MATEMATİK ÖĞRETMENLERİNİN ÖĞRETİM PROFİLLERİNİN BELİRLENMESİ

Yıl 2019, Cilt: 5 Sayı: 2, 67 - 105, 21.12.2019

Hülya Gür , Mevhibe Kobak Demir

Öz

Bu çalışma Milli Eğitim
Bakanlığına bağlı liselerde görev yapan matematik öğretmenlerinin öğretim
profillerinin ortaya koyulması amacıyla gerçekleştirilmiştir. Nitel araştırma
yöntemlerinden durum çalışması kullanılarak yapılan çalışmaya liselerde görev
yapan 12 matematik öğretmeni katılmıştır. Katılımcılar amaçlı örnekleme
yöntemlerinden kolay ulaşılabilir durum örneklemesi kullanılarak seçilmiştir. Çalışma
verileri yarı yapılandırılmış görüşme ve yapılandırılmış gözlem tekniği ile
toplanmıştır. Elde edilen veriler betimsel ve içerik analizi birlikte
kullanılarak analiz edilmiştir. Sonuçlar öğretmenlerin derse
giriş, süreç, sonuç ve değerlendirme süreçlerindeki etkinlikleri başlıkları
altında sunulmuş, ilgili literatür ışığında önerilere yer verilmiştir. 

Anahtar Kelimeler

Öğretim profili, matematik öğretmeni, öğrenme ortamlarının yönetimi

Kaynakça

• Acat, B. ve Demir, E. (2007). Sınıf öğretmenlerinin ilköğretim programlarındaki değerlendirme sürecine ilişkin görüşleri, XVI. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi, Gaziosmanpaşa Üniversitesi, Tokat. Açıkgöz, K. Ü. (2009). Etkili öğrenme ve öğretme (8. baskı), İzmir: Biliş YayıncılıkAğlagül, D. (2009). Beşinci sınıf sosyal bilgiler dersinde sınıf öğretmenlerinin yapılandırmacı öğrenme ortamı düzenlenme becerilerinin değerlendirilmesi, Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi, Adana. Akar, H. (2003). Impact of constructivist learning process on preservice teacher education students' performance, retention and attitudes. Doktora Tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Ankara. Akgün, E., Yarar, M. ve Dinçer, Ç. (2011). The evaluation of class management strategies of preschool teachers in classroom activities, Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 1(3), 01-09. doi:10.14527/C1S3M1 Akgün, L., Çiltaş, A., Deniz D., Bayrakdar Çiftçi, Z. ve Işık, A. (2013). İlköğretim matematik öğretmenlerinin matematiksel modelleme ile ilgili farkındalıkları, Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12, 1-34. Akpınar, E. ve Ergin, Ö. (2005). Yapılandırmacı kuramda fen öğretmeninin rolü, İlköğretim-Online, 4(2), 55-64.Aksoy, N. (2001). Sınıf yönetimi ve disiplin modellerinin dayandığı temel yaklaşımlar, Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 25, 9-20. Alabaş, R. (2011). Social studies teachers’ conception of postgraduate education preferences and its contribution to their professions, Procedia-Social and Behavioral Sciences, 15, 2897-2901.Alabaş, R.; Kamer, T. ve Polat, Ü. (2012). Öğretmenlerin kariyer gelişimlerinde lisansüstü eğitim: tercih sebepleri ve süreçte karşılaştıkları sorunlar, e-International Journal of Educational Research, 3 (4), 89-107.Altun, M. (2008). İlköğretim ikinci kademe (6,7 ve 8. sınıflarda) matematik öğretimi. Bursa: Aktüel Yayınevi. Ausubel, D. P. (1968). Educational psychology: A cognitive view. New York: Holt, Rinehart and Winston.Ayas, A. P. (2005). Kavram öğrenimi, S. Çepni (Ed.) Kuramdan uygulamaya fen ve teknoloji öğretimi (ss 65-91), Ankara: PegamA Yayıncılık Aydın, F. (2005). Öğretmenlerin alternatif ölçme değerlendirme konusundaki düşünceleri ve uyguladıkları, XIV. