Sosyal Zekâ: Geçmişten Bugüne Kavramsal Bir İnceleme

Yıl 2024, Cilt: 21 Sayı: 1, 358 - 372, 30.04.2024

Yüksel Mavi , Salih Yeşil

Öz

Bu çalışmanın amacı, sosyal zekâ konulu çalışmaları incelemek ve değerlendirmektir. Çalışmada, nitel araştırma yöntemlerinden doküman incelemesine başvurulmuş ve veriler içerik analiziyle irdelenmiştir. Bulgular incelendiğinde; Türkiye’de en çok çalışma 2019 yılında yapılmıştır. Türkiye dışında en çok 2006 yılında ve 2013 yılında çalışma gerçekleştirilmiştir. Türkiye ve Türkiye dışındaki çalışmalarda sosyal zekâ birçok değişkenle ilişkilendirilmiştir. Türkiye ve Türkiye dışındaki çalışmalar özellikle gençler ve öğrencilere uygulanmıştır. Türkiye ve Türkiye dışındaki çalışmalar, kamu sektörü ve özel sektördeki birçok kuruluşta gerçekleştirilmiştir. Türkiye’de çalışmaların en çok uygulandığı şehir İstanbul olmuştur. Türkiye’de yapılan çalışmalarda daha çok nicel yönteme başvurulmuştur. Nitel yöntem yalnızca bir çalışmada kullanılmıştır. Türkiye dışındaki çalışmalarda çoğunlukla nicel yönteme başvurulmuştur. Nitel yöntemin kullanıldığı çalışmaların sınırlı sayıda olduğu belirlenmiştir. Karma yönteme Türkiye ve Türkiye dışındaki çalışmalarda başvurulmamıştır. Türkiye ve Türkiye dışındaki çalışmalarda en çok korelasyon analizinden yararlanılmıştır. Türkiye dışındaki çalışmalarda az sayıda derlemeden faydalanılmıştır. Türkiye’de yapılan çalışmalarda ise derlemeden yararlanılmamıştır.

Anahtar Kelimeler

Sosyal Zekâ, Nitel Araştırma Yöntemi, İçerik Analizi

Social Intelligence: From Past To Today A Conceptual Review

Öz

The aim of this study is to examine and evaluate the studies on social intelligence. In the study, document analysis, one of the qualitative research methods, was applied and the data were analyzed with content analysis. When the findings are examined; The most studies in Turkey were conducted in 2019. Most of the studies were carried out in 2006 and 2013 outside Turkey. Social intelligence has been associated with many variables in studies in and outside Turkey. Studies in Türkiye and outside Turkey were applied especially to young people and students. Studies in Turkey and abroad have been carried out in many public and private sector organizations. Istanbul has been the city where the studies have been carried out the most in Turkey. More quantitative methods were used in studies conducted in Turkey. The qualitative method was used in only one study. Quantitative methods were mostly used in studies outside Türkiye. It has been determined that the number of studies using the qualitative method is limited. The mixed method was not used in studies outside Türkiye and Türkiye. Correlation analysis was mostly used in studies in Türkiye and outside Türkiye. Few reviews were used in studies outside of Türkiye. In studies conducted in Turkey, the compilation was not used.

