THE EFFECT OF TEAM-ASSISTED INDIVIDUALIZATION TECHNIQUE ON THE ACADEMIC SUCCESSES, ATTITUDE AND SOCIAL ACCEPTANCE OF THE STUDENTS INCLUSIVE EDUCATION

Yıl 2021, Cilt: 50 Sayı: 231, 383 - 405, 23.08.2021

Osman Aktan , Yusuf Budak

https://doi.org/10.37669/milliegitim.754354

Cited By: 1

Öz

Abstract:
The aim of this study is to determine the effects of the use of cooperative learning method team-assisted individualization technique in mathematics course teaching on normal and mainstreaming students' course success, attitude towards the course, social acceptance and permanence level of information. In the research, semi-experimental design with pretest-posttest control group was used. The research was carried out in three primary schools located in a city center, on three experimental groups and three control groups, one experiment and one control group in each school. Achievement test, math attitude scale, social acceptance scale, peer preference form were used as data collection tools. Mann Whitney U Test, Wilcoxon Sign Test and Friedman Test were used in the analysis of quantitative data. According to the results of the research, it is determined that team assisted individualization technique is more effective on academic achievement, permanence, positive attitude towards mathematics and social acceptance level of mainstreaming students who have normal development and have learning difficulties according to the methods proposed in the curriculum. Based on the results of the research, it has been suggested that the application of team assisted individualization technique in mathematics education in the classes where inclusive education is carried out, and similar researches in the context of different courses attended by students with different special needs other than learning disabilities.

Anahtar Kelimeler

Inclusive education, learning disability, cooperative learning, team assisted individualization technique, academic success, attitude, social acceptance

KAYNAŞTIRMA EĞİTİMİNDE TAKIM DESTEKLİ BİREYSELLEŞTİRME TEKNİĞİNİN ÖĞRENCİLERİN DERS BAŞARISINA, DERSE KARŞI TUTUMLARINA VE SOSYAL KABUL DÜZEYLERİNE ETKİSİ

Öz

Öz: Bu araştırmanın amacı, matematik dersi öğretiminde iş birliğine dayalı öğrenme yöntemi takım destekli bireyselleştirme tekniği kullanımının normal ve kaynaştırma öğrencilerinin ders başarısı, derse karşı tutum, sosyal kabul ve bilgilerin kalıcılık düzeyi üzerindeki etkilerini tespit etmektir. Araştırmada öntest - sontest kontrol gruplu yarı deneysel desen kullanılmıştır. Araştırma, bir il merkezinde yer alan üç ilkokulda, her bir okulda birer deney birer de kontrol grubu olmak üç deney ve üç kontrol grubu üzerinde gerçekleştirilmiştir. Veri toplama aracı olarak başarı testi, matematik tutum ölçeği, sosyal kabul ölçeği, akran tercihi formu kullanılmıştır. Nicel verilerin analizinde Mann Whitney U Testi, Wilcoxon İşaret Testi ve Friedman Testi kullanılmıştır. Araştırma sonucuna göre, takım destekli bireyselleştirme tekniğinin öğretim programında önerilen yöntemlere göre normal gelişim gösteren ve öğrenme güçlüğü olan kaynaştırma öğrencilerinin akademik başarıları, kalıcılık, matematik dersine yönelik olumlu tutum ve sosyal kabul düzeyi üzerinde daha etkili olduğu belirlenmiştir. Araştırma sonuçlarına dayalı olarak takım destekli bireyselleştirme tekniğinin matematik öğretiminde, kaynaştırma eğitimi yapılan sınıflarda uygulanması, öğrenme güçlüğü dışında farklı özel gereksinimlere sahip kaynaştırma öğrencilerinin katıldığı farklı dersler bağlamında da benzer araştırmalar yapılması önerilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Kaynaştırma eğitimi, öğrenme güçlüğü, takım destekli bireyselleştirme tekniği, akademik başarı, tutum, sosyal kabul, iş birliğine dayalı öğrenme

