Sosyal Bilgiler Öğretmenlerinin Hizmet İçi Eğitimler Hakkındaki Görüşleri

Yıl 2020, Cilt: 3 Sayı: 2, 500 - 526, 23.10.2020

Mustafa Karakoç , Şahin Oruç

Öz

Bu çalışmada, sosyal bilgiler öğretmenlerinin hizmet içi eğitimler hakkındaki görüşleri nicel yöntemler kullanılarak araştırılmıştır. Araştırmaya, Milli Eğitim Bakanlığı'na bağlı İstanbul Küçükçekmece'deki devlet okullarında görev yapan 105 sosyal bilgiler öğretmeni katılmıştır. Öğretmenlerin 20 farklı hizmet içi etkinliğe ilişkin verdikleri yanıtların analizinde, SPSS istatistik programı ile betimsel analiz yapılmış ve verilerin yüzde ve frekans dağılımları elde edilmiştir. Sonuç olarak, sosyal bilgiler öğretmenlerinin ankette adı geçen etkinliklere katılımlarının düşük olduğu tespit edilmiştir. Buna ek olarak, sosyal bilgiler öğretmenlerinin ankette belirtilen 20 etkinlik haricinde diğer kurs, eğitim ve seminerlere katılımlarının da çok düşük olduğu tespit edilmiştir. Analiz sonuçlarına göre, öğretmenlerin daha önce katılmadıkları eğitim, seminer ve kurs etkinlikleri konusunda kendilerini yeterli görmedikleri tespit edilmiştir. Başka bir analizin sonucuna göre, sosyal bilgiler öğretmenlerinin anketteki etkinlikleri sosyal bilgiler alanı için gereksiz görmedikleri, bilakis gelecekte bu etkinliklere katılabileceklerini belirttikleri görülmüştür. Araştırmada, sosyal bilgiler öğretmenlerinin en çok katıldıkları ve en az katıldıkları etkinlikler belirlenmiştir. Bir başka analiz sonucuna göre, sosyal bilgiler öğretmenlerinin hizmet içi eğitimler konusunda yetkinlik algılarının en yüksek ve en düşük olduğu etkinlikler belirlenmiştir. Ayrıca, anketteki hizmet içi eğitim etkinlikleri arasından, öğretmenlerin sosyal bilgiler alanı için en çok gereksiz gördükleri ve en çok gerekli gördükleri etkinlikler tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Hizmet içi eğitim, , Öğretmen yeterlikleri, Sosyal Bilgiler

Opinions of Social Studies Teachers About In-Service Training

Öz

In this study, opinions of social studies teachers about in-service trainings have been investigated using quantitative methods.105 social studies teachers working in public schools in İstanbul Küçükçekmece affiliated to the Ministry of National Education participated in this research. In the analysis of teachers' responses for 20 different activities, descriptive analysis was made with the SPSS statistical program and in this way, the percentage and frequency distributions of the data were obtained. As a result, it was determined that the participation of social studies teachers in the training, seminar and course activities named in the survey is low. In addition, it has been observed that social studies teachers have very low level of participation in other courses, education and seminars apart from those 20 activities named in the survey. According to the results of the analysis, it was observed that the teachers did not consider themselves sufficient regarding the training, seminar and course activities which they did not attend. According to another analysis’ result, it was observed that social studies teachers did not consider the activities in the survey unnecessary for the social studies field and stated that they could participate in these activities in the future. In the research, the activities that the social studies teachers attended the most and the activities they attended the least were determined. In addition, activities in which social studies teachers' perceptions of competence were highest and lowest were determined. In addition, among the activities in the survey, the activities that teachers deemed most unnecessary and necessary for the social studies field were determined.