Anahtar Kelimeler

Social Intelligence, Qualitative Research Method

Kaynakça

• Abdullayeva, L. (2018). Üstün zekâlı çocukların normal gelişim gösteren çocuklara göre sosyal zekâ düzeylerinin incelenmesi, [Yüksek lisans tezi], İstanbul Aydın Üniversitesi.
• Abul, A. (2015). Sosyal zekâ düzeyi ve algılanan iş yaşam kalitesi etkileşimine yönelik bir araştırma, [Yüksek lisans tezi], Selçuk Üniversitesi.
• Akça, E., Gökyıldız-Sürücü, Ş., Akbaş, M. & Şenoğlu, A. (2019). Ebelik öğrencilerinin sosyal zekâ düzeyleri ile meslek algıları arasındaki ilişki. Çukurova Medical Journal, 44(2), 621-631.
• Akkuzu, H. (2019). Üniversite öğrencilerinde sosyal zekâ ve sosyal sorun çözme becerisinin somatizasyon ve sağlık anksiyetesi üzerindeki etkisi, [Yüksek lisans tezi], Fatih Sultan Mehmet Vakıf Üniversitesi.
• Akman, Y. & İmamoğlu-Akman, G. (2017). Öğretmenlerin çok kültürlü eğitim tutumunun sosyal zekâ algısına göre incelenmesi. Sakarya University Journal of Education, 7(1), 34-48.
• Aktogan, S. (2019). Sosyal zekâ ve kültürel zekânın dönüşümcü ve etkileşimci liderlik ile ilişkisine yönelik bir araştırma, [Yüksek lisans tezi], İstanbul Üniversitesi.
• Albrecht, K. (2006). Social Intelligence: The New Science of Success. Jossey-Bass A Wiley Imprint: San Francisco.
• Andreou, E. (2006). Social preference, perceived popularity and social intelligence: Relations to overt and relational aggression. School Psychology International, 27(3), 339-351.
• Arastaman, G., Öztürk-Fidan, İ. & Fidan, T. (2018). Nitel araştırmada geçerlik ve güvenirlik: Kuramsal bir inceleme. YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(1), 37-75.
• Arıbaş, B.B. (2018). Sosyal bilgiler öğretmen adayların sosyal zekâ düzeyleri ile iletişim becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi, [Yüksek lisans tezi], Uşak Üniversitesi.
• Avcı, Ö. (2017). Duygusal zekâ ve iletişim. Beta Yayınları.
• Aysan, F. & Yoleri S. (2007). Okul öncesi öğretmen adaylarının sosyal zekâ düzeyleri ile problem çözme becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi, XVI. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi.
• Bacanlı, H. (2014). Sosyal beceri eğitimi. Pegem Akademi. Bakırtaş, F.M. (2019). Sosyal zekânın öğrenen örgüt yapısına etkı̇si: Sendı̇ka işyerı̇ temsı̇leri üzerine bir araştırma, [Yüksek lisans tezi], Burdur Mehmet Akı̇f Ersoy Ünı̇versı̇tesı̇.
• Balcı, A. (2016). Sosyal bilimlerde araştırma: yöntem teknik ve ilkeler. Pegem Akademi Yayıncılık.
• Barnes, M.L. & Sternberg, R.J. (1989). Social intelligence and decoding of nonverbal cues. Intelligence, 13(3), 263-287.
• Bar-On, R. (2006). The Bar-On model of emotional-social intelligence (ESI). Psicothema, 18, 13-25. Başeğmez, G.G. (2019). Üstün yetenekli lise öğrencilerinin küresel sosyal sorumluluk düzeyleri ve Suriyeli sığınmacılarla ilgili tutumlarının sosyal zekâ ile ilişkisi: Beşiktaş örneği, [Yüksek lisans tezi], İstanbul Bilgi Üniversitesi.
• Beheshtifar, M. & Roasaei, F. (2012). Role of social intelligence in organizational leadership. European Journal of Social Sciences, 28(2), 200- 206.
• Berk, M. (2016). Sosyal zekâ boyutları ile tükenmişlik boyutları arasındaki ilişki: Dumlupınar Üniversitesinde bir uygulama, [Yüksek lisans tezi], Dumlupınar Üniversitesi.
• Birknerova, Z. (2011). Social and emotional intelligence in school environment. Asian Social Science, 7(10), 241-247.
