BİLGİSAYAR OYUNLARININ SALDIRGANLIK DÜZEYİ ÜZERİNDEKİ ETKİSİNİN İNCELENMESİ

Yıl 2019, Cilt: 48 Sayı: 222, 213 - 232, 15.05.2019

Ahmet Özmen , Özgür Aktaş

Öz

Bu araştırmanın genel amacı bilgisayarda oyun oynamanın saldırganlık

düzeyi üzerindeki etkisini çeşitli değişkenler açısından incelemektir. Araştırmaya

Kars ilinden 606 öğrenci dahil edilmiştir. Verilerin toplanmasında bilgi toplama

fişi ve Buss-Perry Saldırganlık Ölçeği (BPSÖ) kullanılmıştır. Araştırmada

ilişkisel araştırma modeline göre yürütülmüştür ve verilerin analizinde ise t testi,

varyans analizi ve korelasyon tekniği kullanılmıştır. Analizler sonucunda, bilgisayar

oyunu oynayan grup ile oynamayan grubun, saldırganlık toplam puanlarının

anlamlı düzeyde farklılaştığı saptanmıştır. Fiziksel saldırganlık puanlarının

erkeklerde, düşmanlık puanlarının kız öğrencilerde anlamlı düzeyde yüksek

olduğu, oyunun türüne göre, grubun fiziksel saldırganlık puanları bakımından

farklılaştığı, okul türüne göre ise düşmanlık puanlarının anlamlı düzeyde farklılaştığı,

saldırganlık toplam puanlarının 9. ile 11., düşmanlık puanının 9. ile 10.,

sözel saldırganlık puanını ise 9. ile 11. sınıflar arasında anlamlı düzeyde farklılaştığı,

