Ev Kadınlarının Kentsel Mekânı Sahiplenmesine Yönelik Bir Uygulama Örneği Olarak: Şehir Benim Projesi

Yıl 2021, Cilt: 14 Sayı: 3, 811 - 823, 15.09.2021

Hasan Taşçı , Sevilay Acar

https://doi.org/10.35674/kent.958723

Öz

Bu çalışmanın temelini, Esenler Belediyesi Kadın ve Aile Hizmetleri Müdürlüğü ile MEB Hayat Boyu Öğrenme Genel Müdürlüğü’nün iş birliğiyle hayata geçirilen, bir sosyal sorumluluk projesi olan, eğitimler aracılığı ile kadınların şehri sahiplenmesi ve toplumda şehirli davranışların kadınlar aracılığı ile yaygınlaştırılmasını hedefleyen, “Şehir Benim Projesi”, teşkil etmektedir. Katılımcılara; MEB Halk Eğitim Merkezi-örgün eğitim ortamında, altı modülden oluşan; Şehirli Olmak, Çevreyi Sevmek, Geleceği Kurmak, İyi Komşuluk, Millî Kültür Değerlerimiz, İnsanî Temel Haklar gibi konularda şehre âidiyet, şehirde yaşama kültürü ve kentsel davranış kazandırmaya yönelik eğitimler verilmiştir. Bu doğrultuda yaygın-yetişkin eğitimi uygulamaları adına teorik eğitimleri destekleyen, uygulama atölyeleri gerçekleştirilmiştir. Katılımcılar kendi yaşadıkları mahallelerinde, birlikte tespit ettikleri sorunlara, birlikte çözümler üreterek, uygulamışlardır. Merdiven boyama, çöp toplama, çiçek dikme, ağaç süsleme gibi uygulama eğitimleri ile yerel katılımcılık sağlanmıştır. Çalışmalar sırasında Esenler Yavuz Selim Mahallesi’nde bulunan merdivenli bir sokağın merdivenleri boyanmış, mahalle parkının çöpleri toplanmış, çocuk parkındaki ağaçlar süslenmiş, apartman kapı önlerine saksılarla çiçekler dikilmiş ve yaşadıkları mekânı güzelleştirmeye çalıştıkları görülmüştür. Proje kapsamında, ev kadınlarına verilen bu eğitimler ile kentsel mekânı sahiplenmelerinde, kentsel sorunlara çözümler üretmede olumlu gelişmelerin olduğu gözlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Şehir, Eğitim, Kültür, Âidiyet, Katılımcılık, Sahiplenme

As a Practice Example Project, Housewives Ownership to Urban Space: The City is Mine

Öz

The basis of this study is the project called “City is Mine”, which is a social responsibility project implemented in cooperation with the Esenler Municipality, Directorate of Women and Family Services and the General Directorate of Lifelong Learning of the Ministry of National Education, aiming at women's ownership of the city through trainings and the dissemination of urban behaviors in the society through women. Project consists of six modules, which are delivered in formal training environment by Ministry of National Education's Public Education Center, as follows: Being a Townbred, Loving the Environment, Building the Future, Good Neighborhood, Our National Cultural Values and Fundamental Human Rights. These modules aim at making the participants have belonging to the city, urban life culture and urban behavior. In this direction, practical workshops were held to support theoretical training on behalf of non-formal-adult education practices. Participants applied solutions to the problems that they identified together in their own neighborhoods. Local participation was ensured with practical trainings such as painting stairs, collecting garbage, planting flowers and decorating trees. During the work, it was seen that the stairs of a street in Esenler Yavuz Selim Neighborhood were painted, the garbage of the neighborhood garden was collected, the trees in the playground were decorated, flowers were planted in front of the apartment doors and they tried to beautify the place they lived in. With these trainings given to housewives within the scope of the project, it was observed that there was positive progress in their ownership of urban space and in producing solutions to urban problems.

Anahtar Kelimeler

City, Education, Culture, Belonging, Participants, Ownership

Kaynakça

• 1) AKGÜL, Çiğdem, (2011). “Eskiyen Zaman’ın Kadın Belleğinde Eskitemediği Mekânlar: Ayla Kutlu ve Mekân İlişkisi Analizi”, Ankara Üniversitesi, Kadın Sorunları Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları, Fe Dergi, S. 3, No. 1, (ss. 95-107).
• 2) AKŞİT, Elif Ekin, (2009). “Osmanlı İmparatorluğu ve Türkiye’de Kamusallık Kavramının Dönüşümü ve Dışladıkları”, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Fakültesi Dergisi, 1/64, (ss. 1-21).
• 3) AYDINLI, Semra, (1986). “Mekânsal Değerlendirmede Algısal Yargılara Dayalı Bir Model”, İTÜ Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi.
• 4) BAŞKAYA, A., DİNÇ, P., AYBAR, U., KARAKAŞLI, M. (2003). “Mekânsal İmaj Üzerine Bir Deneme: Gazi Üniversitesi Mühendislik Mimarlık Fakültesi Eğitim Bloğu Giriş Holü”, Gazi Üniversitesi Mimarlık Dergisi, Ankara, (ss. 79-94).
• 5) BİMAY, Muzaffer, (2021). The Journal of Social Science, “Yerel Katılım Açısından Kent ve Kentli Kimliği, Kentsel Âidiyet ve Kentsel Farkındalık Düzeyi: Batman Örneği, Yıl:5, Cilt:5, Sayı:9, (ss. 88-108).
• 6) CAN, Aynur, (2008). Türkiye'de Yerel Yönetimler, İnsan Mekân Etkileşimi ve Kent Estetiğine Giriş. Ankara.
• 7) CAN, Aynur, (1998). “İstanbul Kent Dokusunda Bir Türk Konut Tercihi ve Kültürel Yapı Etkileşimi: Rumelihisarı Örneği”, Marmara Üniversitesi, SBE, Yüksek Lisans Tezi.
• 8) ERDÖNMEZ, M. Ebru, (2014). “Bir Kamusal Alan Örneği: San Marco Meydanı”, Şehir ve Düşünce Dergisi, Sayı 4, İstanbul, (ss. 100-111).
• 9) MACKENZIE, Suzanne, (2002). Kentte Kadınlar, (der. ve çev. Ayten ALKAN, Bülent DURU), “20. Yüzyıl Kenti”, İmge Yayınevi, Ankara.
• 10) MERT, Ceren, (2010). “İstanbul'da Bir Üçüncü Mekân Okuması: 'Pozitif' Titreşimler ve Babylon”, İdeal Kent Dergisi, Adomar Kent Araştırmaları Merkezi, Sayı 2, (ss. 86-112).
• 11) ÖKTEN, Sadettin, (2013). İdeal Şehir Üzerine Düşünceler, Şehir ve Düşünce Dergisi, İstanbul, Sayı 1, (ss. 41-59).
• 12) TAŞÇI, Hasan, (2012). “Göçün Mekânı: Esenler ve Mekânın Değişimi”, Göç, Kentleşme ve Âidiyet Ekseninde Esenler'i Anlamak, Şehir Düşünce Merkezi Şehir Yayınları, İstanbul.
• 13) YAĞUŞ, İpek, (2021). “Kadın Bedeninin Mekân Olarak Seramik Malzemeyle Yorumlanması”, Hacettepe Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü Seramik ve Cam Ana Sanat Dalı, Yüksek Lisans Tezi.