Kaynakça

• Kaynakça AÇIKGÖZ, K. Ü. (2007). Aktif Öğrenme, İzmir, Biliş.
• AKTAN, O., & BUDAK, Y. (2017). “Determination Of Teachers' Opinions On The Education Of The İnclusive Students With Special Learning Disability”. Journal of Education and Practice, C 8, S 21, ss.53-65.
• AKTAN, O. (2018). Kaynaştırma Eğitiminde Takım Destekli Bireyselleştirme Tekniğinin Öğrencilerin Ders Başarısı Derse Karşı Tutum Ve Sosyal Kabul Düzeylerine Etkisi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Ankara. https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/ adresinden erişilmiştir.
• AKTAN, O. (2020). “Determination Of Educational Needs Of Teachers Regarding The Education Of İnclusive Students With Learning Disability”, International Journal of Contemporary Educational Research, C 7, S 1, ss.149-164. Doi: https://doi.org/10.33200/ijcer.638362.
• AMERİCAN PSİKİYATRİ BİRLİĞİ. (1994). E. Köroğlu, (Çev.), Mental Bozuklukların Tanısal Ve İstatistiksel Elkitabı (DSM-IV: Diagnostic and statistical manual of mental disorders) (4. baskı), Ankara: Hekimler Yayın Birliği.
• BÜYÜKÖZTÜRK, Ş. (2017). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı: İstatistik, Araştırma Deseni, SPSS Uygulamaları ve Yorum (22.baskı), Ankara: Pegem.
• CAGRAN, B., & SCHMIDT, M. (2011). “Attitudes Of Slovene Teachers Towards The Inclusion of Pupils with Different Types of Special Needs in Primary School”, Educational Studies, C 37, S 2, ss.171-195.
• CİVELEK, A. H. (1990). Eğitilebilir Zihinsel Özürlü Çocukların Sosyal Kabul Görmelerinde Normal Çocukların Bilgilendirilmelerinin ve İki Grubun Resim-İş ile Beden Eğitimi Derslerinde Bütünleştirilmelerinin Etkileri, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Ankara. https://tez.yok.gov.tr adresinden erişilmiştir.
• DE BOER, A. A., PIJL, S. J., & MINNAERT, A. (2010). “Attitudes of Parents towards Inclusive Education: A Review of the Literatüre”, European Journal of Special Needs Education, C 25, S 2, 165-181.
• EFE, M. (2011). İşbirlikli Öğrenme Yönteminin, Öğrenci Takımları Başarı Bölümleri ve Küme Destekli Bireyselleştirme Tekniklerinin İlköğretim 7. Sınıf Öğrencilerinin Matematik Dersi “İstatistik Ve Olasılık” Ünitesindeki Başarılarına, Tutumlarına ve Motivasyonlarına Etkisi, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, (Yayınlanmamış Yüksek lisans tezi), Hatay https://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• ELLALA, Z., & ALSLAQ, M. (2017). “The Impact of Using Cooperative Learning Strategy on Achievement of Students with Math Learning Disabilities”, American Journal of Educational Research, C 5, S 6, ss. 612-619. Doi:10.12691/education-5-6-3.
• ERKOÇ, A., & ARTUT, P. D. (2016). “Küme Destekli Bireyselleştirme Tekniğinin 8. Sınıf Öğrencilerinin Geometri Başarılarına ve Kalıcılığa Etkisi”, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (H. U. Journal of Education), C 31, S 1, ss.1-13. Doi: 10.16986/HUJE.2015013972.
• FRIEND, M., & BURSUCK, W. D. (2014). Including students with Special Needs: A Practical Guide for Classroom Teachers. New Jersey: Pearson.
• GELİCİ, Ö., & BİLGİN, İ. (2011). “İşbirlikli Öğrenme Tekniklerinin Tanıtımı Ve Öğrenci Görüşlerinin İncelenmesi”, Adıyaman Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, C 1, S 1, ss. 40-70.
• GELİCİ, Ö., & BİLGİN, İ. (2012). “İşbirlikli Öğrenme Tekniklerinin Öğrencilerin Cebir Öğrenme Alanındaki Başarı, Tutum Ve Eleştirel Düşünme Becerilerine Etkileri”, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, C 12, S 1, ss.9-32.