gelir düzeyi ve kardeş sayısı bakımından ise grupların farklılaşmadığı,

oynama süresine göre de toplam puanlar ve alt boyutların puanları arasındaki

ilişkinin olumlu yönde anlamlı olduğu görülmüştür

Anahtar Kelimeler

Saldırganlık, Saldırganlık Düzeyi, Bilgisayar Oyunları, Ortaöğretim

Kaynakça

• Adachi, Paul J.C., Willoughby T. (2011). “The effect of violent video games on aggression: Is ıt more than just the violence?”, Aggression and Violent Behavior, 16, (2011), p.55-62. Anderson, C. A., Murphy C. R. (2003). “Violent video games and aggressive behavior in young women”, Aggressıve Behavıor, Volume 29, pages 423–429. Anderson,C.A., Bushman, B.J. (2001). “Effects of violent video games on aggressive behavior, aggressive cognition, aggressive affect, physiological arousal, and prosocial behavior: a meta-analytic review of the scientific literature”, Psychological Science, 2001. Vol 12, Issue 5, 351-359 Arriaga P., Esteves F., Carneiro P., Monteiro M. B. (2006). “Violent computer games and their effects on state hostility and physiological arousal”, Aggressıve Behavıor, Volume 32, pages 146–158. Arslan C., Hamarta E., Arslan E., Saygın Y. (2010). “Ergenlerde saldırganlık ve kişilerarası problem çözmenin incelenmesi”, İlköğretim Online, 9(1), 379-388. Baş U. A., Kabasakal T. Z.(2010). “İlköğretim okullarında saldırganlık ve şiddet davranışlarının yaygınlığı”, İlköğretim Online, 9(1), 93-105, 2010. [Online]: http://ilkogretim-online. org.tr. Bluemke M., Friedrich M., Zumbach J. (2010). “The ınfluence of violent and nonviolent computer games on ımplicit measures of aggressiveness”, Aggressıve Behavıor, Volume 36, pages 1–13 (2010). Burak,Y., Ahmetoğlu, E. (2015). “Bilgisayar oyunlarının çocukların saldırganlık düzeylerıne etkisinin incelenmesi”, Turkish Studies, International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, Volume 10/11 Summer 2015, p. 363-382 DOI Number: http://dx.doi.org/10.7827/ TurkishStudies.8430 ISSN: 1308-2140, Ankara-Turkey Burak, Y. (2013). Bilgisayar Oyunlarının İlköğretim Birinci Kademe Öğrencilerinin Saldırganlık Düzeylerine Etkisinin İncelenmesi, T.C. Trakya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü İlköğretim Anabilim Dalı Sınıf Öğretmenliği Bilim Dalı (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), 2013; 156-173 Christakis, Dimitri A., Zimmerman Frederick J. (2007). “Violent television viewing during preschool is associated with antisocial behavior during school age”, Pediatrics, Volume 120, Number 5, November 2007 Colwell J., Kato M. (2003). “Short Note investigation of the relationship between social isolation, self-esteem, aggression and computer game play in Japanese adolescents”, Asian Journal of Social Psychology- 6: 149–158 Colwell J., Payne, J. (2000). “Negative correlates of computer game play in adolescents”, British Journal of Psychology (2000), 91, 295±310. Committee On Public Education (2001). “Media violence”, American Academy Of Pediatrics, Pediatrics, Vol. 108 No. 5. p.1222-1226. Çankaya G. Ergin H. (2015). “Çocukların oynadıkları oyunlara göre empati ve saldırganlık düzeylerinin incelenmesi”. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi C.1(2).11-13 Mayıs. Çelikkaleli Ö., Gökçakan N. , Çapri B. (2005). “Lise öğrencilerinin bazı psikolojik ihtiyaçlarının cinsiyet, okul türü, anne ve baba eğitim düzeyine göre incelenmesi”, Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, XVIII (2), 2005, 245-268 Demirtaş M. H. A., Ferligül Ç. E. (2014). “Çok oyunculu çevrimiçi video oyunu oynayan bireylerde video oyunu bağımlılığı ve saldırganlık”, Anatolian Journal of Psychiatry, 2014; 15:99-107 Demirtaş, M. A. (2013). “Buss-Perry Saldırganlık Ölçeği’nin Türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması”, Türk Psikiyatri Dergisi, 2013;24(2 ): 124-129 Dolu O., Büker H., Uludağ Ş. (2010). “Şiddet içerikli video oyunlarının çocuklar ve gençler üzerindeki etkileri: saldırganlık, şiddet ve suça dair bir değerlendirme”, Adli Bilimler Dergisi / Turkish Journal Of Forensic Sciences, 9 (4): 54 - 75, DuRant, R. H., Treiber F., Goodman E., Woods E. R. (1996). “Intentions to use violence among young adolescents”, American Academy of Pediatrics. Pediatrics, 1996;98;1104. Efilti, E. (2008). “Ortaöğretim kurumlarında okuyan öğrencilerin saldırganlık ve denetim odağı’nın karşılaştırmalı olarak incelenmesi”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, sayı 19 -213-230. Funk, J. B., Brouwer, J, Curtiss K., McBroom E. (2009). “Parents of preschoolers: expert media recommendations and ratings knowledge, media- effects beliefs, and monitoring practices”, Pedıatrıcs, Volume 123, Number 3. Gentile D. (2009). “Pathological video-game use among youth ages 8 to 18. a national study”, Psychological Science, Vol. 20, No. 5.
• Griffiths, M. (1999). “Vıolent video games and aggression: a review of the literature”, Aggression and Violent Behavior, Vol. 4, No. 2, pp. 203–212, 1999. Grüsser S.M.,Thalemann R., Griffiths M.D. (2007). “excessive computer game playing: evidence for addiction and aggression?”, Cyber Psychology & Behavior, Vol. 10 (2) Apr. 2007. Hasan Y., Bègue L., Scharkow M, Bushman B. J. (2013). “The more you play, the more aggressive you become: A long-term experimental study of cumulative violent video game effects on hostile expectations and aggressive behavior”, Journal of Experimental Social Psychology, 49 (2013) 224–227. Karasar, M. (1986). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Kavramlar, ilkeler, yöntemler. Bilim Yayınları. Ankara. Öğülmüş, S. (2006). “Okullarda şiddet ve alınabilecek önlemler.” Eğitime Bakış Eğitim Öğretim ve Bilim Araştırma Dergisi, 2(7),16-24. Önen, E. (2009). “Saldırganlık Ölçeği’nin Psikometrik Niteliklerinin Türk Ergenleri İçin İncelenmesi”, Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2009, 4 (32), 75-84 Rich M., Woods Elizabeth R., Goodman E., Emans, J., DuRant Robert H. (1998). “Aggressors or victims: Gender and race in music video violence”, Pediatrics, Vol. 101 No. 4 April 1998 Strenziok, M., Krueger F., Deshpande, G., Lenroot K. R., Meer E., Grafman, J., (2011). “Fronto-parietal regulation of media violence exposure in adolescents: a multi-method study”, SCAN (2011) 6, 537-547. Downloaded from http://scan.oxfordjournals.org/ Şelimen M. ve Ceylan H. 2018). “Şiddet içeren bilgisayar oyunlarının çocukların saldırganlık davranışı üzerindeki etkileri” Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi / Cilt: 11 Sayı: 60, 668-674. The Australian Psychological Society (2000). “The effects of violent media on children”. www. psychology.org.au. adresinden 06.02.2018 tarihinde alınmıştır. Uzbaş, A. ve Z. Topçu Kabasakal (2010). “İköğretim okullarında saldırganlık ve şiddet davranışlarının yaygınlığı”, İlköğretim Online, 9(1), 93-105.