• Buluk-Karadoğan, N. (2010). Yöneticilerin sosyal zekâ seviyelerinin çalışanların iş doyumuna etkisi, [Yüksek lisans tezi], Dokuz Eylül Üniversitesi.
• Buzan, T. (2002). The Power of Social Intelligence, 10 Ways to Tap into Your Social Genius. New York: Harper Collins Publishers Inc.
• Creswell, J.W. (2013). Research Design: Qualitative, Quantitative and Mixed Methods Approaches. London: Sage Publications Inc.
• Crowne, K.A. (2009). The relations among social intelligence, emotional intelligence and culturel intelligence. Organization Management Journal, 6(3), 148-163.
• Çakan, E., Buturak, Ş.V., Özçiçek, G., Koçak, O.M., Özdemir-Rezaki, H., Yılmaz-Özpolat, A.G. & Oğuztürk, Ö. (2016). Tıp fakültesi öğrencilerinde psikiyatrik yardım alma nedeniyle kendini damgalama hissinin sosyal zekâ ve kültürel zekâ ile ilişkisi. Journal of Mood Disorders, 6(3), 140-145.
• Çakanel, Z. (2018). Duygusal zekâ, sosyal zekâ ve sosyal girişimcilik arasındaki ilişkinin incelenmesi, [Yüksek lisans tezi], Pamukkale Üniversitesi.
• Çakar, U. & Arbak, Y. (2004). Modern yaklaşımlar ışığında değişen duyguzekâ ilişkisi ve duygusal zekâ. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(3), 23-48.
• Çakıl, N. (1998). Grupla sosyal beceri eğitiminin üniversite öğrencilerinin yalnızlık düzeyleri üzerindeki etkisi, [Doktora tezi], Hacettepe Üniversitesi.
• Çakmak-Yıldızhan, Y. & Çağlayan, G.N. (2019). Öğrencilerin beden eğitimi dersine yönelik tutumları ile sosyal zekâ düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi,24(4), 227-240.
• Çavuş, M.F., Pekkan, N.Ü. & Develi, A. (2019). Örgütsel sosyalleşmeye yeni bir öncül: Sosyal zekâ. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 36, 259-272.
• Dazel, J. (2013). Examining The Effects of Leader Social Intelligence on Employee Engagement, (Master Thesis), School of Business and Management Pepperdine University.
• Denzin, N.K. & Lincoln, Y.S. (2005). Introduction: The Discipline and Practice of Qualitative Research. In N.K. Denzin ve Y.S. Lincoln (Ed.), The Sage Handbook of Qualitative Research (1-32), Thousand Oaks: Sage Publications.
• Diktaş, G. (2018). Örgütsel sinizm ve sosyal zekânın çalışan performansı ve işten ayrılma niyeti üzerindeki etkisi: İstanbul’daki reklam ajansı çalışanlarına yönelik bir araştırma, [Doktora tezi], Maltepe Üniversitesi.
• Doğan, S. & Demiral, Ö. (2007). Kurumların başarısında duygusal zekânın rolü ve önemi. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 14(1), 209-230.
• Doğan, T. (2006). Üniversite öğrencilerinin sosyal zekâ düzeylerinin depresyon ve bazı değişkenlerle ilişkisinin incelenmesi, [Yüksek lisans tezi], Sakarya Üniversitesi.
• Doğan, T. & Çetin, B. (2008). Üniversite öğrencilerinin sosyal zekâ düzeylerinin depresyon ve bazı değişkenlerle ilişkisinin incelenmesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 5(2), 1-19.
• Doğan, T., Totan, T. & Sapmaz, F. (2009). Üniversite öğrencilerinde benlik saygısı ve sosyal zekâ. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 0(17), 235-247.
• Dong, Q., Koper, R.J. & Collaço, C.M. (2008). Social intelligence, self-esteem, and intercultural communication sensitivity. Intercultural Communication Studies, 17(2), 162-172.
• Eisenhart, M.A. & Howe, K.R. (1992). Validity in Educational Research. In M. Lecompte, W. Millroy ve J. Preissle (Ed.), The Handbook of Qualitative Research in Education (642-680), Academic Press.
• Elevli, Ö. & Bayram, A. (2019). Yaşam doyumunun iş doyumuna etkisinde sosyal zekânın aracı rolü. BAİBÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19(1), 25-41.
