Sürekli Eğitim Merkezi Öğretim Elemanlarına Göre Yaşam Boyu Öğrenme Hizmetleri Yönetsel Etkililiğinin Değerlendirilmesi

Yıl 2017, Cilt: 1 Sayı: 1, 40 - 63, 12.09.2017

Remzi Yıldırım , R. Cengiz Akçay

Öz

Üniversitelerde
yaşam boyu öğrenme hizmetlerinin yönetsel etkililiğini belirlemek amacıyla gerçekleştirilmiş
olan bu araştırma, sürekli eğitim merkezleri kapsamında ele alınmıştır.
Araştırma, sonuçlarının hem yaşam boyu öğrenmeye hem de eğitim yönetimine teori
ve uygulamada katkı sağlaması anlamında önemlidir. Araştırmaya ait veriler
nitel araştırma yöntemleri aracılığı ile toplanmıştır. Bu amaçla, Yıldırım
(2017) tarafından geliştirilmiş olan “SEMYE-ÖEGF” adlı veri toplama aracı
kullanılmıştır. Yönetsel etkililikle ilgili veri amaç, örgütsel yapı ve süreç
biçimindeki boyutlar kapsamında altı üniversiteye ait sürekli eğitim
merkezinden toplanmıştır. Araştırma hedef evreni olan bu üniversitelerden 2016
Mayıs ve Haziran aylarında yirmi beş öğretim elemanı araştırmaya katılmıştır.
Nitel verilerin analizinde betimsel analiz yöntemleri kullanılmıştır. Bulgulara
dayalı olarak elde edilen sonuçlar; sürekli eğitim merkezlerinde verilen
eğitimlerin YBÖ’nin çoğu amaçlarını kapsadığını, öğretim elemanları amaçlarının
gözetildiğini, mevcut örgütsel yapının uygun ve özerk olduğunu, yürütülen
süreçlerde YBÖ içeriğinin gözetildiğini ve fiziki imkânlar konusunda
yöneticilerin çaba sarf ettiğini göstermektedir. Diğer yandan yasal
düzenlemeler ve bütçe konusunda sorunlar vardır.

Anahtar Kelimeler

yaşam boyu öğrenme, yönetsel etkililik, sürekli eğitim

Kaynakça

• Armstrong, M. (2013). How To Manage People (3. Baskı). Londra: Kogan Page Limited.
• Arslan, H. (2010). How to improve effectiveness in public schools. 2nd International Symposium on Sustainable Development, (301 – 310), 8 – 9 Haziran 2010. Saraybosna http://eprints.ibu.edu.ba/711/1/ISSD2010Socialscience_p301-p310.pdf (04.09.2013).
• Aspin, N., D. ve Chapman, J., D. (2007). Lifelong learning: concepts and conceptions. Aspin, D., N. (Ed.), Philosophical Perspectives on Lifelong Learning (Dijital Baskı) içinde (19 – 38), ISBN 978-1-4020-6193-6. The Netherlands: Springer. http://www.springer.com/education+%26+language/book/978-1-4020-6192-9 (07.07.2012).
• Başaran, İ. E. (2004). Yönetimde İnsan İlişkileri Yönetsel Davranış (3.Baskı). Ankara: Nobel Yayınevi.
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2013). Bilimsel Araştırma Yöntemleri (14. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• DPT (2001). Hayat Boyu Eğitim veya Örgün Olmayan Eğitim Özel İhtisas Komisyonu Raporu. Ankara: Devlet Planlama Teşkilatı. ekutup.dpt.gov.tr/egitim/oik584.pdf (17.11.2012).
• Duman, A. (2003). Bazı eğitim bilimi kavramlarına ilişkin genel bir değerlendirme. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10, 16 – 28. http://www.sbed.mu.edu.tr/index.php/asd/article/view/119/123 (20.08.2013).
• Duman, A. (2006). Yetişkinler Eğitimi (2. Baskı). Ankara: Ütopya Yayınevi.
• EC – European Commission (2000). A memorandum on lifelong learning. Bürüksel: Avrupa Kom. http://www.bologna-berlin2003.de/pdf/MemorandumEng.pdf (09.03.2011).
• Ekiz, D. (2013). Bilimsel Araştırma Yöntemleri (3. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Elo, S. ve Kyngäs, H. (2008). The qualitative content analysis process. Journal of Advanced Nursing, 62 (1), 107 – 115. http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1365-2648.2007.04569.x/epdf (05.10.2016).
• EUA – European University Association (2008). European universities’ charter on lifelong learning. Bürüksel: European University Association. http://www.eua.be/fileadmin/ user_upload/files/Publications/European_Universities__Charter_on_Lifelong_learning.pdf (25.04.2013).
• Karslı, M., D. (2004). Yönetsel Etkililik (2. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Kurt, İ. (2008). Yetişkin Eğitimi (1. Baskı). Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
• Lau, J. (2006). Information literacy concepts. Guidelines on information literacy for lifelong learning – Final draft. Consultado en, 8. Meksika – Veracruz: Veracruz Üniversitesi. http://www.jesuslau.com/docs/publicaciones/doc2/Iflaguidelines.pdf (27.11.2013).
• Okçabol, R. (2006). Halk Eğitimi (Yetişkin Eğitimi) (3. Baskı). Ankara: Ütopya Yayınevi.
• Saruhan, Ş., C. (2012). Yönetim ve yönetici. Baraz, B. ve Şakar, A., N. (Ed.), İşletme Yönetimi (1. Baskı) içinde (2 – 35). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Soran, H., Akkoyunlu, B. ve Kavak, Y. (2006). Yaşam boyu öğrenme becerileri ve eğiticilerin eğitimi programı: Hacettepe Üniversitesi örneği. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (H.U. Journal of Education). 30, 201 – 210. http://www.efdergi.hacettepe.edu.tr/ 200630HALUK%20SORAN.pdf (06.04.2013).
• Sönmez, V. ve Alacapınar, F. (2011). Örneklendirilmiş Bilimsel Araştırma Yöntemleri (1. Baskı) içinde (98). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Şişman, M. (2012). Türk Eğitim Sistemi ve Okul Yönetimi (6. Baskı). Ankara:PegemAkademi.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, (8. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, (Genişletilmiş 9. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yıldırım, R. (2017). Üniversitelerdeki Yaşam Boyu Öğrenme Hizmetlerinin Yönetsel Etkililiğinin Değerlendirilmesi (Yayınlanmamış doktora tezi). Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Çanakkale.