• GILLIES, R. M., & ASHMAN, A. F. (2000). “The Effects of Cooperative Learning on Students with Learning Difficulties in the Lower Elementary School”, The Journal of Especial Education, C 34, S 1, ss.19-27. doi: 10.1177/002246690003400102
• GÜVEN, E., & TUFAN, E. (2010). “Kaynaştırma Sınıflarında İşbirlikli Öğrenme Yöntemi İle Müzik Dersleri”, Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, C 23, S 2, ss.557-573.
• HAAGER, D., & VAUGHN, S. (1995). “Parent, Teacher, and Self-Reports of the Social Competence of Students with Learning Disabilities”, Journal of Learning Disabilities, C 28, S 4, ss.205-215.
• HALLAHAN, D. P. & MERCER, C. D. (2001). Learning Disabilities: Historical Perspectives. Special Education Programs: Washington, D.C. Retrieved from: https://eric. ed.gov/?id=ED458756.
• HOLMES, S. B. (2011). Improving the Social Interactions Between Students with Disabilities and their Peers: A Comparison of Interventions. (Doctoral dissertation). Retrieved from https://shareok.org/bitstream/handle.
• HOSSAIN, A., & TARMIZI, R. A. (2011). “Cognitive and Affect Outcomes of Group Learning among Secondary Learners in Bangladesh”, Procedia-Social and Behavioral Sciences, C 28, ss.845-850. Doi:10.1016/j.sbspro.2011.11.155
• JOHNSON, D. W., JOHNSON, R. & HOLUBEC, E. (2013). İşbirlikli Öğrenme El Kitabı (A.Kocabaş, Çev.Ed.). Ankara; Pegem.
• KLINE, R. B. (2011). Principles and Practice of Structural Equation Modeling: Isues and Practical Considerations. New York: The Guildford Press.
• KOÇ, B. (2015). İşbirlikli Öğrenme Yönteminin Matematik Dersindeki Erişiye, Kalıcılığa ve Sosyal Beceriye Etkisi, Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal bilimler Enstitüsü, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Aydın. https://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• KOSTER, M., PIJL, S. J., NAKKEN, H. & VAN HOUTEN, E. (2010). “Social Participation of Students with Special Needs in Regular Primary Education in the Netherlands”, International Journal of Disability, Development & Education, C 57, S 1, ss.59–75.
• LAW, Q. P. S., SO, H. F. C. & CHUNG, J. W. Y. (2017). “Effect of Collaborative Learning on Enhancement of Students’ Self-Efficacy, Social Skills and Knowledge towards Mobile Apps Development”, American Journal of Educational Research, C 5, S 1, ss. 25-29. Doi: 10.12691/education-5-1-4.
• LEWİS, R. B., & DOORLAG, D. H. (2011). Teaching Students with Special Needs in General Education Classrooms. (8th ed.). Upper Saddle River, NJ: Pearson.
• LORGER, T., SCHMİDT, M. & VUKMAN, K. B. (2015). “The Social Acceptance of Secondary School Students with Learning Disabilities”. C.E.P.S. Journal, C 5, S 2, ss.177-194.
• MADDEN, N. A., & SLAVİN, R. E. (1983). “Effects of Cooperative Learning on the Social Acceptance of Mainstreamed Academically Handicapped Students”. Journal of Special Education, C 17, S 2, ss.171–182. MEB. (2017). Kaynaştırma/Bütünleştirme Yoluyla Eğitim Uygulamaları Genelgesi (2017/28). https://orgm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2017_09/21112929_kaynastirma_genelge.pdf sayfasından erişilmiştir
• NAZLIÇİÇEK, N., & ERKTİN, E. (2002). “İlköğretim Matematik Öğretmenleri İçin Kısaltılmış Matematik Tutum Ölçeği”. V. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi, ODTÜ, Ankara. http://old.fedu.metu.edu.tr/ufbmek-/netscape/b_kitabi/ sayfasından erişilmiştir.