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi, Denizli. Aykaç, N. (2007). İlköğretim programında yer alan etkinliklerin öğretmen görüşleri doğrultusunda değerlendirilmesi, Ahi Evran üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (Kefad), 8 (2), 19-35.Aykaç, N. (2011). Hayat bilgisi dersi öğretim programında kullanılan yöntem ve tekniklerin öğretmen görüşlerine göre değerlendirilmesi, Kastamonu Eğitim Dergisi, 19 (1), 113-126.Ayvacı, H. Ş. ve Bakırcı, H. (2012). Fen ve teknoloji öğretmenlerinin fen öğretim süreçleriyle ilgili görüşlerinin 5E modeli açısından incelenmesi, Türk Fen Eğitimi Dergisi, 9 (2), 132-151.Baki, A. (2006). Kuram ve uygulamaya matematik eğitimi (3. baskı), Trabzon: Derya Kitapevi.Baki, M. ve Arslan, S. (2015). Ders imecesinin sınıf öğretmeni adaylarının matematik dersini planlama bilgilerine etkisinin incelenmesi, Turkish Journal Of Computer and Mathematics Education, 6 (2), 209-229. Balcı, E. ve Tekkaya, C. (2000). Ölçme ve değerlendirme tekniklerine yönelik bir ölçeğin geliştirilmesi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18, 42-50. Baştürk, S. ve Dönmez, G. (2011). Öğretmen adaylarının limit ve süreklilik konusuna ilişkin pedagojik alan bilgilerinin öğretim programı bilgisi bağlamında incelenmesi, International Online Journal of Educational Sciences, 3(2), 743-775. Bayrak, C. (2001). Öğretmenlik mesleğine giriş. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.Bozkuş, K. ve Marulcu, İ. (2016). Öğretmen adaylarına göre etkili öğretmen nitelikleri, 8. Uluslararası Eğitim Araştırmaları Kongresi, Çanakkale.Brooks, G. and Books, M.G. (1999). The case for constructivist classrooms (2nd Edition). Virginia: ASCD Alexandria.Büyüköztürk Ş. Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F (2010). Bilimsel araştırma yöntemleri (6. Baskı), Ankara: Pegem Akademi Yayınları.Çakan, M. (2004). Öğretmenlerin ölçme-değerlendirme uygulamaları ve yeterlik düzeyleri: ilk ve ortaöğretim, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37, 99– 114. Çakır, İ. ve Çimer, S. O. (2007). Fen ve teknoloji öğretmenlerinin alternatif ölçme ve değerlendirme konusundaki yeterlilikleri ve uygulamada karşılaşılan problemler, 16. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi, Gaziosmanpaşa Üniversitesi, Tokat.Çakır, O. ve İlal, M. E. (2013). Ortak kullanim alanlarinda fon müziğinin ve müziksizliğin anketler üzerinden karşilaştirmali değerlendirilmesi, 10. Ulusal Akustik Kongresi, İstanbul.Çalık, M., Ayas, A., Coll, R. K., Ünal, S. ve Coştu, B. (2007). Investigating the effectiveness of a constructivist-based teaching model on student understanding of the dissolution of gases in liquids, Journal of Science Education and Technology, 16( 3), 257-270.Çalık, S. (2007). Sınıf öğretmenlerinin yenilenen ilköğretim programlarının ölçme ve değerlendirme süreci hakkındaki düşünceleri üzerine bir araştırma, 16. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi, Gaziosmanpaşa Üniversitesi, Tokat. Capel, S., Leask, M. and Tourner, T. (2013). Learning to teach in the secondary school a companion to school experience. London & New York: Routledge. Çelikten, M., Şanal, M. ve Yeni, Y. (2005). Öğretmenlik mesleği ve özellikleri, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19 (2), 207-237. Çetin, B. (2013). Sınıfta istenmeyen öğrenci davranışlarıyla ilgili sınıf öğretmenlerinin karşılaştıkları sorunlar ve çözüm önerileri. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 14 (1), 255 - 269. Çetin, Ş. (2001). İdeal öğretmen üzerine bir araştırma, Milli Eğitim Dergisi, 149. Çevik, N. (2014). Öğretmen görüşlerine göre orta öğretim kurumlarındaki seramik derslerinde uygulanan öğretim yöntem ve teknikleri ile araç-gereç ve malzeme kullanımının incelenmesi, Gazi Üniversitesi Endüstriyel Sanatlar Eğitim Fakültesi Dergisi, 33, 159-169. Chang, S. C., Kaur, B., Koay, P. L. and Lee, N. H. (2001). An exploratory analysis of current pedagogical practices in primary mathematics classrooms, The NIE Researcher, 1(2), 7–8. Çiftçi, S., Sünbül A. M. & Köksal, O. (2013) Sınıf öğretmenlerinin yapılandırmacı yaklaşıma göre düzenlenmiş mevcut programa ilişkin yaklaşımlarının ve uygulamalarının eğitim müfettişlerinin görüşlerine göre değerlendirilmesi, Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9 (1), 281-295.