.
  • Düzgüneş, E. ve Demirel, Ö. 2013. Maçka Bölgesi’nin Alternatif Turizm Potansiyeli Açısından Değerlendirilmesi, İnönü Üniversitesi Sanat ve Tasarım Dergisi ISSN: 1309-9876 E-ISSN: 1309-9884 cilt/vol. 3, sayı/no.7: 1-11, Malatya.
  • Fennel, D. A. 2001. A Content Analysis of Ecotourism Definitions, Current Issues in Tourism, Vol. 4, No. (5).
  • Fennel, D. A. 2003. Ecotourism (2nd edition), Routledge, London and New York.
  • Foody, G.M. 2002. Status of Land Cover Classification Accuracy Assessment. Remote Sensing and Environment. 80: 185-201.
  • Jensen, R.J., Im J. Hardin, P., and Jensen, R.R. 2009. Image Classification the SAGE Handbook of Remotes Sensing 269-282.
  • Kimmel, R.J. 1999.Ecotourism as Environmental Learning, The Journal of Environmental Education, Vol. 30, No. 2,40-44.
  • Küçük, S. 1999. Rekreasyon Boş Zamanları Değerlendirme, Gazi Kitabevi, Ankara.
  • Lausch, A. and Herzog, F. 2002. Applicability of Landscape Metrics for the Monitoring of Landscape Change Issues of Scale. Resolution and Interperability. Ecological Indicators (2) 3-15.
  • Pickton, W. D. and Wright, S. 1998.What is SWOT in Strategic Analysis? Strategic Change, 7, 101-109.
  • Stehman, S.V., Foody, G.M. 2009. Accuracy Assessment the SAGE Handbook of Remote Sensing 297-311
  • Somuncu, M. 2004. Dağcılık ve Dağ Turizmindeki İkilem: Ekonomik Yarar ve Ekolojik Bedel. Coğrafi Bilimler Dergisi, 2, (1):1-21.
  • Turoğlu, H. 2008. Coğrafi Bilgi Sistemlerinin Temel Esasları, Çantay Kitabevi, İstanbul.
  • Weaver, D.B. 2001. Ecotourism in the Context Other Tourism Types, The Encyclopedia of Ecotourism, CABI Publishing, New York, USA.

BARTIN İLİ DAĞLIK ALANLARINDA COĞRAFİ BİLGİ SİSTEMLERİ KULLANILARAK EKOTURİZM FAALİYETLERİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Yıl 2015, Cilt: 5 Sayı: 12, - , 02.09.2015

Ercan Gökyer , Melih Öztürk , Yasin Dönmez , Suat Çabuk

Öz

Dağlık alanlar sahip olduğu zengin flora-fauna varlığı ve sağladığı iklimsel konfor olanakları nedeniyle rekreasyon ve turizm faaliyetleri için tercih edilen alanlar arasında yer almaktadır. Günümüzde kentleşmenin artması ile birlikte kentlerde yaşayanlar kentin olumsuzluklarından uzaklaşma isteği eğilimindedirler. Bu amaçla kırsal ve dağlık alanlara yönelen kent insanı buralardaki doğal ve kültürel özellikleri görme, bu alanlardaki farklı yaşam koşularını öğrenme ve tecrübe etme isteği içindedir. Ekoturizm, doğal ve kırsal alanlarda yapılan bir turizm şekli olarak son yıllarda tercih edilen bir turizm ve rekreasyon faaliyetidir. Bu çalışmada Bartın İli dağlık alanları araştırma materyali olarak seçilmiştir. Bartın İlinin  %56’sı dağlık alanlarla kaplıdır. Bu alanlar ekoturizm faaliyetleri için önemli kaynak değerlerine sahiptir. Bitki örtüsü ve yaban hayatı çeşitliliği, önemli kuş türlerinin bulunması topoğrafik yapının uygunluğu, kırsal yerleşim alanlarının varlığı dağlık alanlarda ekoturizm faaliyetlerinin yapılmasını destekleyen kaynak değerleridir. Dağlık alanlarda ekoturizm faaliyetleri için uygun alanların belirlenmesinde Coğrafi Bilgi Sistemlerinden (CBS) yararlanılmıştır. Buna bağlı olarak, uygun alanlar üretilen sayısal haritalar üzerinde belirtilmiştir. Dağlık alanlarda ekoturizm faaliyetleri geliştirilirken kaynak değerlerinin korunması ve planlı bir yaklaşım içinde olunması gerekliliği vurgulanmıştır.