• Ermiş, E., İmamoğlu, O. & Erilli, N.A. (2012). Üniversite öğrencilerinin bedensel ve sosyal çoklu zekâ puanlarında sporun etkisi. Spor ve Performans Araştırmaları Dergisi, 3(2), 23-29.
• Fazlıoğlu, B. (2018). Üniversite öğrencilerinde duygusal ve bilişsel zihin kuramı özelliklerinin sosyal zekâ ile olan ilişkinin incelenmesi, [Yüksek lisans tezi], Üsküdar Üniversitesi.
• Gardner, H. (1988). Toward more effective arts education. Journal of Aesthetic Education, 22(1), 157 167.
• Genç, M. (2012). Öğretmenlerin çoklu zekâ alanları ile problem çözme becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(1), 77-88.
• Gilliland, A.R. & Burke, R.S. (1926). A Measurement of sociability. Journal of Applied Psychology, 10(3), 315-326.
• Gnanadevan, R. (2011). Social intelligence of higher secondary students in relation to their socioeconomic status. MIER Journal of Educational Studies, Trends & Practices, 1(1), 61-66.
• Goleman, D. (1999). İş başında duygusal zekâ. Varlık Yayınları.
• Goleman, D. (2007). Sosyal Zekâ: İnsan İlişkilerinin Yeni Bilimi. O.Ç. Deniztekin (Çev.), Varlık Yayınları.
• Goleman, D. & Boyatzis, R. (2008). Social intelligence and the biology of leadership. Harvard Business Review, 86(9), 74-81.
• Grieve, R. & Panebianco, L. (2013). Assessing the role of aggression, empathy and self-serving cognitive distortions in trait emotional manipulation. Australian Journal of Psychology, 65(2), 79-88.
• Guba, E.G. (1981). Criteria for assessing the trustworthiness of naturalistic inquiries. Educational Technology Research and Development, 29(2), 75-91.
• Günaydın, Ş. (2017). Bir dönem boyunca verilen pozitif psikoloji dersinin öğrencilerin duygusal zekâ ve sosyal zekâlarına olan etkisinin incelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Üsküdar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Habib, S., Saleem, S. & Mahmood, Z. (2013). Development and validation of social intelligence scale for university students. Pakistan Journal of Psychological Research, 28(1), 65-83.
• Hall, C.M. (2014). A quantitative study of the emotional social ıntelligence of pharmacy leaders, Doctoral Dissertation, Capella University School of Business and Technology, Minneapolis.
• Hançer, M. & Tanrısevdi, A. (2003). Sosyal zekâ kavramının bir boyutu olarak empati ve performans üzerine bir inceleme. C.Ü. Sosyal Bilimler Dergisi, 27(2), 211-225.
• Harshbarger, W.C. (1981). Social Intelligence and Second Language Learning: A Correlational Study of Communicative Competence, (Doctor of Philosophy), The Pennsylvania State University, Pennsylvania.
• Iruloh, B.R.N. & Ukaegbu, H.M. (2015). Emotional, social, cognitive intelligence and social support network among youths. British Journal of Physical Research, 3(2), 35-41.
• İlhan, M. & Çetin, B. (2014). Sosyal ve kültürel zekâ arasındaki ilişkinin yapısal eşitlik modeli ile incelenmesi. Turkish Journal of Education, 3(2), 4-15.
• İrge, N.T., Özkan, A. & Kaynak, Ö.M. (2020). Çalışanların algılanan sosyal zekâlarının örgütsel iletişime etkisi. Sakarya Üniversitesi İşletme Enstitüsü Dergisi, 2(2), 113-121.
• Kanbur, A. (2015). İş-Aile/Aile-İş çatışması ile mücadele etmenin bir yolu olarak sosyal zekânın keşfedilmesi üzerine bir araştırma. İşletme Araştırmaları Dergisi, 1, 145-167.
• Karasar, N. (2007). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Nobel Yayıncılık.