Çoşkun, E., Gelen İ. ve Kan, M. O. (2009). Türkçe derslerindeki performans ödevleri konusunda öğretmen ve öğrenci görüşlerinin değerlendirilmesi, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6 (11), 22-55. Creemers, B., Kyriakides, L. and Antoniou, P. (2013). Teacher professional development for improving quality of teaching, Dordrecht: Springer. Demirel, Ö. (2006). Öğretimde planlama ve değerlendirme öğretme sanatı (10.baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık. Depaepe, F., Corte, E. and Verschaffel, L. (2010). Teachers' approaches towards word problem solving: Elaborating or restricting the problem context. Teaching and Teacher Education, 26, 152–160. Dilekman, M. (2008). Etkili eğitim için etkili öğretmenlik, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12 (2), 213-221. Doğan, H., ve Bozgeyikli, H. (2015). Etüt uygulamasının ortaokul öğrencilerinin matematik dersi başarılarına etkisi, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8 (36), 710-717. Duman, B. (2004). Öğrenme-öğretme kuramları ve süreç temelli öğretim. Ankara: Anı Yayıncılık.Duman, B. (2007). Eğitimde çağdaş yaklaşımlar. G. Ocak (Ed.) Öğretim ilke ve yöntemleri (ss. 267-385), Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.Ekici, G. (2009). Öğretim yönetimi. E. Karip (Ed.) Sınıf Yönetimi (ss. 69-111), (8. Baskı), Ankara: Pegem AkademiEkiz, D. (2009). Eğitimde araştırma yöntem ve metodlarına giriş: nitel, nicel ve eleştirel kuram metodolojileri (2. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.Er, S. & Aral, N. (2008). Yapılandırmacı yaklaşıma göre düzenlenmiş sınıflarda öğretmenin rolü, EKEV Akademi Dergisi, 12 (35), 391-396.Ercan, F. ve Altun, S. A. (2005). İlköğretim fen ve teknoloji dersi 4. ve 5. sınıflar öğretim programına ilişkin öğretmen görüşleri, eğitimde yansımalar, VII Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu, Erciyes Eğitim Fakültesi, Erciyes. Erdal, H. (2007). 2005 İlköğretim matematik programı ölçme değerlendirme kısmının incelenmesi (Afyonkarahisar ili örneği), Yüksek Lisans Tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi, Afyonkarahisar. Erdem, A. ve Ersoy, Y. (2009). Bir grup fen bilgisi/fizik öğretmeninin öğretim programında belirlenen yeterlilikleri ve yetkinlik inançları, Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 24, 28-41. Erden, M. ve Akman, Y. (2001). Gelişim öğrenme-öğretme (10. Baskı), Ankara: Arkada Yayınevi. Ergin, Ö. ve Bulut, S. (2000). Ortaöğretim fizik öğretmenlerinin ölçme ve değerlendirme etkinliklerinin değerlendirilmesi, IV. Fen Bilimleri Eğitimi Kongresi, Ankara.Fennema, E., & Franke, M. L. (1992). Teachers' knowledge and its impact. In D.A. Grouws (Ed.), Handbook of research on mathematics teaching and learning (pp. 147-164). New York: Macmillan.Flanders, N. A. (1970). Analyzing teaching behavior. Oxford, England: Addison-Wesley.Gagne, R. M., Briggs, L., & Wager, W. (1988). Principles of instructional design . New York: NY: Holt, Rinehart and Winston: Inc.Gelbal, S. ve Kelecioğlu, H. (2007). Öğretmenlerin ölçme ve değerlendirme yöntemleri hakkındaki yeterlik algıları ve karşılaştıkları sorunlar, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33, 135-145.Gökkurt, B., Şahin, Ö., Soylu, Y. ve Doğan, Y. (2015). Öğretmen adaylarının geometrik cisimler konusuna ilişkin öğrenci hatalarına yönelik pedagojik alan bilgileri, İlköğretim Online, 14 (1),15-71. Gömleksiz, M. N. (2005). Yeni ilköğretim programına ilişkin öğretim programının etkililiğinin değerlendirilmesi, Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi, 5 (2), 339-384Gömleksiz, M. N. ve Dilci, T. (2007). Yeni ilköğretim programının etkililiğine ilişkin ilköğretim müfettişlerinin görüşlerinin değerlendirilmesi, 16. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi, Tokat. Gözel, E. (2010). İlköğretim okulu öğretmenlerinin zaman yönetimi hakkındaki görüşlerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi, Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (İLKE), Bahar Sayısı, 24, 67-84. Grossman, P.L. (1990). The making of a teacher: teacher knowledge and teacher education. New York: Teachers College Press.Güleş Dağlar, S. ve Delil, A. (2012). Yeni ilköğretim 6. Sınıf matematik programının öğrenci ve öğretmenlerce değerlendirilmesi, Celal Bayar Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1 (1), 67-92.Güven, B. ve Eskitürk, M. (2007). Sınıf öğretmenlerinin ölçme ve değerlendirmede kullandıkları yöntem ve teknikler, 16. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi, Gaziosmanpaşa Üniversitesi, Tokat. Hambleton, R. K. and Murphy, E. (1992). A psychometric perspective on authentic measurement, Applied Measurement in Education, 5(1), 1–16. Hargreaves, A., Earl, L. and Schmidt, M. ( 2002). Perspectives on alternative assessment reform, American Educational Research Journal, 39 (1), 69-95. Hill H. C., Ball D. L. and Schilling S. G. (2008). Unpacking pedagogical content knowledge: conceptualizing and measuring teachers' topic-specific knowledge of students, Journal for Research in Mathematics Education, 39 (4), 372-400.Howe, A. C. (2002). Engaging children in science, Upper Saddle River, NJ: Werrill Prentice Hall. Işık A., Budak, A., Baş, F. ve Öztürk, F. (2015). İlköğretim matematik eğitimi programı öğretim elemanlarının yapılandırmacı öğretime bakış açıları, Kastamonu Eğitim Dergisi, 23 (1), 385-400. İşman, A., Baytekin, Ç., Balkan, F., Horzum, B. ve Kıyıcı, M. (2002). Fen bilgisi eğitimi ve yapısalcı yaklaşım, The Turkish Online Journal of Educational Technology, 1 (1), 41-47. Jonassen, D. H. (1994). Towards a constructivist design model, Educational Technology, 34 (4), 34–37. Keser, Ö. F. (2003). Fizik eğtiminde bütünleştirici bir öğrenme ortamı tasarımı ve uygulaması, Doktora Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi, Trabzon. Kılıç, D. (2003). Öğretmenlik mesleğine giriş, Erzurum: Aktif Yayıncılık. Kılıç, G. B. (2001). Oluşturmacı fen öğretimi, Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, Haziran, 1, 8-22. Kind, V. (2009). Pedagogical content knowledge in science education: perspectives and potential for progress, Studies in Science Education, 45 (2), 169-204, DOI: 10.1080/03057260903142285Koç, G. (2000). Öğrenme faaliyetlerinde öğrenciyi merkeze alma konusunda karşılaşılan güçlükler, Mesleki Eğitim Dergisi, 2 (1), 17-30.Koç, G. (2006). Yapılandırmacı sınıflarda öğretmen-öğrenen rolleri ve etkileşim sistemi, Eğitim ve Bilim, 31 (142), 56-64. Kurtdede Fidan, N. ve Duman, T. (2014). Sınıf öğretmenlerinin yapılandırmacı yaklaşımın gerektirdiği niteliklere sahip olma düzeyleri, Eğitim ve Bilim, 39 (174), 143-159.Kutlu, Ö. (2005). Yeni ilköğretim programlarının 'öğrenci başarısındaki gelişimi değerlendirme, eğitimde yansımalar: VIII Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu, Erciyes Üniversitesi, Kayseri.Lambdin, D. V. (1993). The NCTM's 1989 evaluation standards. Recycled ideas whose time has come? In N. L. Webb, & A. F. Coxford (Eds.), Assessment in the mathematics classroom, Reston, VA: National Council of Teachers of Mathematics.Magnusson, S., Krajcik, L., & Borko, H. (1999). Nature, sources and development of pedagogical content knowledge. In J. Gess-Newsome & N. G. Lederman (Eds.), Examining pedagogical content knowledge (pp. 95– 132). Dordrecht, the Netherlands: Kluwer.Marlowe, A. B. and Page, L. M. (1998). Creating and sustaining the constructivist classroom, California: Corwin Press. Metin, M. ve Özmen, H. (2009). Sınıf öğretmeni adaylarının yapılandırmacı kuramın 5e modeline uygun etkinlikler tasarlarken ve uygularken karşılaştıkları sorunlar, Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi (EFMED), 3 (2), 