DANİMARKA’NIN REFAH GÖSTERGELERİ ÜZERİNE BİR İNCELEME

Yıl 2023, Cilt: 5 Sayı: 1, 1 - 16, 30.06.2023

Düriye Toprak , Ceyda Şataf

https://doi.org/10.55580/oguzhan.1164549

Öz

Danimarka dayanışma ve eşitlik ilkeleri üzerine kurulu, bütün vatandaşlara açık bir şekilde tanımlanmış haklar vermeye ve belirli, eşit ve yeterli faydalar dağıtmaya çalışan evrensel bir refah devletidir. Vatandaşları, çocuk bakımı, her düzeyde eğitim, öğrenci hibeleri, sağlık hizmetleri, yaşlı bakımı, işsizlik yardımları, sosyal güvenlik ve yaşlılık aylığı dahil olmak üzere, tamamen veya kısmen vergi ile finanse edilen çok çeşitli kamu hizmetlerinden yararlanmaktadır. Sosyal demokrat refah devletinin klasik modeli, halen mevcut Danimarka refah devletini en iyi yansıtan model olarak görünmektedir
Çalışmanın amacı Danimarka refah sisteminin gelişimini ve refah göstergelerini incelemektir. Danimarka refah devleti, Avrupa Birliği’ndeki refah devletleri arasında gelişmiş ve kapsayıcı niteliğiyle öne çıkan bir ülkedir. Danimarka, sosyal harcama, eğitim, sağlık, gelir dağılımı gibi refah göstergeleri açısından incelendiğinde, en düşük eşitsizlik düzeylerinden birine sahip bir ülke olduğunu kanıtlamıştır.

Anahtar Kelimeler

Refah Devleti, Danimarka, Refah Göstergeleri

A RESEARCH ON DENMARK'S WELFARE INDICATORS

Öz

Denmark is a universal welfare state founded on the principles of solidarity and equality, which seeks to give all citizens clearly defined rights and to distribute certain, equal and adequate benefits. Its citizens enjoy a wide range of public services fully or partially financed by tax, including child care, education at all levels, student grants, health care, aged care, unemployment benefits, social security and old age pensions. The classical model of the social democratic welfare state seems to best reflect the current Danish welfare state.
The aim of the study is to examine the development of the Danish welfare system and welfare indicators. The Danish welfare state is a developed and inclusive country among the welfare states in the European Union. When Denmark is examined in terms of welfare indicators such as social expenditure, education, health, income distribution, it has proven to be a country with one of the lowest levels of inequality.

Anahtar Kelimeler

Welfare State, Denmark, Welfare Indicators.

