Türkiye’de İşbirlikli Öğrenmenin Matematik Tutumuna Etkisi: Meta-analitik Bir İnceleme

Yıl 2018, Cilt: 38 Sayı: 3, 1233 - 1254, 30.12.2018

Sedat Turgut

https://doi.org/10.17152/gefad.401187

Cited By: 4

Öz

Bu araştırmada ulusal çalışmalar kapsamında işbirlikli öğrenmenin matematik tutumuna etkisi meta-analiz yöntemiyle incelenmiştir. Bu amaçla çalışmalara ilişkin ortalama etki büyüklüğü değeri ve ara değişkenlere (uygulanan işbirlikli öğrenme tekniği, öğrenme alanı ve öğrenim düzeyi) ilişkin etki büyüklüğü değerleri hesaplanmıştır. Analizler için MetaWin ve Comprehensive Meta Analysis (CMA) istatistik programları kullanılmıştır. Dâhil edilme ölçütlerine göre 16 çalışmaya ilişkin 23 etki değeri hesaplanmıştır. Etki büyüklükleri hesaplanırken Hedges’s g katsayısı kullanılmıştır. Güven düzeyi ise %95 olarak kabul edilmiştir. Rastgele etki modeline göre ortalama etki büyüklüğü değeri 0,120 standart hata ile 0,490 olarak hesaplanmıştır. Bu değer küçük düzeyde etki anlamına gelmektedir. Dolayısıyla işbirlikli öğrenmenin matematik tutumuna olumlu bir etkisinin olduğu söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