94-123. Miron, M. (1983) What makes a good teacher?, Higher Education in Europe, 18(2), 45-53.Neukom, J. R. (2000). Alternative assessment: rubrics-students' self assessment process, Master Thesis, The Faculty of Pasific Lutheran University, U.S.A. Ocak G. ve Yurtseven R. (2009). Beşinci sınıf sosyal bilgiler ders kitaplarının yapılandırmacı öğrenme yaklaşımına göre değerlendirilmesi, Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12 (22), 94-109. Ocak, G. (2010). Yapılandırmacı öğrenme uygulamalarına yönelik öğretmen tutumları, Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30 (3), 835-857. Odabaşı, F., Çoklar, A N., Kıyıcı, M. ve Akdoğan, E. P. (2005). İlköğretim birinci kademede web üzerinden ders işlenebilirliği. The Turkish Online Journal of Educational Technology – TOJET, 4 (4), 182-190. Ök, M., Göde, O. ve Alkan, V. (2006). İlköğretimde öğretmen-öğrenci etkileşiminde sınıf yönetimi kurallarının etkisi, Milli Eğitim Dergisi, 145. Olkun, S. ve Toluk Uçar, Z. (2014). İlköğretimde etkinlik temelli matematik öğretimi, Ankara: Eğiten Kitap Yayıncılık. Önen, F., Mertoğlu, H., Saka, M. ve Gürdal A. (2009). Hizmetiçi eğitimin öğretmenlerin yöntem ve tekniklerine ilişkin bilgilerine etkisi: Öpyep örneği, Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (Kefad), 10 (3), 9-23.Önen, F., Saka, M., Erdem, A., Uzal, G. ve Gürdal, A. (2008). Hizmet içi eğitime katılan fen bilgisi öğretmenlerinin öğretim tekniklerine ilişkin bilgilerindeki değişimin tespiti:Tekirdağ örneği, Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (Kefad), 9 (1), 45-57. Orbeyi, S. (2007). İlköğretim matematik dersi öğretim programının öğretmen görüşlerine dayalı olarak değerlendirilmesi, Yüksek Lisans Tezi, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Çanakkale.Ören Vural, D., Çetinkaya, B., Erbaş, A. K., Alacacı, C. ve Çakıroğlu, E. (2013). Lise matematik öğretmenlerinin modelleme ve modellemenin matematik öğretiminde kullanılmasına yönelik düşünceleri: Bir hizmet içi eğitim programının etkisi, I. Türk Bilgisayar ve Matematik Eğitimi Sempozyumu, Trabzon. Özabacı, N. ve Acat, M. B. (2005). Öğretmen adaylarının kendi özellikleri ile ideal öğretmen özelliklerine dönük algılarının karşılaştırılması, Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 42, 211-236. Özdemir, S. ve Yalın, H.D. (1998). Öğretmenlik mesleğine giriş, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.Özmen, G. S. (2003). Fen bilgisi öğretmenlerinin yapılandırmacı öğrenme yaklaşımına ilişkin görüşlerinin incelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara. Özmen, Z. M., Taşkın, D. ve Güven, B. (2012). İlköğretim 7. sınıf matematik öğretmenlerinin kullandıkları problem türlerinin belirlenmesi, Eğitim ve Bilim, 37 (165), 246-261. Özsevgeç, T. (2007). İlköğretim 5. sınıf kuvvet ve hareket ünitesine yönelik 5e modeline göre geliştirilen rehber materyallerin etkililiğinin belirlenmesi, Doktora Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon. Öztürk, B. (1999). Öğrenme ve öğretmede dikkat, Milli Eğitim Dergisi, 144. Öztürk, B. (2001). Derse giriş davranışlarının öğretmenler tarfından kullanılma durumu, Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 25, 107-124.Perrot, E. (1982). Effective teaching. A pratical guide to improve your teaching. USA: Longman. Polk, J. A. (2006). Traits of effective teachers: art education policy review, Academic Research Library, 107 (4), 23.Rikers, R. M. J. P., Tamara Van Gog, T. V. and Paas, F.