• Kaukiainen, A., Bjorkqvist, K., Lagerspetz, K., Osterman, K., Salmivalli, C., Rothberg, S. & Ahlbom, A. (1999). The relationships between social intelligence, emphaty and three types of aggression. Aggressive Behaviour, 25(2), 81-89.
• Kaur, H. & Kalaramna, A. (2004). Study of interrelationship between home environment, social intelligence and socio-economic status among male and female. Journal of Human Ecology, 16(2), 137-140.
• Kaya, N., Turan, N., Kamberova, H.A., Cenal, Y., Kahraman, A. & Evren, M. (2016). Hemşirelik öğrencilerinin sanat özelliklerine göre iletişim becerileri ve sosyal zekâ düzeyleri. Hemşirelikte Eğitim ve Araştırma Dergisi, 13(1), 50-58.
• Kazu, E. (2019). Sosyal zekâ düzeyinin öğrencilerin iletişim becerilerine etkisi: Fırat Üniversitesi örneği, [Yüksek lisans tezi], Fırat Üniversitesi.
• Kihlstrom, J.F. & Cantor, N. (2000). Social Intelligence. In R.J. Sternberg, ve S.B. Kaufman (Ed.), The Cambridge Handbook of Intelligence (564-581), Cambridge: Cambridge University Press.
• Knafl, K.A. & Howard, M.J. (1984). Interpreting and reporting qualitative research. Research in Nursing, & Health, 7(1), 17-24.
• Kosmitzki, C. & John, O.P. (1993). The implicit use of explicit conceptions of social intelligence. Personality and Individual Differences, 15(1), 11-23.
• Koşar, S. (2018). Geçerlik ve Güvenirlik. İçinde Kadir, B., Niyazi, Ö. ve Yaşar, K. (Ed.), Eğitim Yönetiminde Araştırma (169-200), Pegem Akademi Yayıncılık.
• Kowtha, N.R. (2018). Organizational socialization of newcomers: The role of Professional socialization. International Journal of Training and Development, 22(2), 87-106.
• Kul, A.C. (2020). İstanbul ilinde sağlık sektörü çalışanlarının demografik özelliklerinin sosyal zekâ üzerindeki etkisinin irdelenmesi, [Yüksek lisans tezi], Nişantaşı Üniversitesi.
• Kurultay, C. (2018). Kişilerarası ilişkiler psikoterapisi eğitimi almanın mental iyi oluş, sosyal zekâ ve duygusal zekâ üzerine etkileri, [Yüksek lisans tezi], Üsküdar Üniversitesi.
• Kuşçu, Ö. (2020). Lise öğrencilerinin sosyal zekâları ile benlik saygıları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Eğitimde Yeni Yaklaşımlar Dergisi, 144-150.
• Lathesh, K.R. & Vidya, D.A. (2018). A study on social intelligence and its impact on employee performance of insurance sectors in MYSURU city. International Journal of Mechanical Engineering and Technology, 9(1), 530-537.
• Lazear, D. (2000). The Intelligent Curriculum, Using Multiple Intelligences to Develop Your Students Full Potantial. Newyork: Zephyr Press.
• Lelkova, A. & Lorıncova, T. (2017). Prediction of manipulation as a core part of social intelligence through selected personality traits in the context of business area. International Journal of Organizational Leadership, 6(2017), 102-108.
• Lievens, F. & Chan. D. (2010). Practial Intelligence, Emotional Intelligence, and Social Intelligence. In J.L. Farr, J. ve N.T. Tippins (Ed.), Handbook of Employee Selection (339-359), New York: Routledge/Taylor & Francis Group.
• Lincoln, Y.S. & Guba, E.G. (1986). But is it rigorous? Trustworthiness and authenticity in naturalistic evaluation. New Directions for Evaluation, 30, 73-84.
• Lull, H.G. (1911). Moral instruction through social intelligence. American Journal of Sociology, 17, 47-60.
• Markopoulos, P., Ruyter, B., Privender, S. & Breemen, A.V. (2005). Case study: Bringing social intelligence into home dialogue systems. Interactions, 12(4), 37-44.
