Vocational Education Applıcations in Hotel Businesses

Yıl 2021, Cilt: 18 Sayı: 2, 334 - 350, 25.08.2021

Hüseyin Pamukçu , Kurtuluş Tuncer , Burhan Sevim

https://doi.org/10.24010/soid.885784

Öz

Parallel to the number people participating in tourism movements, the countries that provide tourism have given importance to the education of the workforce employed in the tourism sector with the increase in income from tourism. Tourism supply countries have also shaped vocational training in line with their own education policies. Turkey made a series of regulations on vocational training with Vocational Education Law No 3308 issued in 1986. The law has been tried to be updated with changes and additions in order to meet evolving needs. Hotel management and tourism profession training was evaluated by reading Law No. 3308, and vocational training was applied in enterprises for training practical training. In this study, vocational training practices in hotel businesses were examined and it was aimed to determine the current situation of vocational training practices in businesses. In this direction, get the opinions of the participants on vocational training in enterprises with the qualitative method interview form. In the research, there was a problem of compatibility between theoretical education and applied education.

Anahtar Kelimeler

Education, Intensive Training, Skills Training in Enterprises, Vocational Education, 3308

Otel İşletmelerinde Mesleki Eğitim Uygulamaları

Öz

Turizm hareketlerine katılan kişi sayısıyla paralel ülkelerin turizmden sağladığı gelirin artması ile turizm arz eden ülkeler, turizm sektöründe istihdam edilen işgücünün eğitimine de önem vermişlerdir. Turizm arz eden ülkeler kendi eğitim politikaları doğrultusunda meslek eğitimlerini de şekillendirmiştir. Türkiye, 1986 yılında çıkardığı 3308 sayılı Mesleki Eğitim Kanunu ile mesleki eğitim ile ilgili bir dizi düzenleme yapmıştır. Kanun gelişen ihtiyaçlara cevap verebilmek için değişiklikler ve eklemeler ile güncellenmeye çalışılmıştır. Otelcilik ve turizm mesleği eğitimi de 3308 sayılı Kanun kapsamında değerlendirilerek, öğrencilerin pratik eğitimleri için işletmelerde meslek eğitimi uygulanmıştır. Bu araştırmada otel işletmelerinde meslek eğitimi uygulamaları incelenmiş ve işletmelerde beceri eğitim uygulamalarının mevcut durumunun tespit edilmesi amaçlanmıştır. Bu doğrultuda nitel yöntem görüşme formu tekniği ile katılımcıların işletmelerde mesleki eğitim konusundaki görüşleri alınmıştır. Araştırma sonucunda teorik eğitim ile uygulamalı eğitim arasında uyum problemi olduğu görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Eğitim, İşletmelerde Beceri Eğitim, Mesleki Eğitim, Yoğunlaştırılmış Eğitim, 3308

Kaynakça

• Agrawal, T. (2013). ‘Vocational Education and Training Programs (VET): An Asian Perspective’. Asia-Pacific Journal of Cooperative Education, 2013, 14(1), ss. 15-26.
• Boylu, Y. ve Arslan, E. (2014), ‘Türkiye’deki Turizm Eğitiminin Rakamsal Gelişmeler Açısından Değerlendirilmesi’ Gazi Üniversitesi Turizm Fakültesi Dergisi, 1(2014), ss. 79-97.
• Doğan, H. Z. (2004), Turizmin Sosyo-Kültürel Temelleri, Ankara: Detay.
• Duman, A. (2003), ‘Bazı Eğitim Bilimleri Kavramlarına İlişkin Genel Bir Değerlendirme’ Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10, ss.4.
• Eichhorst, W., Planas, N.R., Schmidl, R. ve Zimmermann, K.F. (2012). A Roadmap to Vocational Education and Training Systems Around the World, IZA Discussion Paper No: 7110. Bonn, Germany.
• Güler, O. (2020), Cumhuriyet Dönemi Eğitim Felsefesi, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Bursa Uludağ Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.
• Hazar, A. (2010), Genel Turizm, Ankara: Nobel.
• Kılınç, M. (2013). Türkiye’de Mesleki ve Teknik Eğitimin Tarihsel Gelişimi 1908-1986 Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü, Ankara.
• Milli Eğitim Bakanlığı Mesleki ve Teknik Eğitim Genel Müdürlüğü (2017), Mesleki ve Teknik Eğitimin Geliştirilmesine İlişkin Kanuni Düzenlemeler, Ankara.
• Milli Eğitim Gençlik ve Spor Bakanlığı Ticaret ve Turizm Eğitim Dairesi Başkanlığı (1989), İşletmelerde Meslek Eğitimi Eğitici Personel İş Pedagojisi Ders Notları, Ankara.
• Öncüer, M. E. (2006). Avrupa Birliği Eğitim Politikasında Mesleki Turizm Eğitimi Yaklaşımı ve Türk Turizm Eğitimine Uygulanabilirliği, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Özdemir, İ. (2011), ‘Kültürlerarası İletişimin Önemi’ Folklor/Edebiyat Dergisi, 17/66, ss.29-37.
• Sağlam, D. (2019). Trabzon İlinde Kültür Turizmi ve Turizm Planlamasına Etkisi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Çanakkale.
• Sezgin, O. M. (2001), Genel Turizm ve Turizm Mevzuatı, Ankara: Detay.
• Şimşek, S. (2012). Türk Eğitim Sisteminin Yapısal Özellikleri Bağlamında 1980 Sonrasında Türkiye’de Eğitim İktidar İlişkileri, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyonkarahisar.
• Yaşar, İ. (2019). Almanya’da Yaşayan Türklerin Türkiye’ye Yönelik Tatil Tercihlerini Etkileyen Faktörler, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Balıkesir.