İşbirlikli Öğrenme, Matematik, Tutum, Meta-analiz

Kaynakça

• *Akay, G. (2011). The effect of peer instructıon method on the 8th grade students’ mathematics achievement in transformation geometry and attitudes towards mathematics (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). ODTÜ, Ankara.
• *Akbuğa, S. (2009). İlköğretim 4. sınıf matematik dersinde işbirlikli öğrenme ilkelerine göre yapılandırılmış grup etkinliklerinin öğrenci erişilerine ve tutumlarına etkisi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
• *Altınsoy, B. (2007). Takım-oyun turnuvaları tekniğinin ilköğretim dördüncü sınıf öğrencilerinin matematik dersindeki akademik başarısı, kalıcılık ve matematiğe ilişkin tutumları üzerindeki etkisi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Çukurova Üniversitesi, Adana.
• Borenstein, M., Hedges, L. V., Higgins, J. P. T., & Rothstein, H. R. (2009). Introduction to meta-analysis. UK: John Wiley & Sons, Ltd., Publications.
• Capar, G., & Tarim, K. (2015). Efficacy of the cooperative learning method on mathematics achievement and attitude: A meta-analysis research. Educational Sciences: Theory & Practice, 15(2), 553-559. DOI: 10.12738/estp.2015.2.2098
• Cohen, L., Manion, L., & Morrison, K. (2007). Research methods in education. New York: Routledge.
• Cooper, H., Hedges, L. V., & Valentine, J. C. (2009). The handbook of research synthesis and meta-analysis. New York: Russell Sage Publication.
• *Doruk, G. (2016). Küme destekli bireyselleştirme tekniğinin yedinci sınıf öğrencilerin rasyonel sayılar konusundaki başarılarına ve matematiğe yönelik kaygı, tutum ve özyeterlik algılarına etkisi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
• *Efe, M. (2011). İşbirlikli öğrenme yönteminin, öğrenci takımları başarı bölümleri ve küme destekli bireyselleştirme tekniklerinin ilköğretim 7. sınıf öğrencilerinin matematik dersi “istatistik ve olasılık” ünitesindeki başarılarına, tutumlarına ve motivasyonlarına etkisi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Mustafa Kemal Üniversitesi, Hatay.
• Ellis, P. D. (2010). The essential guide to effect sizes. Statistical power, meta-analysis, and the interpretation of research result. New York: Cambridge University Press.
• *Erdoğan, F. (2013). Matematik öğretiminde üstbilişsel stratejilerle desteklenen işbirlikli öğrenme yönteminin 6. Sınıf öğrencilerinin akademik başarıları, üstbilişsel becerileri ve matematik tutumuna etkisinin incelenmesi (Yayınlanmamış doktora tezi). Marmara Üniversitesi, İstanbul.
• *Fırat, Ü. (2013). Ortaokul 3. sınıf matematik dersinde uygulanan öğrenci takımları başarı bölümleri tekniğinin öğrencilerin akademik başarısı ve tutumuna etkisi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
• *Gelici, Ö. ve Bilgin, İ. (2011). İşbirlikli öğrenme tekniklerinin öğrencilerin cebir öğrenme alanındaki başarı, tutum ve eleştirel düşünme becerilerine etkileri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(1), 9-32.
• Glass, G. V. (1976). Primary, secondary, and meta-analysis of researh. Educational Researcher, 5(10), 3-8.
• Hedeen, T. (2003). The reverse jigsaw: A process of cooperative learning and discussion. Teaching Sociology, 31(3), 325-332.
• Hedges, L. V., & Olkin, I. (1985). Statistical methods for meta-analysis. Orlando, Florida: Academic Press Inc.
• *İflazoğlu, A. (2000). Küme destekli bireyselleştirme tekniğinin temel eğitim beşinci sınıf öğrencilerinin matematik başarısı ve matematiğe ilişkin tutumları üzerindeki etkisi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(6), 159-172.
• Johnson, D. W., & Johnson, R. T. (1989). Cooperation and competition: Theory and research. Edina, MN: Interaction Books.
• Johnson, D. W., & Johnson, R. T. (1994). Learning together. In S. Sharon. (Ed.), The handbook of cooperative learning methods (pp. 55-65). Westport, CT: Praeger Publishers.
• Johnson, D.W., Johnson, R. T., & Stanne, M. B. (2000). Cooperative learning methods: A Meta-analysis. 26 Şubat 2018 tarihinde https://www.researchgate.net/profile/David_Johnson50/publication/220040324_Cooperative_learning_methods_A_meta-analysis/links/00b4952b39d258145c000000/Cooperative-learning-methods-A-meta-analysis.pdf adresinden erişildi.
• *Kılıç, R. (2007). Webquest destekli işbirlikçi öğrenme yönteminin matematik dersindeki tutum ve erişiye etkisi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, Eskişehir.
• Lipsey, M. W.. & Wilson, D. B. (2001). Practical meta-analysis. Thousand Oaks, CA: Sage publications.
• *Marangoz, İ. (2010). İlköğretim 6. sınıf matematik dersi geometri öğrenme alanında işbirlikli öğrenme yönteminin öğrenci başarısı ve tutumlarına etkisi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Mertens, D. M. (2010). Research and evaluation in education and psychology: Integrating diversity with quantitative, qualitative, and mixed methods. USA: Sage publications.
• Mullen, B., Muellerleile, P., & Bryant, B. (2001). Cumulative meta-analysis: A consideration of indicators of sufficiency and stability. Personality and Social Psychology Bulletin, 27(11), 1450-1462.
• Olsen, R., & Kagan, S. (1992). About cooperative learning. In C. Kessler (Ed.), Cooperative language learning: A teacher’s resource book (pp. 1-30). Englewood Cliffs, CO: Prentice Hall Regents.
• *Özsarı, T. (2009). İlköğretim 4. sınıf öğrencileri üzerinde işbirlikli öğrenmenin matematik başarısı üzerine etkisi: Probleme dayalı öğrenme (PDÖ) ve öğrenci takımları-başarı bölümleri (ÖTBB) (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Ege Üniversitesi, İzmir.
• Petticrew, M., & Roberts, H. (2006). Systematic reviews in the social sciences. A practical guide. Malden, MA: Blackwell Publishing.
• *Pınar, S. (2007). “Ölçüler” konusunun eğitim teknolojileri ve işbirlikli öğrenme yöntemleriyle öğrenilmesinin öğrencilerin matematik başarılarına etkisi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi, İstanbul.
• Pigott, T. (2012). Advances in meta-analysis. New York: Springer Science & Business Media.
• Richards, J. C. & Rodgers, T. S. (2001). Approaches and methods in language teaching. UK: Cambridge University Press.
• Rosenthal, R. (1991). Meta-analytic procedures for social research. California: Sage Publication.
• Sapon-Shevin, M. (1994). Cooperative learning and middle schools: What would it take to really do it right? Theory into Practice, 33(3), 183-90.
• Sánchez-Meca, J., & Marín-Martínez, F. (2010). Meta analysis. In P. Peterson, E. Baker, & B. McGaw (Eds.), International encyclopedia of education (Vol. 7, pp. 274-282). Oxford: Elsevier.
• Sharan, S. (1994). Cooperative learning and the teacher. In S. Sharan (Ed.), The handbook of cooperative learning methods (pp. 336-348). Westport, CT: Greenwood Publishing Group.
• Slavin, R. E. (1990). Learning together. American School Board Journal, 177, 22-23.
• Slavin, R. E. (1994). Student Team Learning: A Practical Guide to Cooperative Learning. Washington D.C.: National Education Association.
• Slavin, R. E. (1997). Co-operative learning among students. In D. Stern & G. L. Huber (Eds.), Active learning for students and teachers (pp. 159-173). Frankfurt am Main: Peter Lang.
• Slavin, R. E. (2015). Cooperative learning in elementary schools. Education 3-13,43(1), 5-14. DOI: 10.1080/03004279.2015.963370
• Stevens, R. J. (2008). Cooperative learning and literacy instruction in middle level education. In R. M. Gillies, A. Ashman, & J. Terwel (Eds.), The teacher’s role in implementing cooperative learning in the classroom (pp. 92-109 ). New York: Springer.
• *Tarim, K., & Akdeniz, F. (2008). The effects of cooperative learning on Turkish elementary students9 mathematics achievement and attitude towards mathematics using TAI and STAD. Educational Studies in Mathematics, 67(1), 77-91.
• *Ural, A. (2007). İşbirlikli öğrenmenin matematikteki akademik başarıya, kalıcılığa, matematik özyeterlilik algısına ve matematiğe karşı tutuma etkisi (Yayınlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara.
• *Yıldırım, Z. (2011). Kubaşık öğrenme yönteminin küme destekli bireyselleştirme tekniğinin 6. sınıf öğrencilerinin matematik dersindeki başarılarına ve tutumlarına etkisi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Atatürk Üniversitesi, Erzurum.