• Marlowe, H.A. (1986). Social intelligence: Evidence for multidimensionality and construct independence. Journal of Educational Psychology, 78(1), 52-58.
• Minster, A.L. (2020). Essential emotional-social ıntelligence skills for nursing, Doctoral Dissertation, Bryan College of Health Sciences, Lincoln.
• Muradoğlu, S. & Karabulut, T. (2020). Liderlerin narsistik kişilik özelliklerinin girişimci kişilik özellikleri üzerindeki etkisinde sosyal zekânın aracı rolüne yönelik bir araştırma. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19(39), 1327-1359.
• Nagra, V. (2014). Social intelligence and adjustment of secondary school students. Perıpex-Indian Journal of Research, 3(4), 86-87.
• Oğuzhan, Y.S. (2021). Sosyal zekâ ile yaşam tatmini arasındaki ilişkide kişilik özelliklerinin düzenleyici rolü üzerine bir araştırma. International Journal of Management and Administration, 5(9), 164-175
• Özcan, M. (2018). Öğretmen adaylarının sosyal zekâ düzeylerinin incelenmesi. Eğitimde Yeni Yaklaşımlar Dergisi, 1(1), 42-51.
• Özdemir-Topaloğlu, A. (2013). Etkinlik temelli sosyal beceri eğitiminin çocukların akran ilişkilerine etkisi, [Doktora tezi], Selçuk Üniversitesi.
• Patton, M.Q. (2002). Qualitative Research and Evaluation Methods. Thousand Oaks, Ca: Sage Publications.
• Rahim, M.A. (2014). A structural equations model of leaders social ıntelligence and creative performance. Creativity and Innovation Management, 23(1), 44-56.
• Reed, T.R. (2010). An examination of the relation among attachment orientation, emotional-social intelligence and organizational climate, Doctoral Dissertation, Alliant International University The Marshall Goldsmith School of Management, San Diego.
• Riggio, R.E., Messamer, J. & Throckmorton, B. (1991). Social and academic intelligence: Conceptually distinct but overlapping constructs. Personality and Individual Differences, 12(7), 695-702.
• Salur, N. (2009). Sosyal bilgiler dersinde rol yapma yöntemini kullanmanın ilköğretim 5. sınıf öğrencilerinin sosyal zekâ gelişim düzeyleri ve akademik başarılarına etkisi, [Yüksek lisans tezi], Dokuz Eylül Üniversitesi.
• Savcı, M. (2017). Ergenlerin sosyal zekâ, sosyal kaygı, akran ilişkileri, internet bağımlılığı ve sosyal bağlılık düzeyleri arasındaki ilişkiler, [Doktora tezi], Dokuz Eylül Üniversitesi.
• Saxena, S. & Jain, R.K. (2013). Social intelligence of undergraduate students in relation to their gender and subject stream. IOSR Journal of Research, & Method in Education, 1(1), 01-04.
• Seal, C.R., Boyatzis, R.E. & Bailey, J.R. (2006). Fostering emotional and social intelligence in organizations. Organization Management Journal, 3(3), 190-209.
• Selçuk, Z., Kayılı, H. & Okut, L. (2002). Çoklu zekâ uygulamaları. Nobel Yayın Dağıtım.
• Seven, S. (2006). Altı yaş çocuklarının sosyal beceri düzeyleri ile bağlanma durumları arasındaki ilişkilerin incelenmesi, [Doktora tezi], Gazi Üniversitesi.
• Silberman, M.L. (2000). Peoplesmart: Developing Your Interpersonal Intelligence. San Francisco, Ca: Berrett- Koehler Publishers, Inc.
• Silvera, D.H., Martinussen, M. & Dahl, T.I. (2001). The Tromsø Social Intelligence Scale, a self‐ report measure of social intelligence. Scandinavian Journal of Psychology, 42(4), 313-319.
• Silverman, D. (2001). Interpreting Qualitative Data: Methods for Analysing Talk, Text and Interaction. London: Sage Publication.
• Strang, R. (1930). Measures of social intelligence. American Journal of Sociology, 36(2), 263-269.