• ÖZYÜREK, M. (2016). Tutumlar ve Engellilere Yönelik Tutumların Değiştirilmesi. Ankara: Kök Yayıncılık.
• PURNOMO, E., RAHAYU, W. & SUDRAJAT, A. (2019). “The Effect of TAI (Team Assisted Individualization) Cooperative Learning Model and Expository Model with Open-Ended Approach to Mathematical Connection Ability Reviewed From Initial Mathematical Abilities”, American Journal of Educational Research, C 7, S 8, ss.530-536. Doi: 10.12691/education-7-8-1.
• QOMARİYAH, A. N., ISNANI, I., & UTAMI, W. B. (2019). “The Effect of Team Assisted Individualization Instructional Strategies to Enhance Problem Solving Ability, Learning Activity, and Mathematics Learning Achievement”, Jurnal Pendidikan Progresif, C 9, S 1, ss. 6-15. Doi: 10.23960/jpp.v9.i1.201904.
• SALEND, S. J. (2011). Creating Inclusive Classrooms: Effective and Reflective Practices (7th ed.). Columbus, OH: Pearson Education
• SIPERSTEIN, G.N. (1980). Instruments for Measuring Children’s Attitudes toward the Handicapped. (Un-published manuscript). Boston: University of Mas-sachusets
• SIREGAR, I. I., BUDIYONO, I., & SLAMET, I. (2018). “Team Assisted Individualization (TAI) in Mathematics Learning Viewed from Multiple Intelligences”, Journal of Physics: Conference Series, C 1108, ss.1-7. Doi:10.1088/1742-6596/1108/1/012073.
• SITEMBISO, N. (2011). “Peer-Collaboration: an Effective Teaching Strategy for Inclusive Classrooms”, Journal of the International Association of Special Education, C 12, S 1, ss.79-80.
• SLAVIN, R. E., MADDEN, N. A. & LEAVEY, M. (1984). “Effects of Team Assisted Individualization on the Mathematics Achievement of Academically Handicapped and Nonhandicapped Students”, Journal of Educational Psychology, C 76, S 5, ss.813-819.
• SLAVIN, R. E. (1985). An Introduction to Cooperative Learning Research. R.E. Slavin, S. Sharan, S. Kagan, R. Hertz-Lazarowitz, C. Webb and R. Schmuck (eds.), Learning to Cooperate, Cooperating to Learn (p.5-15). New York: Plenum.
• SULLIVAN G. M., & FEINN R. (2012). “Using Effect Size - or Why the P Value is not Enough”, Journal of Graduate Medical Education, C 4, S 3, ss.279–282.
• SYAM, A. P., AKIB, I., & SYAMSUDDIN, A. (2020). “The Application of Cooperative Learning Model of Team Assisted Individualization (TAİ) Based Manipulative Media on Topics “Shape” of Class VI Elementary School of Tombolok Gowa”, Daya Matematis: Jurnal Inovasi Pendidikan Matematika, C 7, S 3, ss.317-327.
• TABACHNICK, B. G., & FIDELL, L. S. (2013). Using Multivariate Statistics. Boston: Pearson. TARIM, K., & AKDENİZ, F. (2008). “The Effects of Cooperative Learning on Turkish Elementary Students’ Mathematics Achievement and Attitude Towards Mathematics Using TAI and STAD Methods”, Educational Studies in Mathematics, C 67, S 1, ss.77-91.
• VAUGHN, S., LA GRECA, A. M. & KUTTLER, A. F. (1999). The Why, Who, and How of Social Skills. In W. N. Bender (Ed.), Professional Issues in Learning Disabilities (p. 187-218). Austin, TX: PRO-ED.
• YILDIRIM, Z. (2011). Kubaşık Öğrenme Yönteminin Küme Destekli Bireyselleştirme Tekniğinin 6. Sınıf Öğrencilerinin Matematik Dersindeki Başarılarına ve Tutumlarına Etkisi, Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, (Yayımlanmamış Yüksek lisans tezi), Erzurum.https://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• YÜKSEL, M. Y. (2014).Öğrenme Güçlüğü Olan Çocukların Kişilik ve Sosyal Özellikleri, H. Sarı (Çev.Ed.), Öğrenme Güçlüğü Olan Bireyler ve Eğitimleri içinde (s.107-134). Ankara: Nobel.