Anahtar Kelimeler

In-service training, Competencies of teachers, Social Studies

Kaynakça

• Akçamete, A. G. (2005). Öğretmenlerin Mesleki Gelişmeleri ve Yetkinleştirilmesi. Gazi Üniversitesi, Gazi Eğitim Fakültesi Eğitim Fakültelerinde Yeniden Yapılandırmanın Sonuçları ve Öğretmen Yetiştirme Sempozyumu. Ankara: Ümit Ofset Matbaacılık.
• Aksu, M. (2005). Eğitim Fakültelerinin Değişen Rolleri ve Avrupa Boyutu. Eğitim Fakültelerinde Yeniden Yapılandırmanın Sonuçları ve Öğretmen Yetiştirme Sempozyumu, Bildiri Özetleri Kitabı. Ankara. Ümit Ofset Matbaacılık. s.27-30.
• Anagün, Ş. Ş., Kılıç, Z., Atalay, N. ve Yaşar, S. (2015). Sınıf Öğretimi Adaylar Fen Öğretimi Programını Uygulamaya Hazır Mı? Turkish Studies International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 10(11), 127-148.
• Aydın, İ. (2011). Kamu ve Özel Sektörde Hizmet İçi Eğitim El Kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
• Bulut, K. (2011). Sosyal Bilgiler Öğretmenlerinin Hizmet İçi Eğitim İhtiyaçlarının Tespiti-Kars İli Örneği. (Yüksek Lisans Tezi). Kafkas Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü
• Bursal, M. (2019). Spss ile Temel Veri Analizleri. Ankara: Anı Yayıncılık. s.25.
• Canman, D. (2000). İnsan Kaynakları Yönetimi. İstanbul: Yargı yayınevi. s.95.
• Cüce, K. (2019). Sosyal Bilgiler Öğretmen ve Öğretmen Adaylarının Özel Alan Yeterliklerini Etkileyen Faktörlere İlişkin Görüşleri ve Bu Yeterliklerin Lisans Eğitimiyle İlişkisi. (Yüksek Lisans Tezi). Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü
• Çağır, S. (2020). Sosyal Bilgiler Kavramlarının Öğretiminde Zekâ ve Akıl Oyunları. (Yüksek Lisans Tezi). Yıldız Teknik Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Çatak, M. (2015). Türkiye’de Sosyal Bilgiler Eğitim Programlarının İncelenmesi. EKEV Akademi Dergisi, 62(62), 69-94.
• Çelikten, M., Şanal, M., & Yeni, Y. (2005). Öğretmenlik Mesleği ve Özellikleri. Journal of the Institute of Social Sciences, 19(2), 207-237.
• Demirci Güler, M. P. (2017). Fen Bilimleri Öğretimi. Ankara: Pegem Akademi.
• Ekici, G., Abide, Ö. F., Canbolat, Y. ve Öztürk, A. (2017). 21.Yüzyıl Becerilerine Ait Veri Kaynaklarının Analizi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 6(Özel Sayı 1), 124-134.
• Erdem, A. R. (2013). Öğretmen Yetiştirmenin Bugünü ve Geleceği: Sorunlar ve Çözüm Önerileri. Ankara: Anı Yayıncılık. 92-94.
• Erdem, A., Uzal, G., & Ersoy, Y. (2006). Fen Bilgisi/Fizik Öğretmenlerinin Eğitim Sorunları: Gelişmeleri Sürekli İzlemeleri ve Gerekli Yenilikleri Edinmeleri. Araştırma Raporu. Tekirdağ: Türkiye Fizik Vakfı Yayını.
• Gürbüz, S., ve Şahin, F. (2017). Sosyal bilimlerde Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık. s.1-479.
• Gürsakal, N. (2015). Betimsel İstatistik. Bursa: Dora Basım Yayın
• Gürüz, K. (Koordinatör), Şuhubi, E., Şengör, C., Türker K., Yurtsever, E., (1994). Türkiye'de ve Dünyada Yükseköğretim, Bilim ve Teknoloji. İstanbul: Türk Sanayicileri ve İşadamları Derneği Yayını.
• İlğan, A. (2012). Öğretmenlerin Mesleki Gelişimi ve Denetimi: Öğrenen Öğretmenler, Başaran Öğrenciler. Ankara: Anı Yayıncılık.
• İlhan, A. Ç. (2004). 21. Yüzyılda Öğretmen Yeterlikleri. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 58, 40-45.
• MEB, (2017). Öğretmenlik Mesleği Genel Yeterlikleri. Ankara. 06.10.2019. https://oygm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2017_12/11115355_YYRETMENLYK_MESLEYY_GENEL_YETERLYKLERY.pdf
• MEB, (2018). Sosyal Bilgiler Dersi Öğretim Programı (İlkokul ve Ortaokul 4, 5, 6 ve 7. Sınıflar). 30/09/2019. http://mufredat.meb.gov.tr/ProgramDetay.aspx?PID=354
• Memduhoğlu, H. B., Uçar, R., & Uçar, İ. H. (2017). Örnek Uygulamalarla Eğitimde Yaratıcılık, Yaratıcı Okul Yaratıcı Öğretmen. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık. s.1-156.
• METK, (1973). Milli Eğitim Temel Kanunu. 1739 Sayılı Kanun. Resmî Gazete, 14574, 24.
• Mutluer, C. (2013). Sosyal Bilgiler Programlarında Yer Alan Beceriler Hakkında Sosyal Bilgiler Öğretmen Görüşleri-İzmir Menemen örneği. Electronic Turkish Studies, 8(7),355-362.
• Numanoğlu, G. (1999). Bilgi Toplumu ve Eğitimde Yeni Kimlikler. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 32(1), 341-350.
• Oturak Eyecisoy, H. (2014). Sosyal Bilgiler öğretmenlerinin, hizmetiçi eğitim programlarına ilişkin görüşleri (Denizli ili örneği). (Yüksek Lisans Tezi). Pamukkale Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Önday, Ö. (2017). Dijital Dönüşüm. Ankara: Gazi Kitabevi Yayınları. Parlar, H. (2012). Bilgi Toplumu, Değişim ve Yeni Eğitim Paradigması. Yalova Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(4), 193- 209.
• Safran, M. (2004). İlköğretim Programlarında Yeni Yaklaşımlar Sosyal Bilgiler. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 5, 54-55.
• Sönmez, V., ve Alacapınar, F. G. (2019). Örneklendirilmiş Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Anı Yayıncılık. s.1-514.
• Tarhan, U. (6 Nisan 2013). 21. Yüzyıl İnsanının Sahip Olması Gereken Temel Beceriler ve Kullanılabilecek Araçlar. Hürriyet.6 Nisan 2013.https://www.hurriyet.com.tr/egitim/21-yuzyil-insanin-sahip-olmasi-gereken-temel-beceriler-ve-kullanilabilecek-araclar-22981457
• TDK, (2020). Türk Dil Kurumu Sözlüğü. 2019-2020. https://sozluk.gov.tr/
• Yavuz, İ. (2010) İlköğretim 6. Sınıf Sosyal Bilgiler Derslerinde Karşılaşılan Sorunlara İlişkin Öğretmen Görüşleri. (Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• YÖK, (2018). Öğretmen Yetiştirme Lisans Programları.Yükseköğretim Kurumları. 06.10.2019.https://www.yok.gov.tr/Documents/Kurumsal/egitim_ogretim_dairesi/Yeni-Ogretmen-Yetistirme-Lisans Programlari/AA_Sunus_%20Onsoz_Uygulama_Yonergesi.pdf