• Şahin, S. (2016). Okul yöneticilerinin ve öğretmenlerin çatışma yönetimi stillerinin sosyal zekâ ve bazı kişisel değişkenlere göre incelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Aydın Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Şahin, S. & Yüksel-Şahin, F. (2017). Okul yöneticilerinin ve öğretmenlerin çatışma yönetimi stillerinin sosyal zekâ ve bazı kişisel değişkenlere göre incelenmesi. Kalem Eğitim ve İnsan Bilimleri Dergisi, 7(2), 392-418.
• Şenkal, F. (2019). Çalışanların sosyal zekâ seviyelerin çatışma yönetimi tarzları üzerine etkisi, Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Şenturan, Ş. (2014). Örnek olaylarla örgütsel davranış. Beta Yayınevi.
• Tekin, E. (2019). Sosyal zekânın akademik performans üzerindeki etkisinde kültürel zekânın düzenleyici rolü. Uluslararası Ekonomi ve Yenilik Dergisi, 5(2), 115-135.
• Thomas, N.P. ve Nyce, J.M. (1998). Qualitative research in LIS-REDUX: A response to a (re)turn to positive ethnography. The Library Quarterly, 68(1), 108-113.
• Thorndike, E.L. (1920). Intelligence and its use. Harper’s Magazine, 140, 227-235.
• Turhal, S.N. (2019). Spor yöneticisi adaylarının liderlik yönelimleri ve sosyal zekâ düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi, [Yüksek lisans tezi], Bursa Uludağ Üniversitesi.
• Uğurlu, E. & Bostancı, A.B. (2017). Öğretmenlerin politik yetileri ile örgütsel muhalefet düzeyleri arasındaki ilişki. Journal of Human Sciences, 14(4), 4050-4064.
• Uzun, H., Buran, A.Ç. & Beydilli, E.T. (2017). Sosyal zekânın girişimcilik niyeti üzerindeki etkisi: Meslek yüksekokulu öğrencileri üzerine bir araştırma. Siyaset, Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, 5(5), 1-13.
• Ülker, Ç. (2016). Meslek yüksekokulu öğrencilerinin sosyal zekâ ve iletişim becerilerinin farklı değişkenler açısından incelenmesi, [Yüksek lisans tezi], Nişantaşı Üniversitesi.
• Ünver, N. & Semiz, S. (2016). Okul öncesi öğretmenliği lisans programında yer alan drama dersi kapsamında yapılan uygulamaların öğretmen adaylarının sosyal zekâ alanlarına etkisi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 24(5), 2586-2594.
• Vural, B. (2004). Öğrenci merkezli eğitim ve çoklu zekâ. Hayat Yayınları.
• Vyrost, J. & Kyselova, M. (2006). Personality correlates of social intelligence. Studia Psychologica, 48(3), 207-212.
• Wawra, D. (2009). Social intelligence the key to intercultural communication. European Journal of English Studies, 13(2), 163-177.
• Yazıcı, F. & Yıldırım, T. (2017). Okul dışı tarih öğretimi ve sosyal zekâ arasındaki ilişkinin yol analiziyle incelenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(2), 733-755.
• Yıldırım, H. & Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Seçkin Yayıncılık.
• Yıldırım, Z. (2017). Sosyal zekânın problem çözme becerisine etkisi: Ankara ilinde görev yapan siyasetçiler üzerinde bir uygulama, [Yüksek lisans tezi], Çankaya Üniversitesi.
• Yılmaz, G. (2019). Sosyal zekâ ve kariyer başarısı ilişkisi: Politik becerinin aracılık etkisi, [Yüksek lisans tezi], Balıkesir Üniversitesi.
• Yüksel, M. (2017). Otel işletmelerinde işyerinde dışlama ve sosyal zekâ ilişkisi. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6(3), 115-133.
• Zhan G.O. (1995). Understanding Interpersonal Problem Situations and Aspects of Social Experiences: An Investigation of Development of Chinese Children’s Social Intelligence Doctor of Philosophy, Cornell University.