Kaynakça

  • Altan, Ş. 2006. Türkiye’de Ekoturizm Uygulamaları ve Ekonomiye Katkıları. Niğde Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü, İktisat Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Niğde.
  • Anonim, 2006. Türkiye’nin Önemli Doğa Alanları, Doğa Derneği, Ankara.
  • Benzer N. A. 2006. Bolu-Göynük ve Yakın Çevresi Doğal Ve Kültürel Kaynaklarının Ekoturizm Açısından Değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi. Fen Bilimleri Enstitüsü, Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı, Doktora Tezi, Ankara.
  • Buckley, R. 2009. Ecotourism: Principles and Practices, CABI International Publishing, Cambridge University Press, Cambridge UK.
  • Duran, C. 2012. Türkiye’de Dağlık Alanların Kırsal Turizm Açısından Önemi. Sosyal ve Ekonomik araştırmalar Dergisi, 14, (22): 45-52.
  • Düzgüneş, E. ve Demirel, Ö. 2013. Maçka Bölgesi’nin Alternatif Turizm Potansiyeli Açısından Değerlendirilmesi, İnönü Üniversitesi Sanat ve Tasarım Dergisi ISSN: 1309-9876 E-ISSN: 1309-9884 cilt/vol. 3, sayı/no.7: 1-11, Malatya.
  • Fennel, D. A. 2001. A Content Analysis of Ecotourism Definitions, Current Issues in Tourism, Vol. 4, No. (5).
  • Fennel, D. A. 2003. Ecotourism (2nd edition), Routledge, London and New York.
  • Foody, G.M. 2002. Status of Land Cover Classification Accuracy Assessment. Remote Sensing and Environment. 80: 185-201.
  • Jensen, R.J., Im J. Hardin, P., and Jensen, R.R. 2009. Image Classification the SAGE Handbook of Remotes Sensing 269-282.
  • Kimmel, R.J. 1999.Ecotourism as Environmental Learning, The Journal of Environmental Education, Vol. 30, No. 2,40-44.
  • Küçük, S. 1999. Rekreasyon Boş Zamanları Değerlendirme, Gazi Kitabevi, Ankara.
  • Lausch, A. and Herzog, F. 2002. Applicability of Landscape Metrics for the Monitoring of Landscape Change Issues of Scale. Resolution and Interperability. Ecological Indicators (2) 3-15.
  • Pickton, W. D. and Wright, S. 1998.What is SWOT in Strategic Analysis? Strategic Change, 7, 101-109.
  • Stehman, S.V., Foody, G.M. 2009. Accuracy Assessment the SAGE Handbook of Remote Sensing 297-311
  • Somuncu, M. 2004. Dağcılık ve Dağ Turizmindeki İkilem: Ekonomik Yarar ve Ekolojik Bedel. Coğrafi Bilimler Dergisi, 2, (1):1-21.
  • Turoğlu, H. 2008. Coğrafi Bilgi Sistemlerinin Temel Esasları, Çantay Kitabevi, İstanbul.
  • Weaver, D.B. 2001. Ecotourism in the Context Other Tourism Types, The Encyclopedia of Ecotourism, CABI Publishing, New York, USA.
  • Altan, Ş. 2006. Türkiye’de Ekoturizm Uygulamaları ve Ekonomiye Katkıları. Niğde Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü, İktisat Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Niğde.
  • Anonim, 2006. Türkiye’nin Önemli Doğa Alanları, Doğa Derneği, Ankara.
  • Benzer N. A. 2006. Bolu-Göynük ve Yakın Çevresi Doğal Ve Kültürel Kaynaklarının Ekoturizm Açısından Değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi. Fen Bilimleri Enstitüsü, Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı, Doktora Tezi, Ankara.
  • Buckley, R. 2009. Ecotourism: Principles and Practices, CABI International Publishing, Cambridge University Press, Cambridge UK.
  • Duran, C. 2012. Türkiye’de Dağlık Alanların Kırsal Turizm Açısından Önemi. Sosyal ve Ekonomik araştırmalar Dergisi, 14, (22): 45-52.
  • Düzgüneş, E. ve Demirel, Ö. 2013. Maçka Bölgesi’nin Alternatif Turizm Potansiyeli Açısından Değerlendirilmesi, İnönü Üniversitesi Sanat ve Tasarım Dergisi ISSN: 1309-9876 E-ISSN: 1309-9884 cilt/vol. 3, sayı/no.7: 1-11, Malatya.
  • Fennel, D. A. 2001. A Content Analysis of Ecotourism Definitions, Current Issues in Tourism, Vol. 4, No. (5).
  • Fennel, D. A. 2003. Ecotourism (2nd edition), Routledge, London and New York.
  • Foody, G.M. 2002. Status of Land Cover Classification Accuracy Assessment. Remote Sensing and Environment. 80: 185-201.
  • Jensen, R.J., Im J. Hardin, P., and Jensen, R.R. 2009. Image Classification the SAGE Handbook of Remotes Sensing 269-282.
  • Kimmel, R.J. 1999.Ecotourism as Environmental Learning, The Journal of Environmental Education, Vol. 30, No. 2,40-44.
  • Küçük, S. 1999. Rekreasyon Boş Zamanları Değerlendirme, Gazi Kitabevi, Ankara.
  • Lausch, A. and Herzog, F. 2002. Applicability of Landscape Metrics for the Monitoring of Landscape Change Issues of Scale. Resolution and Interperability. Ecological Indicators (2) 3-15.
  • Pickton, W. D. and Wright, S. 1998.What is SWOT in Strategic Analysis? Strategic Change, 7, 101-109.
  • Stehman, S.V., Foody, G.M. 2009. Accuracy Assessment the SAGE Handbook of Remote Sensing 297-311
  • Somuncu, M. 2004. Dağcılık ve Dağ Turizmindeki İkilem: Ekonomik Yarar ve Ekolojik Bedel. Coğrafi Bilimler Dergisi, 2, (1):1-21.
  • Turoğlu, H. 2008. Coğrafi Bilgi Sistemlerinin Temel Esasları, Çantay Kitabevi, İstanbul.
  • Weaver, D.B. 2001. Ecotourism in the Context Other Tourism Types, The Encyclopedia of Ecotourism, CABI Publishing, New York, USA.
Toplam 36 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Bölüm PT
Yazarlar

Ercan Gökyer

Melih Öztürk

Yasin Dönmez

Suat Çabuk Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 2 Eylül 2015
Gönderilme Tarihi 18 Aralık 2015
Yayımlandığı Sayı Yıl 2015 Cilt: 5 Sayı: 12

Kaynak Göster

APA Gökyer, E., Öztürk, M., Dönmez, Y., Çabuk, S. (2015). BARTIN İLİ DAĞLIK ALANLARINDA COĞRAFİ BİLGİ SİSTEMLERİ KULLANILARAK EKOTURİZM FAALİYETLERİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ. İnönü Üniversitesi Sanat Ve Tasarım Dergisi, 5(12).
 Kapak Resmi İndir