Kaynakça

• Akgeyik, T. (2010). “Sosyal Güvenlikte Reform Eğilimleri: Geleneksel Sistemlerden Bireysel Emeklilik Programlarına Dönüşüm”. Journal of Social Policy Conferences. 47-99.
• Andersen, J. G. and Carstensen, M. B. (2009). “The Welfare State and Welfare Reforms in Denmark”. In Golinowska S, Hengstenberg P, Zukowski M, editors, Diversity and Commonality in European Social Politics: The Forging of a European Social Model. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe. 70-109. Erişim tarihi: Şubat 13, 2022, https://library.fes.de/pdf-files/ bueros/warschau/06223.pdf.
• Bogedan, C. (2006). “Readjusting the social democratic welfare state in Denmark 1973 – 2003”. TranState Working Papers, No. 40. Universität Bremen, Collaborative Research Center 597-Transformations of the State, Bremen. 1-48.
• Boğaziçi Üniversitesi Sosyal Politika Forumu (SPF) (2010). Türkiye’de Eşitsizlikler: Kalıcı Eşitsizliklere Genel Bir Bakış, (Proje Yöneticisi: Ayşen Candaş, Proje Danışmanı: Ayşe Buğra). Haziran.
• Buğra, A. ve Adar S. (2007). “Türkiye’nin Sosyal Koruma Harcamalarının Karşılaştırmalı Analizi”. Boğaziçi Üniversitesi Sosyal Politika Forumu. İstanbul.
• Casey, H. B. (2004). “Evaluating Pension Reform”, In the Debate on the Swedish Pension Reform. The Swedish Insurance Society. NFT, 2, 111-121.
• Christiansen, N. F. and Petersen K. (2001). “The dynamics of social solidarity: The Danish welfare state-1900-2000”. Scandinavian Journal of History, 26(3), 177-196. https://doi.org/10.1080/034687501750303846.
• Cox, R. H. (2001). “The Social Construction of an Imperative: Why Welfare Reform Happened in Denmark and the Netherlands but Not in Germany”. World Politics. 53, 3, 463–498.
• Çağan, N. (1980). “Demokratik Sosyal Hukuk Devletinde Vergilendirme”. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi. 37(1), 129-151.
• Çelik, A. (2002). Küreselleşme Sürecinde Sosyal Güvenlik Sistemlerinin Dönüşümü ve Türkiye. Kamu-İş. Ankara.
• Demir Şeker, S. (2011). Türkiye’nin İnsani Gelişme Endeksi ve Endeks Sıralamasının Analizi. Kalkınma Bakanlığı Yayın No: 2828. Ekim.
• Erçakar, M. E. ve Güvenoğlu H. (2018). “Türkiye’de Gelir Dağılımı ve Sosyal Koruma Harcamalarına Bir Bakış”. Sosyal Bilimler Metinleri, (1), 38-53.
• Esping-Andersen, G. (1990). The Three Worlds of Welfare Capitalism. Cambridge: Polity Press,
• Eurostat (2022a). “Glossary: Social protection”. Erişim tarihi: Haziran 10, 2022, https://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php?title=Glossary:Social_protection.
• Eurostat (2022b). “Social Protection Expenditure”. Erişim tarihi: Haziran 10, 2022, https://ec.europa.eu/eurostat/data/database
• Eurostat (2022c). “Government Expenditure on Social Protection”. Erişim tarihi: Haziran 15, 2022, https://ec.europa.eu/eurostat/statisticsexplained/index.php?title=Government_expenditure_on_social_protection#Expenditure_on_.27social_protection.27
• Fersch, B. and Breidah K. N. (2018). “Building, breaking, overriding…? Migrants and institutional trust in the Danish welfare state”. International Journal of Sociology and Social Policy Vol. 38 No. 7/8, 592-605.
• George V. and Wilding P. (1994). Welfare and Ideology. Harvester/Wheatsheaf, Heel Hempstead, Hertfordshire.
• Haanes-Olsen, L. (1987). “Social security reform in Denmark”. Social Security Bulletin, 50: 20-26, November.
• Hazman, G. G. (2011). “Türkiye’de Gelir Dağılımında Adalet ve Sosyal Güvenlik Harcamaları Arasındaki Nedensellik İlişkisi”. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 16 (1),205-216.
• Holzmann, R. (2004). “Towards a Reform and Coordinated Pension System in Europe”. Rationale and Potential Structure; World Bank Social Protection Discussion Paper Series. The World Bank, Washington.
• IMF (2022). “IMF Data”. Erişim tarihi: Haziran, 10, 2022, https://www.imf.org/en/Data
• Karaman, B. ve Özçalık M. (2007). “Türkiye’de Gelir Dağılımı Eşitsizliğinin Bir Sonucu: Çocuk İşgücü”. Yönetim ve Ekonomi. 14 (1), 25-41.