(2008). The effects of constructivist learning environments: A commentary. Instructional Sciences, 36 (5), 463–467Rowe, A. Human beings, class and education. In D. Rubinstein and C. Stoneman (Eds.),Education for democracy. Middlesex, England: Penguin Books, 1970.Sağlam Arslan, A., Avcı, N. ve İyibil, Ü. (2008). Fizik öğretmen adaylarının alternatif ölçme değerlendirme yöntemlerini algılama düzeyleri, Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 11, 115-128. Savery, J. R. and Duffy T. M. (1996). Problem based learning: An instructional model and its constructivist framework, In Constructivist learning environments: Cases studies in instructional design, edited by B. G. Wilson. Englewood Cliffs, NJ: Educational Technology Publications. Saylan, N. ve Yurdakul, B. (2005). İlköğretim program tasarılarının gerektirdiği yapılandırmacı öğretmen özelliklerine sınıf öğretmenleri ile aday öğretmenlerin sahip olma düzeyleri, XIV. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi, Denizli. Seferoğlu, S. S. (2004). Öğretmen adaylarını öğretmen yeterlikleri açısından kendilerini değerlendirmeleri, Hacettepe Eğitim Fakültesi Dergisi, 26, 131-140. Selley N. (1999). The art of constructivist teaching in the primary school: a guide for students and teachers, London: David Fulton Publishers. Şen, Ş. ve Erişen, Y. (2002). Öğretmen yetiştiren kurumlarda öğretim elemanlarının etkili öğretmenlik özellikleri, Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22 (1), 99-116.Şenel Çoruhlu, T., Er Nas, S. ve Çepni, S., (2008). Fen ve teknoloji öğretmenleri için alternatif ölçme ve değerlendirme tekniklerine yönelik bir HİE programından yansımalar: Trabzon örneği, Necatibey Eğitim Fakültesi Dergisi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi (EFMED), 2(2), 1-22. Şenel, T. (2008). Fen ve teknoloji öğretmenleri için alternatif ölçme ve değerlendirme tekniklerine yönelik bir hizmet içi eğitim programının etkililiğinin araştırılması, Yüksek Lisans Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi, Trabzon. Senemoğlu, N. (1992). İngiltere'de ilköğretime öğretmen yetiştirme programlarına ilişkin İngiliz öğrenci ve öğretim elemanlarının görüşleri-İngiltere ve Türkiye'deki ilköğretime öğretmen yetiştirme programlarının karşılaştırılması, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8, 143-156Shulman, L.S. (1986). Those who understand; knowledge growth in teaching. Educational Researcher, 15(2), 4-14.Shulman, L.S. (1987). Knowledge and teaching: foundations of the new reform. Harvard Educational Review, 57 (1), 1-22.Şişman, M. (2008). Eğitim bilimlerine giriş (4 Baskı). Ankara: Pegem Akademi.Şisman, M. ve Acat, M. B. (2003). Öğretmenlik uygulaması çalışmalarının öğretmenlik mesleğinin algılanmasındaki etkisi, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13 (1), 235-250.Soylu, Y. ve Aydın, S. (2006). Matematik derslerinde kavramsal ve işlemsel öğrenmenin dengelenmesinin önemi üzerine bir çalışma, Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 8 (2), 83-95.Stanton, H. (1985). What makes a good teacher? Education news, Australian education index, 19. Steffe, L. (1991). The constructivisı leaching experiment: llluslrations and implications. Ernsl von Glaserfeld, (Ed), Radical construclivism in mathematics edııcalion. Dordrccht, The Nelherlands, Boston: Klusver Academic Publishers, London, Washinglon. ss. 177-194Sünbül, A. M. (1996). Öğretmen niteliği ve öğretimdeki rolleri, Kuram ve uygulamada eğitim yönetimi dergisi, 2 (4), 597-607. Suurtamm, C. A. (2004). Developing authentic assessment: case studies of secondary school mathematics teachers‟ experiences. Canadian, Journal of Science, Mathematics and Technology Education, 4, 497-513. Tanel, R., Kaya Şengören, S. ve Tanel, Z. (2007). Fizik öğretmen adaylarının öğretmenlik mesleğine ilişkin tutumlarının farklı değişkenler açısından incelenmesi, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2 (22), 1-9. Telli, S., Den Brok, P. ve Çakıroğlu, J. (2005). Perceptions of teacher interpersonal behavior in Turkish secondary schools, Paper Presented at The Biannual Meeting of European Association For Research on Learning and Instruction (EARLI) Nicosia, Cyprus.Terzi, A. R. (2005). Bir meslek olarak öğretmenlik. A.R. Terzi; B. Dönmez ve A. Gürsoy (Ed) Öğretmenlik mesleğine giriş, (ss. 40-58). Ankara: Üniversite Kitapevi Yayınları. Torrance, H. and Pryor, J. (2001). Developping formative assessment in the classroom: using action research to explore and modify theory, British Educational Research Journal, 27(5), 615-631. Urhan, S. ve Dost, Ş. (2016). Matematiksel modelleme etkinliklerinin derslerde kullanımı: öğretmen görüşleri, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 15 (59), 1279-1295.URL 3 http://www.meb.gov.tr/bakan-yilmaz-guncellenen-ogretim-programlaritaslagini-tanitti/haber/12728/tr (erişim tarihi: 10.06.2017) URL 4 http://sgb.meb.gov.tr/www/resmi-istatistikler/icerik/64 (erişim tarihi: 10.06.2017) URL 5 Geliştirilen ve Güncellenen Standart Kriterlere Uygun olarak hazırlanan Örnek Hizmetiçi Eğitim Programları, http://oygm.meb.gov.tr/dosyalar/StPrg/index.php?dir=Seminerler%2F (Erişim tarihi: 10.06.2017). Von Glasersfeld, E. (1998). Why constructivisim must be radical?. In M. Larocelle & N. Bednarz (Eds) Constructivism and Education (pp. 156-173), Cambridge: Cambridge University Press. Von Glasersfeld, E. (1995). Radical constructivism: A way of knowing and learning studies in mathematics education series: 6. Falmer Press, Taylor & Francis Inc., Bristol.Williams, M. E. (2008). Teachers change during a professional development program for implementation of the Science Writing Heuristic approach. Master Thesis, Iowa State University, Iowa, USA. Yalçın, Y., Gür, H., Kobak Demir, M. ve Yel, Ü. (2016). Ortaokul ve lise matematik öğretmenlerinin geogebra seminerlerine ilişkin görüşleri: bir durum çalışması, Eğitimde FATİH Projesi Eğitim Teknolojileri Zirvesi, 4-5 Kasım 2016, Ankara.Yaşar, Ş. (1998). Yapısalcı kuram ve öğrenme-öğretme süreci, Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8 (1), 68-75.Yeşil, R. (2006). Sosyal bilgiler öğretmenlerinin sınıf içi öğretim yeterlilikleri (Kırşehir Örneği), Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 7 (2), 61-78. Yiğit, N., Tural, G., Alev, N. ve Aydın, Ö. (2009). Fen öğretiminde drama yönteminin kullanım durumlarının ortaya konulması, e-Journal of New World Sciences Academy, 4 (3), 975-993. Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (7. baskı), Ankara: Seçkin Yayıncılık. Yıldırım, C. (2012). Öğretmenlerin yapılandırmacı öğrenme ortamını yönetme becerilerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 11(42), 79-92.Yıldırım, M. C. ve Dönmez, B (2008). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımı uygulamalarının sınıf yönetimine etkileri üzerine bir çalışma, İlköğretim Online, 7(3), 664–679.Yıldırım, Z. ve Demir, K. (2003). Burdur il merkezindeki ilköğretim okullarında görev yapan fen bilgisi öğretmenlerinin alanları ve yeterliliklerine ilişkin görüşleri ile fen bilgisi eğitimi öğrencilerinin bu öğretmenler ile ilgili gözlemleri, Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4, 134-145. Yılmaz, A. (2001). Sınıf içi öğrenci-öğrenci etkileşiminin öğrenme ve sosyal gelişim üzerindeki etkileri, Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 25, 147-157. Yörük, S., Çankaya, İ., Büyükakın, İ. E. ve Kızılkaya, H. (2013). Bilim sanat merkezlerinde çalışan öğretmenlerin iş doyumlarının bazı örgütsel faktörlere göre incelenmesi: Ankara ve Afyonkarahisar örneği, Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Özel Sayı, 307-328. Yüksel, G. (2001). Öğretmenlerin sahip olması gereken davranış olarak sosyal beceri, Milli Eğitim Dergisi, 150.Yurdakul, B. (2004). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımının öğrenenlerin problem çözme becerilerine, bilişötesi farkındalık ve derse yönelik tutum düzeylerine etkisi ile öğrenme sürecine katkıları, Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.