The Notion of an Author in Narratology: Peygamberin Son Beş Günü

Yıl 2013, Cilt: 19 Sayı: 19, 245 - 262, 01.12.2013

Hayrunisa Topçu

Öz

The presence of author in literary works, has been regarded as one of the major problematics of literature from past to present and discussed. Author, Showing himself clearly and giving reader an advice in romantic narratives, leaves his narrative of characters and narrator in realistic period. It has been started using new narrative techniques with modernism like stream of consciouness, interior monologue. Author has continued to become invisible in this period. After that, theories about reader and metafiction came into literature with postmodenism and reminded author again. In this period, author has fallen out of favor, come the same level with reader, character and narrator. For all that he has lost his dominance, continued to exist in narratives with implied or clear comments, interferences, and manipulations. Based on this idea, it is tried to analyse Tahsin Yücel’s novel Peygamberin Son Beş Günü.

Anahtar Kelimeler

Narratology, author, reader, fiction, narrator.

ANLATIBİLİMDE YAZAR KAVRAMI: PEYGAMBERİN SON BEŞ GÜNÜ

Öz

Yazarın kurmaca eserlerdeki varlığı, geçmişten günümüze edebiyatın önemli sorunsallarından biri olarak kabul edilmiş ve tartışılmıştır. Romantik dönem eserlerinde açıkça kendini belli eden hatta zaman zaman okura akıl verip yol gösteren yazar, realizmle birlikte anlatısını karakterlere ve anlatıcıya bırakmıştır. Modernizmle birlikte bilinç akışı, iç monolog gibi yeni anlatı teknikleri gündeme gelmiş ve yazarın görünmez olma hâli devam etmiştir. Postmodernizm çatısı altında edebiyata giren okur kuramları ve üst kurmaca ise yazarı bir kez daha hatırlatmıştır. Bu süreçte yazarın üstün konumu sarsılsa da okur, anlatıcı, karakter gibi diğer kurmaca unsurlarıyla eşitlense de yazarın, açık veya örtük yorumları, müdahaleleri, yönlendirmeleri ile anlatıda var olduğu görüşü kendisine her zaman yer bulmuştur. Anlatıbilimde Yazar Kavramı: Peygamberin Son Beş Günü adlı çalışmada da bu düşünceden hareket edilerek Tahsin Yücel’in Peygamberin Son Beş Günü adlı romanı çözümlenmeye çalışılacaktır.

Anahtar Kelimeler

Anlatıbilim, yazar, okur, kurmaca, anlatıcı.

Kaynakça

• Barthes, R. (1977). The Death of the Author (R. Haward, İng. çev.). 3 Mart 2013 tarihinde http://evans-experientialism.freewebspace.com/barthes06.htm adresinden erişildi.
• Booth, W. C. (2012). Kurmacanın Retoriği (B. O. Doğan, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
• Durak, M. (1992). Tahsin Yücel İle ‘Peygamberin Son Beş Günü’ Üstüne. M. Durak (Söyleşiyi yapan). Hürriyet Gösteri, 139, 38-41.
• Durak, M. (2000). Peygamberin Son Beş Günü’nde Öznelliği Yok etme Çabası ve/ya da Tahsin Yücel Metninin Kimi Özellikleri. (M. Durak, Ed.). Her Yönüyle Tahsin Yücel içinde (ss. 252-268). İstanbul: Multilingual Yayınları.
• Eco, U. (1996). Anlatı Ormanlarında Altı Gezinti (K. Atakay, Çev.). İstanbul: Can Yayınları.
• Foucault, M. (2006). Yazar Nedir?. Sonsuza Giden Dil içinde (ss. 224-259). (I. Ergüden, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Genette, G. (2011). Anlatının Söylemi (F. B. Aydar, Çev.). İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi.
• Parla, J. (2005). Don Kişot’tan Bugüne Roman. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Tökel, D. A. (2002). Niyet Boyutundan Kurmacayı Okumak: Yazarın Niyeti Romanın Oluşumu. Hece Türk Romanı Özel Sayısı, 65/66/67, 200-237.
• Yalçın, M. (1992). Tahsin Yücel: Romanımda Mizaha Acıklıyı Dengelemek İçin Başvurdum. M. Yalçın (Söyleşiyi yapan). Varlık, 105, 28-29.
• Yücel, T. (1991). Peygamberin Son Beş Günü. İstanbul: Can Yayınları.