• Kayalıdere, G. ve Şahin H. (2014). “Sosyal Devlet Çerçevesinde Türkiye’de Sosyal Koruma Harcamalarının Gelişimi ve Yoksulluk”. Siyaset, Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, 2 (2), 57-75.
• Kızıler, N. (2017). “Türkiye’de Yoksullukla Mücadele ve Sosyal Transfer Harcamaları”. Journal of Life Economics, 11, 77-100.
• Kristensen, H. (2002). “Social housing policy and the welfare state: A Danish perspective”. Edt. Special Issue: Social Housıng Polıcy In The European Union Source: Urban Studies. 39(2), 255-263.
• Kurşun, A. ve Rakıcı C. (2016). “Sosyal Refah Devletinin Tarihi Süreci ve Günümüz Bazı Refah Devletlerinin Değerlendirilmesi”. Uluslararası Ekonomi ve Yenilik Dergisi, 2(2), 135-156.
• Ministry of Social Affairs and Integration (2011). “Social Policy In Denmark”. Erişim tarihi: Şubat 14, 2022, https://www.oim.dk/media/ 14947/social-policy-in-denmark.pdf.
• Mishra, R. (1990). The welfare state in capitalist society: policies of retrenchment and maintenance in Europe, North America and Australia. Harvester/Wheatsheaf, New York and London.
• OECD (2008). “Growing Unequal? Income Distribution and Poverty in OECD Countries”. OECD Publications. Erişim tarihi: Haziran, 10, 2022, https://read.oecd-ilibrary.org/social-issues-migration-health/growing-unequal_9789264044197-en#page2
• OECD (2019). “The OECD SOCX Manual 2019 Edition”. Erişim tarihi: Şubat 10, 2022, https://www.oecd.org/social/soc/SOCX_Manuel_2019.pdf.
• OECD (2021a). “Denmark”, in Education at a Glance 2021: OECD Indicators. OECD Publishing, Paris.
• OECD (2021b). Education at a Glance 2021: OECD Indicators. OECD Publishing, Paris.
• OECD (2022). “Social Expenditure Database”. Erişim tarihi: Haziran 10, 2022, https://stats.oecd.org/
• OECD/European Observatory on Health Systems and Policies (2021). Denmark: Country Health Profile 2021. State of Health in the EU, OECD Publishing, Paris/European Observatory on Health Systems and Policies, Brussels.
• Öztürk, N. (2012). Maliye Politikası. Ekin Yayınevi.
• Petersen, K. and Schou J. (2020). “Digitalization and the danish welfare state: policies, institutional changes and strategic dilemmas”. Journal of Policy Science. 27(3), 97-113.
• Rein, M. and Anderson K. (2007). “The interdependence of the system of solidarity and the system of equivalence”. In C. Arza and M. Kohli (eds), Pension Reforms in Europe: Politics, Policies and Outcomes, (1st ed.). Routledge, 132-154.
• Sallan Gül, S. (2004). Sosyal devlet bitti, yaşasın piyasa!, İstanbul: Etik Yayınları.
• Sarker, A. E. and Rahman, M. H. (2007). “The Emerging Perspective of Governance and Poverty Alleviation: A Case of Bangladesh”. Public Organization Review, 7, 93-112.
• T.C. Ticaret Bakanlığı (2021). Dış Temsilcilikler ve Uluslararası Etkinlikler Genel Müdürlüğü. Danimarka Ülke Profili.
• Thorgaard, C. and Vinther H. (2007). “Rescaling social welfare policies in Denmark”. National report Social Policy and Welfare Services Working Paper. 10: 1-56. Erişim tarihi: Şubat 12, 2022, https://pure.vive.dk/ws/files/ 236805/WP10_2007.pdf.
• Toprak, D. (2014). 1980 Sonrası Dönemde Türkiye’de Sosyal Devlet Harcamalarının Dönüşümü ve Yansımaları. Yayınlanmamış Doktora Tezi. SDÜ SBE. Isparta.
• Torfing, J. (1999). “Workfare with welfare: recent reforms of the Danish welfare state”. Journal of European Social Policy. 9(1),6-28.
• UNDP (2020). Human Development Report 2020. The Next Frontier-Human Development and the Anthropocene. Erişim tarihi: Temmuz 10, 2022, https://hdr.undp.org/system/files/documents//hdr2020pdf.pdf.
• Vikipedi (2022). “Danimarka”. Erişim tarihi: Haziran 20, 2022, https://tr.wikipedia.org/wiki/Danimarka
• Yılmaz, M. (2010). Sosyal devlet anlayışı çerçevesinde sosyal harcamaların OECD ve Türkiye’de karşılaştırılmalı analizi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. MÜ SBE. İstanbul.
• Yüce, M. (2002). “Türkiye’de Gelir Dağılımı Bozukluğunun İzlenen Kamu Gelir ve Harcama Politikaları ile Bağlantısı”. Bilig. Güz (23), 1-38.